Naar inhoud springen

sleutel

Van Wiktionary

e deil sleutele [1]
'ne sleutel [2]
eine vanne sleutele [5]: de fjoealsleutel

Mofers

[bewirk]

Zelfstenjig naamwaord

[bewirk]

Lemma

[bewirk]

sleutel m /sl̥ǿ:təl/

  1. (gesjieër) e wirktuug det e slaot kan äöpenen of sloete door óm 't te drejje
  2. (gesjieër) 'n saort tang veur buit en meurkes van sjroeve mit los of vas te drejje
  3. 'n óngerdeil van e mechaniek (wie 'n klok of 'n speeldoeas) veur 't apperaat mit op te drejje
  4. (euverdrechtelik) 'n aanwiezing wodoor m'n e perbleem of e raodsel kan oplosse
  5. (meziek) e teiken oppe lien veurane noeatebalk det de toeanhuuegdje vanne noeate die oppe lien geplaats zeen gewore bepaoltj
Aafbraeking
  • sleu-tel
Aafleijinge
Verwantje wäörd
Zagswies
  • Väöl luuj zeen de sleutel van 't hoes waal 'ns kwiet gewaes.

Verbuging

[bewirk]
inkelvaad mieëvaad
radikaal liaison radikaal liaison
nom. sjrif sleutel sleutele sleutelen
IPA /sl̥ǿ:təl/ /sl̥ǿ:tə̽lə/ /sl̥ǿ:tə̽lən/
dim. sjrif sleutelke sleutelken sleutelkes
IPA /sl̥ǿ:te̽l̥kʲe/ /sl̥ǿ:te̽l̥kʲen/ /sl̥ǿ:te̽l̥kʲes/ /sl̥ǿ:te̽l̥kʲez/
dat. sjrif sleutel sleutele sleutelen
IPA /sl̥ǿ:təl/ /sl̥ǿ:tə̽lə/ /sl̥ǿ:tə̽lən/

In anger spraoke

[bewirk]

[1]

[2]