Прејди на содржината

Јокаста (месечина)

Од Википедија — слободната енциклопедија
Јокаста
Откривање
ОткривачСкот Шепард
Откриено23 ноември 2000 [1]
Ознаки
Јупитер XXIV
Орбитални особености
Периапсида16.696.393 км (0,111 608 ае)
Апоапсида25.847.607 км (0,172 780 ае)
Главна орбита полупречник
21.272.000 км (0,142 194 ае)
Занесеност0,2874
Месечина наЈупитер
Физички особености
Среден полупречник
2,6 км
84,95 км2
Зафатнина74 км3
Маса1,9483×1014 кг
Средна густина
2,6 г/см3
0,002 м/с2
11  км/ч[1]

Јокаста (старогрчки: Ιοκάστη) или Јупитер XXIVнеправилна месечина на Јупитер. Откриена е во 2000 г. од група астрономи при Универзитетот на Хаваи под водство на Скот Шепард и дадена ѝ е привремената ознака S/2000 J 3.[2][3]

Месечината кружи околу Јупитер на просечна оддалеченост од 20.723 милиони километри и прави круг за 609,427 дена, при наклон of 147° кон еклиптиката (146° кон Јупитеровиот екватор) со занесување од 0,2874.

Сегашното име го добила во октомври 2002 г. кога е наречена по кралицата Јокаста,[4] мајка и жена на Едип во старогрчката митологија.

Јокаста ѝ припаѓа на Ананкината група, за која се смета дека е остаток од разнесен околусончев астероид.[5][6]

Месечината има пречник од 5 километри[7] и на лик е сива (бојните показатели B−V=0,63, R−V=0,36), слично на астероид од типот C.[8]

  1. 1,0 1,1 „Iocaste: By the Numbers“. NASA. Архивирано од изворникот на 2016-04-12. Посетено на 2015-03-29.
  2. Daniel W. E. Green (January 5, 2001). „Satellites of Jupiter“. International Astronomical Union Central Bureau for Astronomical Telegrams.
  3. Brian G. Marsden (January 5, 2001). „S/2000 J 2, S/2000 J 3, S/2000 J 4, S/2000 J 5, S/2000 J 6“. International Astronomical Union Minor Planet Center.
  4. Daniel W. E. Green (October 22, 2002). „Comet P/2002 T5 (Linear)“. International Astronomical Union Central Bureau for Astronomical Telegrams.
  5. Sheppard, S. S.; Jewitt, D. C.; "An Abundant Population of Small Irregular Satellites Around Jupiter" Архивирано на 13 август 2006 г., Nature, Vol. 423 (May 2003), pp. 261–263
  6. Nesvorný, D.; Alvarellos, J. L. A.; Dones, L.; and Levison, H. F.
  7. Sheppard, S. S.; Jewitt, D. C.; Porco, C. C.; "Jupiter's Outer Satellites and Trojans" Архивирано на 14 јуни 2007 г., in Jupiter: The Planet, Satellites and Magnetosphere, edited by Fran Bagenal, Timothy E. Dowling, and William B. McKinnon, Cambridge Planetary Science, Vol. 1, Cambridge, UK: Cambridge University Press, ISBN 0-521-81808-7, 2004, pp. 263–280
  8. Grav, T.; Holman, M. J.; Gladman, B. J.; and Aksnes, K.; "Photometric survey of the irregular satellites", Icarus, Vol. 166 (2003), pp. 33–45

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]