Мајтнериум

Мајтнериум (₁₀₉Mt)
Општи својства
Име и симбол	мајтнериум (Mt)
Изговор
Мајтнериумот во периодниот систем
	хасиум ← мајтнериум → дармштатиум
Атомски број	109
Стандардна атомска тежина (Ar)	[278]
Категорија	непозната, но најверојатно преоден метал
Група и блок	група 9, d-блок
Периода	VII периода
Електронска конфигурација	[Rn] 5f14 6d7 7s2 (пресметана)
по обвивка	2, 8, 18, 32, 32, 15, 2 (предвидено)
Физички својства
Фаза	цврста (предвидена)
Густина близу с.т.	37,4 г/см3 (предвидена)
Атомски својства
Оксидациони степени	9, 8, 6, 4, 3, 1 (предвидени)
Енергии на јонизација	I: 800,8 kJ/mol ; II: 1.823,6 kJ/mol ; II: 2.904,2 kJ/mol ; (повеќе) (сите се претпоставки)
Атомски полупречник	емпириски: 128 пм (предвиден)
Ковалентен полупречник	129 пм (предвиден)
Разни податоци
Кристална структура	страноцентрирана коцкеста (сцк) ; (предвидена)
Магнетно подредување	парамагнетно (предвиден)
CAS-број	54038-01-6
Историја
Наречен по	по Лиза Мајтнер
Откриен	Германски институт за истражување на тешки јони (1982)
Најстабилни изотопи
	Главна статија: Изотопи на мајтнериумот
	преглед; разговор; уреди; \| наводи \| Википодатоци

Мајтнеријум (Mt, лат. meitnerium), кој претходно го носел името унилениум (Une) — преоден метал.^[11]^[12] Името го добил според австро-шведската физичарка Лизa Мајтнер.

Извори

↑ Emsley, John (2003). Nature's Building Blocks. Oxford University Press. ISBN 978-0198503408. Посетено на 12 November 2012.
↑ „Meitnerium“. Periodic Table of Videos. The University of Nottingham. Посетено на 15 October 2012.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Östlin, A.; Vitos, L. (2011). „First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals“. Physical Review B. 84 (11). Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104.
↑ Thierfelder, C.; Schwerdtfeger, P.; Heßberger, F. P.; Hofmann, S. (2008). „Dirac-Hartree-Fock studies of X-ray transitions in meitnerium“. The European Physical Journal A. 36 (2): 227. Bibcode:2008EPJA...36..227T. doi:10.1140/epja/i2008-10584-7.
↑ Ionova, G. V.; Ionova, I. S.; Mikhalko, V. K.; Gerasimova, G. A.; Kostrubov, Yu. N.; Suraeva, N. I. (2004). „Halides of Tetravalent Transactinides (Rf, Db, Sg, Bh, Hs, Mt, 110th Element): Physicochemical Properties“. Russian Journal of Coordination Chemistry. 30 (5): 352. doi:10.1023/B:RUCO.0000026006.39497.82.
↑ Himmel, Daniel; Knapp, Carsten; Patzschke, Michael; Riedel, Sebastian (2010). „How Far Can We Go? Quantum-Chemical Investigations of Oxidation State +IX“. ChemPhysChem. 11 (4): 865–9. doi:10.1002/cphc.200900910. PMID 20127784.
↑ ^8,0 ^8,1 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.
↑ Chemical Data. Meitnerium - Mt, Royal Chemical Society
↑ Saito, Shiro L. (2009). „Hartree–Fock–Roothaan energies and expectation values for the neutral atoms He to Uuo: The B-spline expansion method“. Atomic Data and Nuclear Data Tables. 95 (6): 836. Bibcode:2009ADNDT..95..836S. doi:10.1016/j.adt.2009.06.001.
↑ Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.
↑ Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.

[1] Emsley, John (2003). Nature's Building Blocks. Oxford University Press. ISBN 978-0198503408. Посетено на 12 November 2012.

[2] „Meitnerium“. Periodic Table of Videos. The University of Nottingham. Посетено на 15 October 2012.

[Haire-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 ^3,5 Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). „Transactinides and the future elements“. Во Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (уред.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3rd. изд.). Dordrecht, The Netherlands: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.

[bcc-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Östlin, A.; Vitos, L. (2011). „First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals“. Physical Review B. 84 (11). Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104.

[5] Thierfelder, C.; Schwerdtfeger, P.; Heßberger, F. P.; Hofmann, S. (2008). „Dirac-Hartree-Fock studies of X-ray transitions in meitnerium“. The European Physical Journal A. 36 (2): 227. Bibcode:2008EPJA...36..227T. doi:10.1140/epja/i2008-10584-7.

[MtX4-6] Ionova, G. V.; Ionova, I. S.; Mikhalko, V. K.; Gerasimova, G. A.; Kostrubov, Yu. N.; Suraeva, N. I. (2004). „Halides of Tetravalent Transactinides (Rf, Db, Sg, Bh, Hs, Mt, 110th Element): Physicochemical Properties“. Russian Journal of Coordination Chemistry. 30 (5): 352. doi:10.1023/B:RUCO.0000026006.39497.82.

[Mt(IX)-7] Himmel, Daniel; Knapp, Carsten; Patzschke, Michael; Riedel, Sebastian (2010). „How Far Can We Go? Quantum-Chemical Investigations of Oxidation State +IX“. ChemPhysChem. 11 (4): 865–9. doi:10.1002/cphc.200900910. PMID 20127784.

[BFricke-8] 8,0 ^8,1 Fricke, Burkhard (1975). „Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties“. Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Посетено на 4 October 2013.

[rsc-9] Chemical Data. Meitnerium - Mt, Royal Chemical Society

[paramagnetic-10] Saito, Shiro L. (2009). „Hartree–Fock–Roothaan energies and expectation values for the neutral atoms He to Uuo: The B-spline expansion method“. Atomic Data and Nuclear Data Tables. 95 (6): 836. Bibcode:2009ADNDT..95..836S. doi:10.1016/j.adt.2009.06.001.

[11] Housecroft C. E., Sharpe A. G. (2008). Inorganic Chemistry (3rd ed.). Prentice Hall. ISBN 978-0131755536.

[12] Parkes, G.D. & Phil, D. (1973). Melorova moderna neorganska hemija. Beograd: Naučna knjiga.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]