Самогласка од среден ред
Изглед
Табела на самогласки по МФА | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
Самогласките во парови се: незаоблена • заоблена | |||||||||||||||||||
Помош за МФА • легенда • табела • табела со звуци • погл. |
Самогласка од среден ред (или централна самогласка) е вид на самогласен глас присутен во извесни јазици. Карактеристично за овој глас е тоа што јазикот се става на половина пат помеѓу положбата за предна самогласка и задна самогласка. Во македонскиот јазик, единствената самогласка од среден ред е а,[1] и тоа во неакцентирана крајна положба, како во „ќерка“.
Според Меѓународната фонетска азбука (МФА), самогласки од среден ред се:
- затворена незаоблена самогласка од среден ред [ɨ]
- затворена заоблена самогласка од среден ред [ʉ]
- полузатворена незаоблена самогласка од среден ред [ɘ]
- полузатворена заоблена самогласка од среден ред [ɵ]
- средна самогласка од среден ред [ə]
- полуотворена незаоблена самогласка од среден ред [ɜ]
- полуотворена заоблена самогласка од среден ред [ɞ]
- речиси отворена самогласка од среден ред [ɐ] (мак. завршно неакцентирано а)
- отворена предна незаоблена самогласка [a] (неофицијална, но најчеста)
Напати се среќаваат и наменски симболи ᵻ, ᵿ (ɪ, ʊ) за речиси затворена незаоблена самогласка од среден ред.
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ Кепески, Круме (1990). Граматика на македонскиот литературен јазик (X. изд.). Скопје: Просветно Дело. стр. 61.