Квант

Физик дэх квантын орчин үеийн хэрэглээг 1901 онд Макс Планк анх санаачилсан бөгөөд тэрээр хар биетийн цацраг туяа болон биетүүд халсаны дараа өнгө хэрхэн өөрчлөгддөгийг тайлбарлахыг оролдож байв. Эрчим хүчийг тогтмол долгионоор ялгардаг гэж таамаглахын оронд тэрээр энергийг салангид пакетууд эсвэл багц хэлбэрээр ялгаруулдаг гэж үзжээ. Эдгээрийг энергийн квант гэж нэрлэдэг. Энэ нь түүнийг бүх нийтийн үндсэн үнэ цэнэ болох Планкийн тогтмолыг олж мэдэхэд хүргэсэн.

Планкийн тогтмолыг (h) гэж тэмдэглэсэн бөгөөд нэг фотон дахь энергийг фотоны давтамжтай холбодог. Цаашдын нэгжүүдийг Планкийн тогтмолоос гаргаж авсан: Планкийн зай ба Планкийн цаг нь зайны хамгийн богино утга бүхий нэгж ба цаг хугацааны хамгийн богино утгатай нэгжийг тодорхойлдог. Ямар ч жижиг зүйл бол Вернер Хайзенбергийн тодорхойгүй байдлын зарчим нь хэмжилтийг утгагүй болгодог.

Квант ба субатомын бөөмсийн квант шинж чанарыг нээсэн нь физикт хувьсгал хийхэд хүргэсэн. Энэ нь квант онол буюу квант механик болсон. Квантын онол нь микроскопийн бөөмсийн зан төлөвийг тодорхойлдог; Альберт Эйнштейний харьцангуйн онол нь макроскоп юмсын зан үйлийг тодорхойлдог. Эдгээр хоёр онол нь орчин үеийн физикийн үндэс суурь юм. Харамсалтай нь тэд өөр өөр домэйнуудтай харьцаж, физикчдийг бүх зүйлийн нэгдсэн онол гэж нэрлэхийг эрэлхийлдэг.

Субатомын тоосонцор нь санамсаргүй байдлаар ажилладаг. Нэг фотоны квант гэрлийн нэг хэсэг материалын хоёр ангархайг нэгэн зэрэг нэвтлэх боломжтойг давхар ангархай туршилтаас харж болно. Шредингерийн муур бол суперпозиция дахь квант бөөмс буюу магадлалын долгионы хэлбэр нураагүй төлөвийг дүрсэлсэн алдартай сэтгэхүйн туршилт юм. Мөн бөөмс нь квантаар орооцолдож, хол зайд шууд харилцан үйлчлэлцэхэд хүргэдэг.