Pergi ke kandungan

Alexander Graham Bell

Sunting pautan
Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Alexander Graham Bell
Portrait of Alexander Graham Bell c. 1910
Kelahiran3 Mac 1847
Edinburgh, Scotland.
Meninggal dunia2 Ogos 1922(1922-08-02) (umur 75)
Beinn Bhreagh, Nova Scotia, Kanada
Sebab kematianPernicious anemia
PendidikanUniversiti Edinburgh
Universiti Toronto
PekerjaanPencipta, Saintis
Terkenal keranaMencipta telefon
PasanganMabel Hubbard
(kahwin 1877-1922)
Anak-anak(4) Dua anak lelaki mati ketika bayi, dua anak perempuan
Ibu bapaAlexander Melville Bell
Eliza Grace Symonds Bell
SaudaraGardiner Greene Hubbard (bapa mertua)
Gilbert Hovey Grosvenor (menantu lelaki)
Melville Bell Grosvenor (cucu lelaki)

Alexander Graham Bell (3 Mac 1847 - 2 Ogos 1922) ialah seorang saintis, pencipta dan pembawa pembaharuan. Sungguhpun paling dikenali kerana mencipta telefon, Bell juga digelar "bapa orang-orang pekak".[1] Bapa, datuk dan adik beliau semua pernah dikaitkan dengan kerja-kerja berkaitan pengicapan dan perbualan, manakala ibu dan isteri beliau kedua-duanya pekak, maka mempengaruhi kerja-kerja Bell secara mendalam.[2]Kajian Bell mengenai pendengaran dan pertuturan turut mendorong beliau bereksperimen dengan peranti pendengaran yang akhirnya memuncak dengan kejayaan Bell dikurniakan paten A.S. pertama untuk ciptaan telefon pada tahun 1876.[3]

Banyak lagi ciptaan lain dalam hayat Bell termasuk kajian perintisan dalam hidrofoil dan aeronautik. Pada tahun 1888, Alexander Graham Bell merupakan salah seorang ahli-ahli pengasas Persatuan National Geographic.[4] Dalam gambaran, Bell menganggap ciptaan beliau yang paling terkenal itu sebagai satu gangguan dalam kajian sebetulnya selaku saintis dan enggan melibatkan telefon dalam kajian beliau.[5] Sewaktu Bell meninggal dunia, semua telefon di seluruh Amerika Syarikat "berhenti berdering selama seminit untuk menunjukkan rasa hormat terhadap lelaki yang kepingin memudahkan komunikasi mewujudkan telefon."[6]

Ciptaan pertama

[sunting | sunting sumber]

Semasa kanak-kanak, Alexander Graham Bell menunjukkan sifat ingin tahu semulajadi terhadap dunianya, mengumpul contoh botani dan melakukan ujikaji pada usia muda. Sahabat baiknya adalah Ben Herdman, jiran yang keluarganya mengendali kilang mengisar tepung, tempat banyak penjelajahan. Aleck yang muda bertanya apa yang perlu dilakukannya di kilang tersebut. Dia diberitahu bahawa gandum perlu dikupas melalui proses yang memenatkan dan pada usia 12, Bell membina peranti buatan sendiri yang menggabungkan dayung berputar dengan set berus paku, mencipta mesin pengupas yang digunakan secara berterusan selama beberapa tahun.[7] John Herdman memberikan peluang kepada mereka untuk memulakan kajian di dalam sebuah bengkel yang kecil sebagai ganjaran.[7]

Sejak awal lagi, Bell menunjukkan sifat sensitif dan bakat bagi seni, syair dan muzik yang diwarisi daripada ibunya. Tanpa latihan rasmi, dia menguasai piano dan menjadi pemain piano keluarganya.[8] Sungguhpun pada kebiasaannya senyap dan pendiam, dia menggemari mengajuk dan "helah suara" menyamai ventriloquism yang menghibur pelawat keluarganya.[8] Bell juga amat terasa apabila keadaan ibunya beransur-ansur menjadi semakin pekak, (ibunya mula kehilangan pendengaran semasa dia berusia 12 tahun) dan belajar bahasa jari manual agar dia boleh duduk disamping ibunya dan mengetuk secara diam-diam perbualan sekitar ruang tamu keluarga.[9] Dia turut membangunkan teknik untuk bertutur dalam ton jelas "modulated" terus pada dahi ibunya dari mana ibunya mampu mendengar perkataannya dengan agak jelas.[10] Keasyikan Bell dengan kehilangan pendengaran ibunya mendorong dia mengkaji akustik.

Keluarganya telah lama berkecimpung dengan mengajar ("elocution"): datuknya, Alexander Bell, di London, bapa saudaranya di Dublin, dan bapanya, di Edinburgh, kesemuanya "elocutionists". Bapanya menerbitkan pelbagai karya berkenaan tajuk tersebut, beberapa darinya masih dikenali ramai, terutama The Standard Elocutionist (1860)[8] Mackay 1997, , yang muncul di Edinburgh pada 1868. The Standard Elocutionist muncul dalam 168 edisi British dan dijual lebih suku juta di Amerika Syarikat sahaja. Dalam treatise ini, bapanya menjelaskan kaedahnya mengajar orang yang bisu dan pekak ("deaf-mute") (sebagaimana mereka dikenali semasa itu) untuk menghasilkan perkataan dan membaca pergerakan bibir orang lain bagi menafsir erti. Bapa Aleck mengajar dia dan adiknya bukan sahaja menulis "Visible Speech" tetapi turut mengenal pasti sebarang simbol dan bunyi yang mengiringinya.[11] Aleck menjadi begitu mahir sehinggakan dia menjadi sebahagian pertunjukkan awam bapanya dan mengkagumkan penonton dengan keupayaannya menafsir bahasa Latin, bahasa Gaelic dan malah simbol Sanskrit.[11]

Pendidikan

[sunting | sunting sumber]

Sebagai seorang kanak-kanak, Bell, seperti abang-abangnya, dia telah menerima pembelajaran di rumah oleh ayahnya. Walau bagaimanapun, pada
pada usia yang muda, dia yang telah memasuki Royal High School, Edinburgh, Scotland, telah keluar pada usia 15 tahun dengan hanya
menyiapkan empat borang pertama.[12] Keputusan sekolahnya hancur, ditanda kerana ketidakhadiran
dan markah yang tercorot. Minat utamanya masih kekal dalam sains, terutamanya subjek Biologi, sedangkan subjek sekolah yang lain dilayan dengan berbeza, demi mengecewakan permintaan ayahnya.[13] Sejurus dia meninggalkan sekolah, dia telah mengembara ke London untuk tinggal bersama atuknya, Alexander Bell. Sepanjang tahun dia luangkan bersama datuknya, perasaan suka belajar telah lahir, disebabkan menghabiskan masa yang berjam dalam perbincangan dan pembelajaran yang serius.
Bell yang lebih dewasa mengambil usaha-usaha yang baik supaya ada pelajar mudanya belajar untuk bercakap dengan jelas dan berkeyakinan, ciri-ciri itulah yang diperlukan oleh pelajarnya untuk menjadi seorang guru untuk diri sendiri.[14] Pada usia 16, Bell mendapat kedudukan sebagai seorang "pelajar-guru" untuk sastera dan muzik, di Weston House Academy, Elgin, Moray, Scotland. Walaupun dia telah mendaftar sebagai seorang pelajar untuk Latin dan Greek, tetapi dia sendiri telah mengarah untuk beberapa kelas sebagai balasan kepada lembaga dengan £10 setiap sesi.[15] Pada tahun berikutnya, dia memasuki University of Edinburgh; mengikuti abangnya Melville yang telah mendaftar pada tahun sebelumnya. Pada 1868, tidak lama selepas dia bertolak ke Kanada bersama keluarganya, Aleck telah telah menyiapkan peperiksaan matrikulasi dan telah diterima kemasukanya ke University of London. [16] --Eriza (bincang) 16:34, 5 Disember 2011 (UTC)

Rujukan

[sunting | sunting sumber]
  1. ^ Gray 2006, p. 229.
  2. ^ Bruce 1990, p. 419.
  3. ^ Black 1997, p. 18. Quote: "He thought he could harness the new electronic technology by creating a machine with a transmitter and receiver that would send sounds telegraphically to help people hear."
  4. ^ National Geographic Magazine
  5. ^ MacLeod 1999, p. 19.
  6. ^ Dunn 1990, p. 41.
  7. ^ a b Bruce 1990, p. 16.
  8. ^ a b c Gray 2006, p. 8.
  9. ^ Gray 2006, p. 9.
  10. ^ Mackay 1997, p.25.
  11. ^ a b Petrie 1975, p. 7.
  12. ^ Mackay 1997, p. 31.
  13. ^ Gray 2006, p. 11.
  14. ^ Town 1988, p. 7.
  15. ^ Bruce 1990, p. 37.
  16. ^ Shulman 2008, p. 49.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Alexander_Graham_Bell&oldid=4313101"