Kajian komunikasi
Pengajian komunikasi atau kajian komunikasi dan sains komunikasi ialah satu disiplin akademik yang berkaitan dengan proses komunikasi dan tingkah laku manusia, corak komunikasi dalam perhubungan interpersonal, interaksi sosial dan komunikasi dalam budaya yang berbeza.[1] Komunikasi biasanya ditakrifkan sebagai memberi, menerima atau bertukar idea, maklumat, isyarat atau mesej melalui media yang sesuai, membolehkan individu atau kumpulan memujuk, mencari maklumat, memberi maklumat atau meluahkan emosi dengan berkesan.[2][3] Kajian komunikasi ialah sains sosial yang menggunakan pelbagai kaedah penyiasatan empirikal dan analisis kritikal untuk membangunkan satu badan pengetahuan yang merangkumi pelbagai topik, daripada perbualan bersemuka di peringkat agensi individu dan interaksi kepada sistem komunikasi sosial dan budaya pada peringkat makro.[4][5]
Ahli teori komunikasi ilmiah memberi tumpuan terutamanya kepada memperhalusi pemahaman teori komunikasi, memeriksa statistik untuk membantu mengesahkan tuntutan. Pelbagai kaedah saintifik sosial untuk mengkaji komunikasi telah berkembang. Penyelidik komunikasi menggunakan pelbagai teknik kualitatif dan kuantitatif. Perubahan linguistik dan budaya pada pertengahan abad ke-20 membawa kepada pendekatan interpretatif, hermeneutik dan falsafah yang semakin meningkat ke arah analisis komunikasi.[6] Sebaliknya, penghujung tahun 1990-an dan awal tahun 2000-an telah menyaksikan kebangkitan teknik baru yang difokuskan secara analitikal, matematik dan pengiraan.[7]
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ Calhoun, Craig (2012). "Communication as Social Science (and More)". Dalam Jones, Steve (penyunting). Communicating @ the Center. Hampton Press. ISBN 978-1-61289-082-1. OCLC 949793640.
- ^ Ferguson, Sherry Devereaux (March 2014). Communication in everyday life : personal and professional contexts. Lennox Terrion, Jenepher, 1963-. Don Mills, Ontario, Canada. ISBN 978-0-19-544928-0. OCLC 861207333.
- ^ Bauer, Talya (2015). Organizational Behavior. Boston, MA: FlatWorld. m/s. 227–242. ISBN 978-1-4533-7118-3.
- ^ Craig, Robert T. (May 1999). "Communication Theory as a Field". Communication Theory. 9 (2): 119–161. doi:10.1111/j.1468-2885.1999.tb00355.x.
- ^ Goffman, Erving (1959). The presentation of self in everyday life (ed. Anchor books). Garden City, New York. ISBN 978-0-385-09402-3. OCLC 256298.
- ^ Hayes, Andrew F. (2005). Statistical methods for communication science. Mahwah, N.J.: Lawrence Erlbaum Associates. ISBN 978-1-4106-1370-7. OCLC 320950289.
- ^ Shannon, C. E. (2001-01-01). "A mathematical theory of communication". ACM SIGMOBILE Mobile Computing and Communications Review (dalam bahasa Inggeris). 5 (1): 3–55. doi:10.1145/584091.584093.
Bibliografi
[sunting | sunting sumber]- Carey, James. 1988 Communication as Culture.
- Cohen, Herman. 1994. The History of Speech Communication: The Emergence of a Discipline, 1914-1945. Annandale, VA: Speech Communication Association.
- Gehrke, Pat J. 2009. The Ethics and Politics of Speech: Communication and Rhetoric in the Twentieth Century. Carbondale, IL: Southern Illinois University Press.
- Gehrke, Pat J. and William M. Keith, eds. 2014. A Century of Communication Studies: The Unfinished Conversation. New York: Routledge.
- Packer, J. & Robertson, C, eds. 2006. Thinking with James Carey: Essays on Communications, Transportation, History.
- Peters, John Durham and Peter Simonson, eds. 2004. Mass Communication and American Social Thought: Key Texts 1919-1968.
- Wahl-Jorgensen, Karin 2004, 'How Not to Found a Field: New Evidence on the Origins of Mass Communication Research', Journal of Communication, September 2004.
