Kebun
Sebuah kebun ialah suatu ruang terancang, biasanya di luar rumah yang digunakan sebagai tempat pameran, penanaman, atau kenikmatan tumbuh-tumbuhan serta bentuk alam lain, sebagai tempat manusia untuk bersosial atau bersendiri. Ciri tunggal yang mengenal pasti taman liar ialah kawalan. Taman ini boleh terdiri daripada kedua-dua bahan semula jadi dan buatan manusia.[1]
Kebun sering mempunyai ciri reka bentuk termasuk patung, pergola dan ciri-ciri air seperti air pancut, kolam (dengan atau tanpa ikan), air terjun atau anak sungai. Sebilangan kebun hanya dibina untuk tujuan hiasan, sementara yang lain juga menghasilkan tanaman makanan, kadang-kadang di kawasan berasingan, atau kadang-kadang bercampur dengan tanaman hiasan. Kebun penghasil makanan dibezakan dari ladang berdasarkan skalanya yang lebih kecil, kaedah dengan lebih banyak tenaga manusia, dan tujuan didirikan (sebagai hobi atau memperoleh makanan sendiri berbanding bertujuan komersial seperti kebun pasar). Taman bunga menggabungkan tumbuh-tumbuhan dengan ketinggian, warna, tekstur, dan wangian yang berbeza untuk mewujudkan minat dan kesenangan indera.
Seni bina lanskap merupakan aktiviti profesional yang berkait dengan arkitek lanskap dan cenderung untuk terlibat dalam reka bentuk dalam banyak skala serta mengerjakan projek awam mahupun swasta.
Bentuk kebun yang paling biasa hari ini ialah kebun perumahan atau awam, tetapi istilah "kebun" secara tradisional adalah lebih umum. Zoo yang memaparkan binatang liar di habitat semula jadi yang disimulasikan, sebelumnya disebut kebun binatang.[2][3] Kebun-kebun Barat hampir secara sejagat didasarkan pada tanaman, dengan taman, yang secara etimologi menggambarkan kepungan, sering bererti bentuk kebun botani yang lebih kecil. Sebilangan jenis kebun tradisional, seperti kebun Zen, bagaimanapun, menggunakan tanaman secara sedikit atau tiada sama sekali. Sebaliknya, taman lanskap, seperti kebun lanskap Inggeris yang pertama kali dikembangkan pada abad ke-18, boleh dibina tanpa bunga sama sekali.
Kebun dan alam sekitar
[sunting | sunting sumber]Para pekebun boleh meningkatkan atau merosakkan taraf alam sekitar di sekeliling bergantung kepada pengurusan taman. Kerosakan-kerosakan berpotensi termasuk kemusnahan habitat dalam pembinaan kebun atau bangunan berkaitan, kemusnahan habitat secara tak terus melalui pemerolehan bahan-bahan binaan, kematian makhluk-makhluk dalam atau luar kebun itu sendiri serta pengaruh negatif kepada perubahan iklim akibat pengeluaran gas rumah hijau daripada perkebunan.
Kejadian perubahan iklim bakal memiliki kesan terhadap kebun-kebun, dengan beberapa kajian mendapati kebanyakan kesan ialah natijah-natijah yang buruk.[4]
Selain itu, kebun-kebun juga menyumbang terhadap perubahan iklim melalui kultivasi tanah secara berlebihan atau memusnahkan bahan-bahan karbon dalam tanah, dan pembakaran sisa-sisa kebun dalam unggun api. Penggunaan bahan api fosil dalam mesin-mesin pengurusan serta penggunaan eletrik bersumberkan bahan tersebut juga menjadi penyumbang lazim. Pemampatan tanah dan menjadikan kawasan tanah sebagai kawasan anaerob pula menggalakkan pengeluaran metana. Di samping itu, pengeluaran nitrus oksida boleh berlaku akibat penggunaan baja nitrogen yang berlebihan.
Rujukan
[sunting | sunting sumber]- ^ "Cambridge dictionary".
- ^ Garden history : philosophy and design, 2000 BC–2000 AD, Tom Turner. New York: Spon Press, 2005. ISBN 0-415-31748-7
- ^ The earth knows my name : food, culture, and sustainability in the gardens of ethnic Americans, Patricia Klindienst. Boston: Beacon Press, 2006. ISBN 0-8070-8562-6
- ^ Bisgrove and Hadley, Richard and Paul (2002). Gardening in the Global Greenhouse: The impacts of climate change on gardens in the UK. Oxford: UK Climate Impacts Programme.
External links
[sunting | sunting sumber]
Media berkenaan Kebun di Wikimedia Commons
| Perpustakaan negara | |
|---|---|
| Lain-lain | |
