Oostkolonisatie

Oostkolonisatie (Duuts: Ostsiedlung) is n begrip veur de migratie van kolonisten uut et Heilige Roomse Riek naor Slavische en Baltische gebieden in Centraal- en Oost-Europa in de middeleeuwen. Et woord kump recht uut et Duuts (Ostkolonisation). Er wördt deur de mieste medärne geskiedkundigen niet zo positief nao disse term ekeken umdet et sol betekenen det "leeger ontwikkelde laanden en volker" bezet en gebruukt wörden deur een aandere macht.

Veur een paor gevallen was det ok wel waor: de gebieden tussen de Elve en Oder wördden veroverd deur veural Saksische härtogen. Ook de Baltische Pruusen wörden deur de Duutse Orde in enömmen. In de mieste andere gebieden waren et veural Slavische vörsten, de leegere adel en kloosters die uutneudigen töt 'kolonisatie'. Daor past misskien et begrip 'immigraotie' better. De kolonisten en Slavische inheemsen leafden daor al lange naost mekare, maer uutendelik gungen ze ien bevolking vörmen. Disse ni'je bevolking gebruukten Nederduutse en Hoogduutse dialecten. In de medärne mening hieroaver is de Oostkolonisatie niet meer juust; et wörden in et verleden deur Duutse nationalisten ja misbruukt. Mar det zegt niks oaver et belang in de geskiedenisse.

De kolonisatie

De Slavische stammen die ten oosten van 't Heilige Roomse Riek leafden waren veurnaomelik ärmoedege boeren (horigen) tegenoaver de pläätselike adel. Dit bracht gien veuruutgank in laandbouw en ambacht. Et verhinderden ook det er onofhankelike steden zich vörmden met een eigen bestuur en rechtspraok maar, 't verhinderde ok 't onstaon van gilden.

Dit artikel is eskreaven in et sallandsk.