Labrador Retriever
| Labrador Retriever | ||
|---|---|---|
 |
Bildtext1= Labrador, geel | |
| FCI - Standard Nr. 122 | ||
| Oorsprungsland | Kanada (Niefundland un Labrador) | |
| Klassifikatschoon FCI |
| |
| Rassenaam na FCI |
Labrador Retriever | |
| Schufthööcht | Rüde 56-57cm, Teev 54-56cm | |
| Gewicht | nich fastleggt | |
| List vun de Hunnenrassen | ||
De Labrador Retriever (kört ok blots „Labrador“) is en vun de FCI anerkannt britisch Hunnenrass ( FCI-Gruppe 8, Sektion 1, Standard Nr. 122).
Herkunft un Historie
[ännern | Bornkood ännern]De Vörfohren vun den Labradors stammt ebenso as de Neefundlänner un de Landseer vun de kanaadsch Oostküst, wenn ok nicht vun de Labrador-Halfinsel, sonnern vun dat Fastland ut de Gegend vun Neefundland. Annommen wurrd, dat de so nömmt „St. John's Hund“, en swaart Waterhund mit dicht Fell, to de direkte Vörfohren vun den Labrador Retrievers hörrn deiht. Över de oorsprünglich Herkunft vun disse Hunnen besteiht weniger Klorheit, dorto gifft dat verscheeden historsche Versionen.
As „de wohre Labrador“ wurr de Labrador vun den Neefundlänner ünnerscheeden,[1] un in‘ Verloop vun dat 19. Johrhunnert in England tücht, de Beteknung „Labrador Retriever“ wurrd toeerst 1870 bruukt, wobi sück retrieve up sien utpräägt Apporteeranlagen bi de Jagd betreckt. Beschreeven wurr de Labrador Retriever as middelgroot, kräftig Hund mit typisch breed Schädel un dicht behoort „Otterrute“.
In‘ Gegensatz to de gröttere Neefundlänner harr disse lüttgere un lichter Hund ehder de Upgaav, bi de Jagd to helpen oder afdreven Fischen un Fischernetten ut dat Water to halen. Fischer hett hüm in de Loop vun dat 19. Johrhunnert nah England hen mitbrocht, wo man hüm nah sien Herkunftsoort de Naam Labrador geev.
Mit de tüchterisch Wiederentwicklung in Grootbritannien ünner annern dör den tweeten Earl (Graf) Malmesbury (1778-1841) funn de waterfreudig Hund gau sien Weg to de jagdbegeistert Adeligen. Bi de Reintucht vun den Labrador wurr konsequent up sien jagdlich Leistungsfähigkeit hen tücht. „1870 wäre die Rasse beinahe ausgestorben.“[2] All hüüdig Labradors gaht wohrschiendlich up Avon torüch, boren 1885, in dat Johr, as infolg vun en kanaadsch Hunnenstüer de meest Hunnen dood makt wurrn.[3]
De eerst geel Labrador, de nich as Fehltüchtung ansehn wurr, weer nah Överleeferungen Ben of Hyde, 1899 in de Tucht vun den Major Charles Radclyffe boren.[4] Wiel de Farv blots rezessiv verarvt wurrd, wurr de geel Labrador eerst later as Farv neben swaart anerkannt.
As eegenstännig Hunnenrass wurr de Labrador an‘ 7. Juli 1903 vun de engelsch Kennel Club anerkannt. Dör spoodriek Utstellungen wurr sien Tucht gau populärer. In de latere Johren hebbt sück twee Lien rutbillt, de Showlien mit kompakterer Statur, un de Arbeitslinien mit en lichter Utsehn.
De bruun („chocolate/schokolaadenfarvig“[5]) Labrador kunn ok all vörher vörkommen, as Tuchtfaarv anerkannt wurr he eerst dör den vun Mrs. Pauling tücht Ch. Cookridge Tango van 1961, Söhn vun Tweed of Blaircourt (* 1958) un Cookridge Gay Princess (* 1956), de 1964 as Labrador anerkannt wurr.[6]
Hüüd is de Labrador Retriever nich blots in Grootbritannien un de USA[7] de beliebtest un an‘ meesten verbreet Hunnenrass.
-
Avon, annommen Ahnherr vun all hüüdig Labradoren -
Ben of Hyde, eerst anerkannt geel Labrador -
Cookridge Tango wunn as eerst schokolaadenfarvig Labrador de engelsch Meesterschap
.png)
Beschrievung
[ännern | Bornkood ännern]Nah de gellend Rassestandard is en Labrador-Rüde 56 bis 57 cm groot (Schufthööcht), en Teev 54 bis 56 cm groot. Lütt Afwieken in de Grött wurrd över weg sehn. Labrador Retriever gifft dat in de Fellfarven eenfarvig swaart, geel oder lever/schokolaadenbruun; geel reckt vun hellcreme bit vossroot, de Fellfarven geel un bruun sünd bi de Fellverarven rezessiv tegenöver swaart.
De Labrador Retriever is en kräftig baut, good mit Muskels bestückt Hund mit breeden Schädel. Sien Utsehn wurd in de FCI/VdH-Rassestandard as „stark gebaut, breiter Schädel, breiter und tiefer Brustkorb, breit und kurz in Lendenpartie und Hinterhand“ as ok as „sehr aktiv“ beschreven. He is vun früendlich Natuur, ahn en Spoor vun Aggression oder unanbrocht Scheu. Utpräägt is sien Will to gefallen (engl. „will to please“).
Rassetypisch för den Labrador Retriever is de sück to de Spitz verjüngend, in Hööcht vun de Rügglien ansett un verloopend Otterrute. Ünner dat kört Fell vun den Labrador Retriever is de waterdicht Ünnerwull. De middelgroot Ohren wurrd dicht an de Kopp dragen un sünd wiet achtern ansett. De Fang is vun middlere Längt kräftig un nich spitz.[8]
Ofschons dat nah den gültigen Rassestandard blots en Labrador gifft, hebbt sück in der vergangen Johrteinten nich blots in England, mehr noch in Lännern up den europäischen Kontinent „Showlinien“ mit en kompakteren Typ un licht baut „Arbeitslinien“, so nömmt „Field Trials“, utnanner entwickelt. An‘ dichtesten ran an dat Rasseideal kummt seker de klassisch „Dual Purpose“-Typ, de „work“ un „show“ ok in‘ im Typ harmonisch mitnanner verbinnen deiht.
Wesen
[ännern | Bornkood ännern]Labrador Retriever sünd bannig goodmödig un früendlich Hunnen. Jeder Oord vun Scharpheit, Aggressivität oder Scheu tegenöver Menschen sünd den rassetypischen Labrador feern. De Labrador Retriever verhollt sück sowohl in sien Umwelt as ok Minschen tegenöver früendlich, upslooten un neeschgierig, He föhlt sück in de Nähe vun de Minschen wohl un wiest ok kien Scheu, Angst oder Unsekerheit, wenn de hüm to nah kommt.
De Labrador Retriever is en bannig geduldiger un utgleeken Hund. Dat kummt wohrschienlich vun sien langjohrig jagdlich Gebruuk. As Apporteerhund harr de Labrador Retriever während de Jagd neben sien Herrchen oder Frauchen to liggen, bit dat Wild upstöbert un schaaten weer, um denn dat dood Wild to apporteeren. En Retriever sall en „week Muul“ hemm, he sall de Beute ahn Beschädigung to‘n Hundeführer bringen. Bleeven is den Labrador Retriever ok sien Leev to dat Water un to dat Apporteeren.
Trotz sien eegentlich bannig ruhig Oord bruukt de Labrador Retriever völ geistig un körperlich Beschäftigung. En Labrador Retriever bringt en utpräägten will to please mit. Dat heet, he hett dat stark Bedürfnis, bi sien Besitter „leev Kind to maken“. Dat makt den Labrador Retriever to en Hund, de ok bi Anfänger bannig beliebt is.
Verwennen
[ännern | Bornkood ännern]
As Ergevnis vun langjohrig Selektion up jagdlich nutzbor Eegenschapen is de Labrador en Hund mit en ganz besünners good Nöös un mit en week Muul, womit he funnen Wild oder anner Gegenstände unbeschädigt to sien Herrn bringt. He is bannig lernfähig un upmarksom, beobacht sien Herrn dauernd un freut sück over jedet Lo. Disse Lernfähigkeit un Arbeitsfreud sall man nich blots bi de Utbillen to’n Jagd oder sonstigen Arbeitshund nutzen, sonnern ok bi en reinen Familienhund. Ünnerfordert, in hör Arbeitsanlagen nich fördert Hunnen könnt denn ok wohl mal Verhaltenswiesen hemm, de man nich wünscht. Hüüd find man hüm wegen sien völfältig good Eegenschapen in‘ Insatz as Jagdhund, Blindenhund, Therapiehund, Drogenspörhund, Rettungshund oder Sportkameraden bi Agility un Flyball. Upgrund vun sien Wesen is de Labrador aber as Wachhund oder Schutzhund nicht o gebruuken, wat he aber nah Rassestandard ok nich ween sall. Doröver herut is he en geduldigen, nervenstarken, angenehmen Familienhund de ganz geern Kinner lieden un eng mit Minschen tosommen leven mag un de to en utwaagen Klima in dat Tosommenleven vun Minschen düchtig bidragen kann.
Rassespezifisch Krankheiten
[ännern | Bornkood ännern]As bi all groo un swoor Hunnen besteiht bi den Labrador Retriever de Gefohr vun en Hüftgelenksdysplasie (HD) as ok en Ellenbagendysplasie (ED). De Tuchthunnen vun de den VDH anslooten Vereens ünnerliggen dorum en Kontroll: Dwingend vörschreven för en Tuchttolaaten is de Röntgenupnahm vun de Hüft- un Ellenbagengelenke un deren Beoordeelen dör en vun de Vereen bestimmten Goodachter. Ergifft disse Beoordeelen en middleren (HD-D) oder en swooren (HD-E) HD-Grad, so wurrd de Hund vun de Tucht utslooten. En HD-Grad C (licht HD) bedüüd kien grundsätzlichen Utsluss vun de Tucht, aber de Hund dröfft blots mit en Hund paart wurrn, de free vun HD is (HD A1–A2).[9] Bi de ED führt Grad II un III to’n Tuchtutsluss.
Neben de baben schillert Skeletterkrankungen könnt ok verscheeden Oogenkrankheiten verarvt wurrn. Hierbi hannelt sück dat um de Progressive Retinaatrophie (PRA), den verarvboren Katarakt (HC) un de Retinadysplasie (RD). In‘ Fall vun RD sünd blot Hunnen, de an de totale Form (komplette Blindheit) erkrankt sünd, vun de Tucht utslooten, wiel sück bi de anner Formen nich nahwiesen lett, dat dat verarvt wurrn kann. Tuchthunnen moot regelmatig up PRA, arvlich HC un RD test wurrn. En negativer Befund moot bi jeden Deckakt vörleggt wurrn.[10] Bi de PRA is, sofern de Hund nich bekanntermaten PRA-free Öllern hett, en Gentest för de Tuchttolaaten erforderlich.
Epilepsie folgt bi den Labrador en polygen rezessiven Arvgang.[11] De Prävalenz leeg in en däänich Studie bi 3.1%. Rüden schient tegenöver Teeven en bedüüdend höhger Risiko to hemm.[12]
En wietere rassespezifisch Krankheit is de Labrador-Myopathie. Disse arvlich Muskelerkrankung folgt en eenfak autosomal rezessiven Arvgang un is mit en Defekt in‘ cnm-Locus up Chromosom 2 vergesellschoppt.[13][14] Klinisch üütert sück de Erkrankung typischerwies af dat Öller vun 3 bit 4 Maan, verlöppt bitt o dat Öller vun ca. een Johr progressiv un stabiliseert sück denn. Symptome sünd gau Ermüdung bi Belastung, Megaösophagus, Muskel-Atrophie un Verlust vun den Patellarsehnenreflexes. Histopathologisch is en Atrophie vun de Typ-II-Muskelfasern faststellbar.
De Fibrinoide Leukodystrophie (Alexander's Disease) is en bannig selten uptredend un gau verschlechternd Arvkrankheit vun den Rüüchmark mit Lähmungen un Bewegungsstörungen. Se entwickelt sück ut bitlang nich kläärt Oorsaak binnerhalv vun dat eerste Levenshalfjohr.[15][16] De Axonopathie des Labradors is en Degeneration vun de witt Substanz, de bi Welpen mit Achterhandswäche anfangt un sück to översteigert Bewegungen (Hypermetrie) mit Neigung to’n Umfallen entwickelt.[17] De Arvgang is wohrschienlich autosomal rezessiv. Beid Erkrankungen sünd nich behannelbar.
De Farven
[ännern | Bornkood ännern]-
swaart -
gelb
(hellcreme bi vossroot) -
schokolaadebruun
Born un wiederführend Lenken
[ännern | Bornkood ännern]Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ 1814 von Colonel Peter Hawker in Instructions to Young Sportsmen, Textauszug „Geschichte des Labradors“
- ↑ Geschichte des Labradors
- ↑ De Ooorsaak, de Sheep Protection Act, weer as Schuul in de Schaaptucht dacht.
- ↑ Bild vun Ben bi dat Apporteeren
- ↑ Seltener ok „leverfarvig“ nömmt
- ↑ ibid., und Schlegl, Retriever, S. 11; kiek ok Bild vun Cookridge Tango
- ↑ AKC Dog Registration Statistics
- ↑ Standard des Labrador Retrievers [1]
- ↑ Zuchtordnung des LCD vom 1. Juni 2008, S. 2; Zuchtordnung für Labrador Retriever im DRC von 21. Juni 2008, S. 3f.
- ↑ Zuchtordnung des LCD vom 1. Juni 2008, S. 3; Zuchtordnung für Labrador Retriever im DRC von 21. Juni 2008, S. 4.
- ↑ A. Jaggy et al. (1998): "Genetic aspects of idiopathic epilepsy in Labrador retrievers." J Sm Anim Pract 39:275-80, PMID 9673903
- ↑ M. Berendt et al. (2002): "A cross-sectional study of epilepsy in Danish Labrador Retrievers: prevalence and selected risk factors." J Vet Intern Med 16(3):262-8, PMID 12041655
- ↑ L. Tiret et al. (2003): The cnm locus, a canine homologue of human autosomal forms of centronuclear myopathy, maps to chromosome 2." Hum Genet 113(4):297-306, PMID 12884002 (Vulltext as PDF)
- ↑ T. Bley et al. (2002): "Genetic aspects of Labrador Retriever myopathy." Res Vet Sci 73(3):231-6, PMID 12443679 (Volltext als PDF)
- ↑ JT. McGrath (1979) "Fibrinoid leukodystrophy (Alexander Disease)" In: Andrews EJ, Ward BC, Altman NH, eds. Spontaneous animal models of human disease Academic Press, New York, New York.
- ↑ DC. Sorjonen et al. (1987): "Myeloencephalopathy with eosinophilic refractile bodies (Rosenthal fibers) in a Scottish Terrier. JAVMA 190:1004-1006, PMID 3570949 (in Literaturreview)
- ↑ A. deLahunta et al. (1994): "Labrador retriever central axonopathy" Progress in Veterinary Neurology 5:117-122
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Diana Beckett: Labrador Retriever. Kynos, Mürlenbach, 1994. ISBN 978-3-929545-06-7
- Carole Coode: Labrador Retrievers Today.Origins of the Labrador, Breed in Britain, USA etc., Abingdon, Oxon/GB, 1993. ISBN 0-948955-18-X
- Richard Edwards: The Show Labrador Retriever in Great Britain and Northern Ireland. 1945-1995. Published by R. Edwards, Gwent/GB, 1996
- Dorit Feddersen-Petersen: Hunde und ihre Menschen. Dorin: Verhaltensentwicklung von zwei Retriever-Rassen (Labrador und Golden Retriever) im Zusammenleben mit Menschen. S. 56-171, Franckh-Kosmos, Stuttgart, 1992. ISBN 3-440-05855-7
- Brigitte Rauth-Widmann: Labrador Retriever. Einführende Überblicksdarstellung. Kosmos, Stuttgart, 2000. ISBN 3-440-07800-0
- Marjorie Satterthwaite: Labrador Retriever. Kynos Kleine Hundebibliothek, Mürlenbach, 1989; 2. Uplaag 1994. ISBN 3-924008-53-1
- Katharina Schlegl-Kofler: Retriever. Geschichte, Haltung, Ausbildung, Zucht. Stuttgart: Franckh-Kosmos, 1994; överarb. Neeuplaag 2003, ISBN 3-440-09746-3.
- The Labrador Retriever Club: The Early Labrador, History, Breed etc. In: A Celebration of 75 Years - 1916-1991. Shirland, Derby/GB, 1991
- Rosemarie Wild: Labrador Retriever. Müller Rüschlikon, Cham/CH, 1991. ISBN 3-275-01000-X
- Rosemarie Wild: Labrador Retriever. Das große Rassehandbuch. Müller Rüschlikon, Cham/CH, 2004. ISBN 3-275-01505-2
- Heather Wiles-Fone: Das große Labrador Retriever Buch. Kynos, Mürlenbach, 1997: 2. Aufl. 2007. ISBN 3-929545-67-5
- Richard A. Wolters: Der Labrador Retriever. Seine Geschichte - Seine Menschen. Dt. Übersetzung des amerikanischen Originaltitels von The Labrador Retriever. The History - The People. Kynos, Mürlenbach, 1993. ISBN 3-924008-97-3
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Labrador Retriever. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.