उत्तराखण्ड

उत्तराखण्ड
उत्तराखण्ड
राज्य
	औलीबाट गढवाल हिमालयको दृश्य हरकी पौरीमा आरती बद्रीनाथ मन्दिर राजभवन जिम कर्बेट राष्ट्रिय निकुञ्ज केदारनाथ मन्दिर
	भारतमा उत्तराखण्डको स्थान
	निर्देशाङ्क: ३०°२०′N ७८°०४′E / ३०.३३°N ७८.०६°Eनिर्देशाङ्कहरू: ३०°२०′N ७८°०४′E / ३०.३३°N ७८.०६°E
देश	भारत
क्षेत्र	उत्तर भारत
राजधानी	भराडीसैँण; देहरादुन (हिउँद)
सबै भन्दा ठुलो सहर	देहरादुन
जिल्ला	१३
सरकार
• अङ्ग	उत्तराखण्ड सरकार
• राज्यपाल	गुरमित सिंह
• मुख्यमन्त्री	पुष्करसिंह धामी (भारतीय जनता पार्टी)
विधायिका	एकसदनीय
• विधान सभा	उत्तराखण्ड विधान सभा (७० सीट)
राष्ट्रिय संसद	भारतीय संसद
• राज्‍य सभा	३ सिट
• लोक सभा	५ सिट
क्षेत्रफल
• जम्मा	५३४८३ किमी२ (२०६५० वर्ग माइल)
• क्रम	१९औँ
आयामहरू
• लम्बाइ	३२० किलोमिटर (२०० माइल)
• चौडाइ	३८५ किलोमिटर (२३९ माइल)
उन्नतांश	६४० मिटर (२१०० फिट)
उच्चतम उचाई (नन्दा देवी पर्वत)	७८१७ मिटर (२५६४६ फिट)
न्यूनतम उचाई (सिवालिकहरूको दक्षिण)	१९० मिटर (६२० फिट)
जनसङ्ख्या (२०११)
• जम्मा	वृद्धि १०,०८६,२९२
• क्रम	२१औँ
• घनत्व	१८९/किमी२ (४९०/वर्ग माइल)
• सहरी	३०.२३%
• ग्रामीण	६९.७७%
भाषा
• आधिकारिक	हिन्दी
• अतिरिक्त अधिकारी	संस्कृत
• आधिकारिक लिपि	देवनागरी लिपि
समय क्षेत्र	युटिसी+०५:३० (भारतीय मानक समय)

उत्तराखण्ड उत्तर भारतको एक राज्य हो। यसको धार्मिक महत्व र राज्यभरि पाइने धेरै हिन्दु मन्दिरहरू र तीर्थस्थलहरूको कारण यसलाई प्रख्यात "देवभूमि" को रूपमा चिनिन्छ। उत्तराखण्ड हिमालय, भाबर र तराई क्षेत्रको प्राकृतिक वातावरणका लागि प्रख्यात छ। यसको उत्तरमा चीनको तिब्बत स्वायत्त क्षेत्रसँग जोडिएको छ। पूर्वमा नेपालको सुदूरपश्चिम प्रदेश; यस राज्यको दक्षिणमा उत्तर प्रदेश र पश्चिम र उत्तर-पश्चिममा हिमाचल प्रदेश रहेका छन्। यस राज्यलाई गढवाल र कुमाऊँ गरी दुई भागमा विभाजन गरिएको छ जसमा कुल १३ जिल्लाहरू रहेका छन्। राज्यको शीतकालीन राजधानी र सबैभन्दा ठुलो सहर देहरादुन हो र भराडीसैँण, चमौली जिल्लाको एउटा सहर, उत्तराखण्डको ग्रीष्मकालीन राजधानी हो। राज्यको उच्च अदालत नैनीतालमा अवस्थित छ, तर भविष्यमा हल्द्वानीमा सारिनेछ।

पुरातात्विक प्रमाणहरूले प्रागैतिहासिक कालदेखि नै यस क्षेत्रमा मानवहरूको अस्तित्वलाई समर्थन गर्दछ। यो क्षेत्र प्राचीन भारतको वैदिक युगमा उत्तरकुरु राज्यको एक भाग बनेको थियो। कुमाऊँका प्रथम प्रमुख राजवंशहरू मध्ये ईपूर्व दोस्रो शताब्दीमा कुनिन्दाहरू थिए जसले शैवधर्मको प्रारम्भिक रूपको अभ्यास गरेका थिए। काल्सीमा अशोकका आदेशहरूले यस क्षेत्रमा बौद्ध धर्मको प्रारम्भिक उपस्थिति देखाउँछ। मध्ययुगीन कालमा, यो क्षेत्र कुमाऊँका कत्युरी शासकहरूको अधीनमा एकीकृत भएको थियो जसलाई 'कुर्मान्चल राज्य' पनि भनिन्छ। कत्युरीहरूको पतन पछि, यो क्षेत्र कुमाऊँ राज्य र गढवाल राज्यमा विभाजित भएको थियो। सन् १८१६ मा सुगौली सन्धि अन्तर्गत आधुनिक उत्तराखण्डको अधिकांश भाग अङ्ग्रेजलाई सुम्पिएको थियो। यद्यपि गढवाल र कुमाऊँको तत्कालीन पहाडी राज्यहरू परम्परागत प्रतिद्वन्द्वीहरू थिए, विभिन्न छिमेकी जातीय समूहहरूको निकटता र उनीहरूको भूगोल, अर्थव्यवस्था, संस्कृति, भाषा र परम्पराहरूको अविभाज्य र पूरक प्रकृतिले दुई क्षेत्रहरू बीच बलियो सम्बन्ध सिर्जना गर्यो, जुन १९९० को दसकमा उत्तराखण्ड राज्यको आन्दोलनको क्रममा अझ बलियो भयो।

यस राज्यका मूल निवासीहरूलाई सामान्यतया उत्तराखण्डी भनिन्छ, वा विशेष गरी या त गढवाली वा कुमाऊँनी उनीहरूको मूल क्षेत्रद्वारा। भारतको सन् २०११ को जनगणना अनुसार उत्तराखण्डको जनसङ्ख्या १,००,८६,२९२ रहेको छ जसले गर्दा यो भारतको २०औँ सबैभन्दा बढी जनसङ्ख्या भएको राज्य हो।

नामकरण

उत्तराखण्डको नाम संस्कृत शब्द उत्तराबाट लिइएको हो जसको अर्थ 'उत्तर' हो, र खण्डको अर्थ 'भूमि' हो, जसको अर्थ 'उत्तरी भूमि' हो। यस नामलाई प्रारम्भिक हिन्दु धर्मशास्त्रहरूमा "केदारखण्ड" (हालको गढवाल) र "मानसखण्ड" (हालको कुमाऊँ) को संयुक्त क्षेत्रको रूपमा उल्लेख गरिएको छ। उत्तराखण्ड भारतीय हिमालयको मध्य भागको लागि प्राचीन पौराणिक शब्द पनि थियो।^[२]

यद्यपि, सन् १९९८ मा भारतीय जनता पार्टी नेतृत्वको केन्द्र सरकार र उत्तराखण्ड राज्य सरकारले राज्य पुनर्गठनको नयाँ चरण सुरु गर्दा यस क्षेत्रलाई उत्तरान्चल नाम दिएको थियो। यसको कथित कम-पृथकतावादी अर्थको लागि छानिएको, नाम परिवर्तनले धेरै कार्यकर्ताहरू बीच अलग राज्यको लागि ठुलो विवाद उत्पन्न गर्यो जसले यसलाई राजनीतिक कार्यको रूपमा देखे। उत्तराखण्ड नाम यस क्षेत्रमा लोकप्रिय रह्यो, जबकि उत्तरान्चल आधिकारिक प्रयोगको माध्यमबाट जारी गरिएको थियो।^[३]

अगस्त २००६ मा, केन्द्रीय मन्त्रिपरिषद्ले उत्तरान्चल विधान सभा र उत्तराखण्ड राज्यको आन्दोलनको नेतृत्व गर्ने सदस्यहरूको उत्तरान्चल राज्यको नाम परिवर्तन गरी उत्तराखण्ड राख्ने मागलाई स्वीकार गरेको थियो।^[४] सन् २००६ को अक्टोबरमा उत्तरान्चल विधान सभाले यस सम्बन्धी कानून पारित गरेको थियो र केन्द्रीय मन्त्रिपरिषद्ले संसदको शीतकालीन सत्रमा विधेयक ल्याएको थियो। सन् २००६ को डिसेम्बरमा तत्कालीन राष्ट्रपति ए.पी.जे अब्दुल कलामले उक्त विधेयकलाई संसदबाट पारित गरी कानूनमा रूपान्तरण गरेका थिए र १ जनवरी २००७ देखि यस राज्यलाई उत्तराखण्डको नामले चिनिन्छ।^[५]

इतिहास

प्राचीन चट्टान चित्रहरू, चट्टान आश्रयहरू, प्यालेओलिथिक युगको ढुङ्गा औजारहरू (सयौँ हजार वर्ष पुरानो), र मेगालिथहरूले यस क्षेत्रका पहाडहरू प्रागैतिहासिक कालदेखि नै बसोबास गरेको प्रमाण दिन्छन्। त्यहाँ पुरातात्विक अवशेषहरू पनि छन् जसले यस क्षेत्रमा प्रारम्भिक वैदिक अभ्यासहरूको अस्तित्व देखाउँदछ। गढवाल र कुमाऊँका पहिलो प्रमुख राजवंशहरू मध्ये ईपूर्व दोस्रो शताब्दीमा कुनिन्दाहरू थिए जसले शैव धर्मको प्रारम्भिक रूपको अभ्यास गरे र पश्चिमी तिब्बतसँग नुनको व्यापार गरे। पश्चिमी गढवालको काल्सीमा रहेको अशोकले यस क्षेत्रमा बौद्ध धर्मको प्रवेश गरेको प्रष्ट छ।^[६]

मध्ययुगीन अवधिमा, क्षेत्र पश्चिममा गढवाल राज्य र पूर्वमा कुमाऊँ राज्य अन्तर्गत एकीकरण गरिएको थियो। यस अवधिमा, सिक्ने र चित्रकला को नयाँ रूपहरू (कला को पहारी स्कूल) को विकास भयो। आधुनिक समयको गढवाल पनि परमारहरूको शासन अन्तर्गत एकताबद्ध भएको थियो, जो केही ब्राह्मण र राजपूतहरू पनि मैदानबाट आएका थिए। 1791 मा, नेपालको विस्तार हुँदै गइरहेको गोर्खा साम्राज्यले कुमाऊँ राज्यको सीट अल्मोरालाई ओगटेको थियो। यसलाई अमरसिंह थापाले नेपाल अधिराज्यमा गाभिएको थियो। सन् १८०३ मा गढवाल राज्य पनि गोर्खाहरूको हातमा गयो। नेपाल अङ्ग्रेज युद्ध पछि, यो क्षेत्र सुगौली सन्धिको भागको रूपमा अङ्ग्रेजहरूलाई सुम्पिएको थियो।^[७]

भूगोल

उत्तराखण्डको कुल क्षेत्रफल ५३,५६६ किमी २ (२०,६८२ वर्ग मील) छ, जसमध्ये ८६% पहाडी र ६५% जङ्गलले ढाकिएको छ। राज्यको उत्तरी भागको अधिकांश भाग उच्च हिमाली चुचुरा र हिमनदीले ढाकिएको छ। उन्नाइसौं शताब्दीको पहिलो आधामा, भारतीय सडक, रेलमार्ग र अन्य भौतिक पूर्वाधारको विस्तारित विकासले विशेष गरी हिमालयमा अन्धाधुन्ध काठ काट्ने चिन्ता बढाएको थियो। हिन्दु धर्ममा दुईवटा महत्त्वपूर्ण नदीहरू उत्तराखण्डको हिमनदीहरू, गङ्गोत्रीमा गङ्गा र यमुनोत्रीको यमुनाबाट उत्पन्न हुन्छन्। तिनीहरू असंख्य तालहरू, हिमनदीहरू र धाराहरूद्वारा खुवाइएका छन्। यी दुई बद्रीनाथ र केदारनाथसँग मिलेर हिन्दुहरूको लागि एक पवित्र तीर्थ, छोटा चार धाम बनाउँछन्।^[८]^[९]

जनसाङ्ख्यिकी

उत्तराखण्डका मूल निवासीहरूलाई सामान्यतया उत्तराखण्डी भनिन्छ र कहिलेकाँही विशेष गरी या त गढवाली वा कुमाऊँनी भनिन्छ तिनीहरूको उत्पत्ति स्थानको आधारमा गढवाल वा कुमाऊँं क्षेत्रमा। भारतको सन् २०११ को जनगणना अनुसार, उत्तराखण्डको १०,०८६,२९२ जनसङ्ख्या छ जसमा ५,१३७,७७३ पुरुष र ४,९४८,५१९ महिलाहरू छन्, जसमा ६९.७७% जनसङ्ख्या ग्रामीण क्षेत्रमा बस्छन्। १.६३% जमिनमा जनसङ्ख्याको ०.८३% भएको राज्य देशको २०औँ सबैभन्दा बढी जनसङ्ख्या भएको राज्य हो। राज्यको जनघनत्व १८९ जना प्रति वर्ग किलोमिटर रहेको छ जसमा १८.८१% को सन् २००१-२०११ दसकीय वृद्धि दर रहेको छ। लिङ्ग अनुपात ९६३ महिलाहरू प्रति १००० पुरुष छ।^[१०]

सामाजिक समूहहरू

उत्तराखण्डमा दुई भू-सांस्कृतिक क्षेत्रहरूमा फैलिएको बहुजातीय जनसङ्ख्या छ: गढवाल, र कुमाऊँ। जनसङ्ख्याको एक ठुलो हिस्सा (लगभग ३५%) क्षत्रिय (पूर्वजमिन शासकहरू र तिनीहरूका सन्तानहरूका विभिन्न कुलहरू), मूल गढवाली र कुमाऊँनीका सदस्यहरू र साथै धेरै आप्रवासीहरू पनि छन्।^[११]

भाषाहरू

उत्तराखण्डको आधिकारिक भाषा हिन्दी हो, जुन २०११ को जनगणना अनुसार स्थानीय रूपमा ४३% जनसङ्ख्या (मुख्यतया दक्षिणमा केन्द्रित) द्वारा बोलिन्छ, र राज्यभरि भाषाको रूपमा प्रयोग गरिन्छ। थप रूपमा, शास्त्रीय भाषा संस्कृतलाई दोस्रो आधिकारिक भाषा घोषणा गरिएको छ, यद्यपि यसमा कुनै स्थानीय वक्ताहरू छैनन् र यसको प्रयोग शैक्षिक र धार्मिक प्रयोगहरूमा सीमित छ।^[१२]

धर्म

उत्तराखण्डका चार-पाँच भाग भन्दा बढी बासिन्दाहरू हिन्दुहरू छन्। मुस्लिम, सिख, ईसाई, बौद्ध र जैनहरूले बाँकी जनसङ्ख्या बनाउँछन्, जसमा मुस्लिमहरू सबैभन्दा ठुलो अल्पसङ्ख्यक हुन्। पहाडी क्षेत्रहरू लगभग पूर्णतया हिन्दु छन्, जबकि मैदानी क्षेत्रहरूमा मुस्लिम र सिखहरूको उल्लेखनीय अल्पसङ्ख्यक छन्।^[१३]

सन्दर्भ सामग्रीहरू

↑ "Pushkar Singh Dhami: BJP's Pushkar Singh Dhami to be next Uttarakhand chief minister" (अङ्ग्रेजीमा), ४ जुलाई २०२१, अन्तिम पहुँच ४ जुलाई २०२१।
↑ Kandari, O. P., & Gusain, O. P. (Eds.). (2001). Garhwal Himalaya: Nature, Culture & Society. Srinagar, Garhwal: Transmedia.
↑ Negi, B. (2001). "Round One to the Lobbyists, Politicians and Bureaucrats." The Indian Express, 2 January.
↑ "Uttaranchal becomes Uttarakhand", The Tribune (India), United News of India, १३ अक्टोबर २००६, मूलबाट ११ मे २०१३-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २२ जनवरी २०१३।
↑ Chopra, Jasi Kiran (२ जनवरी २००७), "Uttaranchal is Uttarakhand, BJP cries foul", The Times of India, मूलबाट १० मे २०१३-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २२ जनवरी २०१३। वेब्याक मेसिन अभिलेखिकरण १० मे २०१३ मिति
↑ "Uttarakhand", Encyclopædia Britannica, Inc., मूलबाट २ जुलाई २०१२-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच १७ जुलाई २०१२।
↑ Raheja, Gloria Goodwin (जुन १९८८), The Poison in the Gift: Ritual, Prestation, and the Dominant Caste in a North Indian Village (अङ्ग्रेजीमा), University of Chicago Press, आइएसबिएन 978-0-226-70728-0।
↑ Destination Profiles of the Holy Char Dhams, Uttarakhand
↑ "Info about Uttarakhand", Nainital Tours & Package, मूलबाट २५ नोभेम्बर २०१२-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २० डिसेम्बर २०१२।
↑ "Uttarakhand Profile", censusindia.gov.in, अन्तिम पहुँच १८ मार्च २०२०।
↑ Bhardwaj, Ashutosh (१५ फेब्रुअरी २०१७), "Uttarakhand elections: Across the border; next door to UP, new caste calculus", The Indian Express (अङ्ग्रेजीमा), अन्तिम पहुँच १६ जुन २०२३।
↑ "Table C-16 Population by Mother Tongue: Uttarakhand", www.censusindia.gov.in, Registrar General and Census Commissioner of India। Figures for Jaunsari also include speakers of Jaunpuri.
↑ "Demography", Government of Uttarakhand, मूलबाट ३ जनवरी २०१२-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच १७ जुलाई २०१२।

[1] "Pushkar Singh Dhami: BJP's Pushkar Singh Dhami to be next Uttarakhand chief minister" (अङ्ग्रेजीमा), ४ जुलाई २०२१, अन्तिम पहुँच ४ जुलाई २०२१।

[autogenerated20012-2] Kandari, O. P., & Gusain, O. P. (Eds.). (2001). Garhwal Himalaya: Nature, Culture & Society. Srinagar, Garhwal: Transmedia.

[3] Negi, B. (2001). "Round One to the Lobbyists, Politicians and Bureaucrats." The Indian Express, 2 January.

[4] "Uttaranchal becomes Uttarakhand", The Tribune (India), United News of India, १३ अक्टोबर २००६, मूलबाट ११ मे २०१३-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २२ जनवरी २०१३।

[5] Chopra, Jasi Kiran (२ जनवरी २००७), "Uttaranchal is Uttarakhand, BJP cries foul", The Times of India, मूलबाट १० मे २०१३-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २२ जनवरी २०१३। वेब्याक मेसिन अभिलेखिकरण १० मे २०१३ मिति

[Britannica-6] "Uttarakhand", Encyclopædia Britannica, Inc., मूलबाट २ जुलाई २०१२-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच १७ जुलाई २०१२।

[7] Raheja, Gloria Goodwin (जुन १९८८), The Poison in the Gift: Ritual, Prestation, and the Dominant Caste in a North Indian Village (अङ्ग्रेजीमा), University of Chicago Press, आइएसबिएन 978-0-226-70728-0।

[8] Destination Profiles of the Holy Char Dhams, Uttarakhand

[Uttarakhand-9] "Info about Uttarakhand", Nainital Tours & Package, मूलबाट २५ नोभेम्बर २०१२-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच २० डिसेम्बर २०१२।

[Census2011-10] "Uttarakhand Profile", censusindia.gov.in, अन्तिम पहुँच १८ मार्च २०२०।

[11] Bhardwaj, Ashutosh (१५ फेब्रुअरी २०१७), "Uttarakhand elections: Across the border; next door to UP, new caste calculus", The Indian Express (अङ्ग्रेजीमा), अन्तिम पहुँच १६ जुन २०२३।

[census2011-C16-12] "Table C-16 Population by Mother Tongue: Uttarakhand", www.censusindia.gov.in, Registrar General and Census Commissioner of India। Figures for Jaunsari also include speakers of Jaunpuri.

[Demography-13] "Demography", Government of Uttarakhand, मूलबाट ३ जनवरी २०१२-मा सङ्ग्रहित, अन्तिम पहुँच १७ जुलाई २०१२।

[१]

[२]

[३]

[४]

[५]

[६]

[७]

[८]

[९]

[१०]

[११]

[१२]

[१३]

हे वा स भारतका राज्य तथा केन्द्र शासित प्रदेशहरू
राज्य	आन्ध्र प्रदेश अरुणाचल प्रदेश असम बिहार छत्तीसगढ गोवा गुजरात हरियाणा हिमाचल प्रदेश झारखण्ड कर्नाटक केरल मध्य प्रदेश महाराष्ट्र मणिपुर मेघालय मिजोरम नागाल्यान्ड ओडिशा पन्जाब राजस्थान सिक्किम तमिलनाडु तेलङ्गाना त्रिपुरा उत्तर प्रदेश उत्तराखण्ड पश्चिम बङ्गाल
केन्द्र शासित प्रदेश	अन्डमन र निकोबार द्वीपसमूह चण्डीगढ दादरा र नगर हवेली र दमन र दीव दिल्ली जम्मु र कश्मीर लद्दाख लक्षद्वीप पुदुच्चेरी
भारतका राजधानीहरू भारतका स्वायत्त प्रशासनिक क्षेत्रहरू भारतका प्रस्तावित राज्यहरू र केन्द्र शासित प्रदेशहरू ऐतिहासिक क्षेत्रहरू