Adelbert I van Ivrea

Adelbert I van Ivrea
	Aubert Ier d'Italie
Algemene informatie
Land	Koninkrijk Italië
Adellijke titel	markgraaf
Geboortedatum	932
Overlijdensdatum	30 april 972
Overlijdensplaats	Autun
Begraafplaats	Regensburg
Werk
Beroep	politicus
Functies	koning van Italië
Familie
Familie	Huis Ivrea
Echtgenoot	Gerberga van Dijon, Ermengarda van Toscane
Vader	Berengarius II van Italië
Moeder	Willa van Toscane
Kinderen	Otto Willem van Bourgondië
Broers en zussen	Suzanna van Italië, Guido van Ivrea, Koenraad van Ivrea, Gerberga van Ivrea
	De informatie in deze infobox is afkomstig van Wikidata.; U kunt die informatie bewerken.

Adelbert I van Ivrea (932 - Autun, 30 april 971) uit het Huis Ivrea was medekoning van Italië.

Adelbert was een zoon van Berengarius II van Italië en van Willa van Arles (Willa III van Toscane). Zijn vader werd koning van Italië na de dood van Lotharius van Italië en Adelbert volgde hem op als markgraaf van Ivrea en graaf van Aosta en Lombardije. Op 15 december 950 werd Adelbert tot medekoning gekroond in de San Michele Maggiore te Pavia.

Berengarius wilde Lotharius' weduwe Adelheid (heilige) laten trouwen met Adelbert maar Adelheid weigerde en vluchtte naar Canossa. Op haar verzoek greep koning Otto I de Grote in de Italiaanse zaken in. Otto veroverde Pavia op 29 september 951 en Berengarius en Adelbert vluchtten naar een kasteel in San Marino. Op 7 augustus 952 erkenden Berengarius en Adelbert, Otto als hun leenheer op de rijksdag te Augsburg. Ze konden verder hun positie als koning en medekoning van Italië behouden maar moesten wel de markgraafschappen Verona (stad) en Aquileia afstaan.

In 953 maakten Berengarius en Adelbert gebruik van de opstand van Liudolf van Zwaben (oudste zoon van Otto) door zich onafhankelijk op te stellen van Otto. Adelbert hield een strafexpeditie naar Canossa. Toen Liudolf zich weer met zijn vader had verzoend, leidde hij in 957 een leger naar Italië en versloeg Adelbert bij Verona. Doordat Liudolf plotseling overleed bleef dit echter zonder verdere gevolgen.

In 960 veroverde Adelbert Spoleto en bedreigde zo de positie van de paus. Nu was het de beurt van de paus om Otto om hulp te vragen. In 962 viel Otto daarop Italië binnen. Adelbert probeerde om hem bij Verona nog tegen te houden, maar zonder succes. Adalbert vluchtte eerst naar het kasteel van zijn broer Guido bij Como, daarna naar Fraxinetum (toen nog Saraceens) en keerde via Corsica terug in Italië. In Rome sloot hij een bondgenootschap met de paus (!) Johannes XII. Otto verdreef de paus in oktober 963 en Adelbert moest vluchten. Hij deed nog een poging om Pavia te veroveren, maar werd op 25 juni 965 verslagen door hertog Burchard III van Zwaben en kon zich alleen in veiligheid brengen doordat zijn broer Guido zich voor hem doodvocht. Daarop zwierf Adelbert nog drie jaar lang door het Middellandse Zeegebied op zoek naar bondgenoten. Na mislukte onderhandelingen met het Byzantijnse Rijk vestigde hij zich uiteindelijk bij zijn schoonfamilie in Bourgondië.

Adelbert's moeder Willa van Arles was een dochter van Boso III van Arles en van Willa van Bourgondië, die een dochter was van Rudolf I van Bourgondië en Willa van Provence.

Adelbert trouwde, voor 960, met Gerberga van Dijon, zij kregen de volgende kinderen:

Willem, bekend onder de naam Otto Willem van Bourgondië
mogelijk een dochter gehuwd met Liutold, zoon van Koenraad I van Zwaben

Voorouders

Voorouders van Adelbrecht van Ivrea
Overgrootouders	Anscarius van Ivrea (840–902) ∞ Volsia van Susa (–)	Berengarius I van Friuli (854–924) ∞ Bertila van Spoleto (860–915)	Theobald van Arles (850–895) ∞ Bertha van Lotharingen (863–925)	Rudolf I van Bourgondië (855–912) ∞ Willa van Provence (865–924)
Grootouders	Adalbert van Ivrea (±875–924) ∞ Gisela van Friuli (±880–910)		Boso III van Arles (885–936) ∞ Willa van Bourgondië (?–?)
Ouders	Berengarius II van Italië (±900–966) ∞ Willa III van Toscane (?–?)
Adelbrecht van Ivrea (932–971)