Naar inhoud springen

Francesco Moser

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Francesco Moser
Francesco Moser na de Amstel Gold Race 1978
Francesco Moser na de Amstel Gold Race 1978
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 19 juni 1951
Geboorteplaats Vlag van Italië Palù di Giovo, Italië
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt
Discipline(s) weg en baan
Ploegen
1973–1975
1976–1980
1981–1982
1983–1985
1986–1987
1988 		Filotex
Sanson
Famcucine
GIS
Supermercati
Château d'Ax
Beste prestaties
Milaan-San Remo 1e (1984)
Gent-Wevelgem 1e (1979)
Ronde van Vlaanderen 2e (1976, 1980)
Parijs-Roubaix 1e (1978, 1979, 1980)
Amstel Gold Race 2e (1978)
Luik-Bastenaken-Luik 3e (1978)
Ronde van Lombardije 1e (1975, 1978)
Ronde van Italië 1e (1984)
23 etappezeges
Ronde van Frankrijk 7e (1975)
2 etappezeges
Ronde van Spanje 10e (1984)
2 etappezeges
WK op de weg 1e (1977)
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Francesco Moser (Palù di Giovo, Trente, 19 juni 1951) is een voormalig Italiaans wielrenner en behaalde 273 wegzeges, wat hem, na Eddy Merckx (445) en Rik Van Looy (379), de derde meest winnende wielrenner ooit maakt. Tevens won hij in 35 starts 15 zesdaagsen, waarvan negen met René Pijnen.

Hij is de jongste van vier fietsende broers. Zijn oudste broer Aldo reed in de Giro d'Italia van 1971 nog een dag in de roze trui. Francesco Moser won in zijn loopbaan een grote ronde: de Giro in 1984 en tevens drie van de vijf grote wielerklassiekers, waaronder driemaal Parijs-Roubaix. Moser was een imposant compleet renner, maar door zijn grootte was hij geen groot klimmer. In de Ronde van Italië won hij tevens viermaal het puntenklassement (1976, 1977, 1978 en 1982). Een record dat hij deelt met zijn landgenoot Giuseppe Saronni.

Moser verbrak ook het werelduurrecord in 1984 in Mexico-Stad door 50,808 en 51,151 kilometer te rijden. Hij was de eerste persoon die meer dan vijftig kilometer reed. Zijn record hield tot 1993 stand, toen Graeme Obree en later Chris Boardman hem verbeterden. Hij had een meer geavanceerde fiets dan die waarmee Eddy Merckx in 1972 het record vestigde, waardoor de Internationale Wielerunie hem in 2000 met terugwerkende kracht zijn record ontnam. In 1978 werd Moser in de finale van het wereldkampioenschap op de Nürburgring nipt verslagen door Gerrie Knetemann. Zijn profcarrière duurde van 1973 tot 1988.

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Wielerploegen

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Filotex (1973–1975)
  • Sanson (1976–1980)
  • Famcucine (1981–1982)
  • GIS (1983–1985)
  • Supermercati (1986–1987)
  • Château d'Ax (1988)

Overwinningen

[bewerken | brontekst bewerken]

1970

1971

1972

  • Italiaanse kampioenstrui Italiaans Kampioen op de weg (amateurs)
  • 8e Olympische wegwedstrijd (amateurs)

1973

1974

1975

1976

1977

1978

1979

1980

1981

  • Eindklassement Bertange-Kirchberg
  • Coppa Agostoni
  • Ronde van Umbrië
  • Italiaanse kampioenstrui Nationaal kampioen op de baan, achtervolging
  • Italiaanse kampioenstrui Italiaans kampioen op de weg
  • Proloog Tirreno-Adriatico
  • Eindklassement Tirreno-Adriatico
  • 14e etappe Ronde van Italië
  • Zesdaagse van Milaan (met Patrick Sercu)
  • Zesdaagse van Nouméa (met Maurizio Bidinost)

1982

1983

1984

1985

1986

  • Bologna
  • Paterno
  • Giro Provincia di Sicarusa
  • Proloog Tirreno-Adriatico
  • 6e etappe Tirreno-Adriatico
  • Ronde van de Etna
  • 18e etappe Ronde van Italië
  • Zesdaagse van Bassano del Grappa (met Roberto Amadio en Danny Clark)
  • Zesdaagse van Rotterdam (met Danny Clark)
  • Zesdaagse van Grenoble (met Anthony Doyle)

1987

  • Bern
  • Messina
  • Nanno
  • Paterno
  • Scordia
  • Vittorio Veneto
  • Italiaanse kampioenstrui Nationaal kampioen op de baan, achtervolging
  • Proloog Ronde van Trentino
  • Proloog Ronde van de Middellandse Zee

1988

  • Zesdaagse van Bassano del Grappa (met Danny Clark)
  • Hamilton Classic

Resultaten in voornaamste wedstrijden

[bewerken | brontekst bewerken]
Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
1973 15e (1) 
1974 7e  
1975 7e (2)  
1976 4e (3)  
1977 Zilver ↑   
1978 Brons ↑ (4)  
1979 Zilver ↑ (3) 
1980 opgave (1) 
1981 21e (1) 
1982 8e (2)  
1983 opgave  
1984  ↑ (4)  10e (2) 
1985 Zilver ↑ (3) 
1986 Brons ↑ (1) 
1987
(*) tussen haakjes aantal individuele etappe-overwinningen
Jaar Milaan-San Remo Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Lombardije Rund um den Henninger Turm Waalse Pijl Parijs-Brussel WK op de weg Wereld­ranglijsten
1973 30e 9e
1974 12e Zilver ↑ 7e 10e 7e 8e (SPP)
1975 Zilver 8e 25e 5e Goud 11e Brons (SPP)
1976 9e 7e Zilver ↑ Zilver ↑ 6e Zilver ↑ Zilver (SPP)
1977 35e 4e 13e 7e 13e Goud Regenboogtrui ↑ 5e (SPP)
1978 6e Brons 7e Goud ↑ Zilver ↑ Brons Goud 4e Zilver ↑ Goud (SPP)
1979 4e Goud 11e Goud ↑ 14e 4e (SPP)
1980 6e Zilver ↑ Goud ↑ Zilver Brons (SPP)
1981 39e 11e 32e Brons ↑ 18e 4e 26e 13e (SPP)
1982 4e 23e 10e Brons 11e 26e 10e (SPP)
1983 11e 32e Brons ↑ 5e 21e (SPP)
1984 Goud ↑ 5e (SPP)
1985 31e 12e
1986 26e 11e 25e 8e 7e 9e 10e (SPP)
1987 27e 46e 19e 54e 66e
[bewerken | brontekst bewerken]
(en) Profiel van Francesco Moser op ProCyclingStats
Commons heeft mediabestanden op de pagina Francesco Moser.
Witte trui Winnaar jongerenklassement in de Ronde van Frankrijk Witte trui
Vlag van Italië Francesco Moser
1975 		Opvolger:
Vlag van Spanje Enrique Martínez Heredia
1976
Voorganger:
Vlag van Italië Giuseppe Saronni
1983 		Winnaar van de Ronde van Italië
Vlag van Italië Francesco Moser
1984 		Opvolger:
Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
1985
Voorganger:
Freddy Maertens 		Wereldkampioen wielrennen
1977
San Cristóbal
Opvolger:
Gerrie Knetemann
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Francesco_Moser&oldid=65744179"