Frank Kramer (wielrenner)

Frank Kramer
Persoonlijke informatie
Volledige naam	Frank Louis Kramer
Geboortedatum	15 september 1880
Geboorteplaats	Evansville, Verenigde Staten
Overlijdensdatum	8 oktober 1958
Overlijdensplaats	East Orange, Verenigde Staten
Sportieve informatie
Discipline(s)	Baan
Ploegen
1900 - 1921	Individueel
Portaal	Wielersport

Frank Kramer (Evansville, 15 september 1880 – East Orange, 8 oktober 1958) was een Amerikaans wielrenner. Zijn bijnaam was "Old Master".

Omdat zijn ouders bang waren dat Frank Kramer aan tuberculose leed, kochten ze een fiets voor hem om zijn conditie op peil te houden. Op vijftienjarige leeftijd legde hij zich toe op het sprinten en drie jaar later, in 1898, werd hij nationaal sprintkampioen bij de League of American Wheelmen. Het daaropvolgende jaar won hij dezelfde titel bij de National Cycling Association.

Op advies van ’Major’ Taylor, de wereldkampioen sprint van 1899, werd Kramer professional in 1900. Dat jaar werd Kramer bij de nationale kampioenschappen verslagen door Taylor. In de periode 1901-1916 en in de jaren 1918 en 1921 werd Kramer achttien maal nationaal kampioen op de sprint. Zijn grootste rivaal was Major Taylor, zodat de Amerikaanse wielerwereld al snel verdeeld raakte in "Krameristen" en "Tayloristen".

De enige keer dat hij deelnam aan het wereldkampioenschap wielrennen, was in 1912, toen dit in Newark werd gehouden. Hij won op overtuigende wijze de wereldtitel.

In 1905 was Kramer reeds zo bekend dat hij werd uitgenodigd om deel te nemen aan wedstrijden in Europa. Viermaal reisde hij af naar Europa, waar hij aan 62 wedstrijden deelnam. Vijftig keer won hij, waaronder twee keer de Grand Prix de Paris (1905 en 1906).

Verder won hij samen met Jim Moran de Zesdaagse van Boston (1910) en met Willy Fenn de zesdaagsen van Pittsburgh (1908) en Newark (1910).

Kramer stond bekend vanwege zijn strikte leefwijze: hij ging elke avond stipt om 10 uur naar bed, zodat hij slechts weinig zesdaagsen zou rijden. Hij gold als gierig en had weinig vrienden onder zijn concurrenten.

Aan het eind van zijn carrière kreeg hij steeds meer last van slapeloosheid. In 1924, bijna 44 jaar oud, stopte hij met wielrennen. Bij zijn laatste optreden vestigde hij een nieuw wereldrecord op de sprint over 1/6 mijl. Deze afstand legde hij in 15,4 seconden af, wat neerkomt op 62,702 km/h. Twintigduizend fans waren getuige van deze prestatie. Na zijn afscheid bleef hij als scheidsrechter actief. Een poging om in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden te komen mislukte. Later werd hij vrederechter in East Orange.

Belangrijkste overwinningen

1901

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1902

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1903

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1904

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1905

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite
GP de Paris, Sprint

1906

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite
GP de Paris, Sprint

1907

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1908

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite
Zesdaagse van Pittsburgh; + Willy Fenn

1909

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1910

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite
Zesdaagse van Newark; + Willy Fenn
Zesdaagse van Boston; + Jim Moran

1911

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1912

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite
Wereldkampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1913

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1914

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1915

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1916

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1918

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite

1921

Nationaal Kampioenschap, Baan, Sprint, Elite