Jack Antonoff
| Jack Antonoff | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
| Algemene informatie | ||||
| Geboren | 31 maart 1984 | |||
| Geboorteplaats | Bergenfield, New Jersey | |||
| Land |  Verenigde Staten
| |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 2002- | |||
| Beroep | songwriter, muziekproducent, zanger | |||
| Verwante artiesten | Fun. Lana Del Rey Lorde St. Vincent Taylor Swift | |||
| (en) AllMusic-profiel (en) Discogs-profiel (en) IMDb-profiel (en) Last.fm-profiel (en) MusicBrainz-profiel | ||||
| ||||
Jack Michael Antonoff (Bergenfield, 31 maart 1984) is een Amerikaanse zanger, liedjesschrijver, multi-instrumentalist en muziekproducent. Antonoff is op dit moment de leadzanger van de band Bleachers en een gitarist en drummer in de band Fun.. Antonoff heeft daarnaast muziek geschreven met en geproduceerd voor onder andere Lana Del Rey, Lorde, St. Vincent en Taylor Swift. Hij is in het bezit van vijf Grammy Awards: twee voor zijn werk met fun., twee voor zijn werk aan Swifts albums, 1989 en folklore en een voor het schrijven van de titeltrack van St. Vincents Masseducation.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Antonoff groeide op in New Milford in New Jersey. Tijdens zijn middelbareschooltijd begon Antonoff met vrienden muziek te maken. Toen hij 14 jaar was richtte hij met een vriend de punk rock band Outline op.[1] Ze speelden op schoolevenementen, maar gingen ook op tour door de rest van de Verenigde Staten.[2] De band was echter niet bijzonder succesvol.[1][3] Toen Antonoff achttien was, overleed zijn jongere zus aan de gevolgen van een hersentumor.[3][4]
Carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Bands
[bewerken | brontekst bewerken]Nadat Antonoff en zijn vrienden hun middelbare school hadden afgerond, viel Outline uit elkaar. Antonoff richtte echter al snel een nieuwe band op, genaamd Steel Train, waarvan hij de zanger werd. Hier sloten zijn de oude bandleden van Outline zich uiteindelijk opnieuw bij aan.[2] Met Steel Train wist Antonoff een contract te krijgen bij een platenlabel. De band bracht drie albums uit tussen 2005 en 2010 en had redelijk succes.[4] Zo traden ze op bij Late Show with David Letterman en Late Night with Conan O'Brien.[2] In 2013 ging de band uit elkaar.
Ondertussen was Antonoff al betrokken bij een nieuwe band. Nate Ruess, wiens band The Format ermee ophield, begon in 2008 een nieuwe band genaamd fun. en vroeg onder andere Antonoff om lid te worden.[5] De band bracht zijn eerste album, Aim and Ignite, uit in 2009, maar brak door met zijn tweede album, Some Nights.[6] De eerste single van het album, 'We Are Young' (samen met Janelle Monaé) werd gecoverd door de cast van de tv-serie Glee en brak daarna door zowel in de Verenigde Staten als wereldwijd.[7][8] De single stond zes weken aan de top van de Amerikaanse hitlijst Billboard Hot 100 en bereikte ook de eerste positie in verschillende andere landen waaronder Australië en Mexico.[1] In 2013 won 'We Are Young' de Grammy Award voor het beste nummer en won fun. zelf de prijs voor de beste nieuwe artiest.[6] Eind 2013 bracht fun. een ep uit, genaamd Before Shane Went to Bangkok: fun. Live in the USA.[6] In 2015 kondigde de band aan dat de bandleden zich een tijd op hun eigen werk wilde focussen.
Na het succes van fun. begon Antonoff zijn eigen band, Bleachers.[9] De naam verwijst naar een donkere zijde van een jeugd in een voorstad en is geïnspireerd door films van John Hughes.[1] Antonoff begon te werken aan muziek voor Bleachers toen hij op tour was met fun. en maakte de muziek af toen hij terug keerde naar New Jersey.[1][9] In 2014 bracht de band zijn eerste muziek uit met het album Strange Desire en de single 'I Wanna Get Better'.[1] Het album behaalde een elfde positie in de Billboard 200 en Rolling Stone noemde 'I Wanna Get Better' een van de beste 50 nummers van 2014.[10][11] Antonoff bracht met Bleachers een tweede album, genaamd Gone Now, uit in 2017. Het album ging volgens hem over het verlaten van het ouderlijk huis (wat hij deed op zijn 27e) en hoe je niet alles uit je jeugd kunt meenemen naar een volgende fase in je leven.[12]
In 2018 produceerde Antonoff de soundtrack voor de film Love, Simon. Op deze soundtrack was ook Bleachers te horen met onder andere twee nummers van Strange Desire ('Wild Heart' en 'Rollercoaster') en het nieuwe nummer 'Alfie's Song (Not So Typical Love Song).[13] Nadat Antonoffs relatie met Lena Dunham strandde, begon hij te werken aan het derde album voor Bleachers.[14] Het album maakte hij af tijdens de coronapandemie. Volgens Antonoff probeerde hij en zijn band het gevoel van een toer over te brengen in het album in een tijd waarin touren met een band onmogelijk was.[14][15][16] Waar de eerste twee albums van Bleachers inspiratie haalden uit de muziek uit de jaren '80, werd het derde album, Take the Sadness Out of Saturday Night, geïnspireerd door Bruce Springsteen.[16][17][18] Het album kwam uit in 2021 en Springsteen zelf was ook te horen op het album.[16][17] Antonoff heeft verlies, met name het verlies van zijn jongere zus, beschreven als een grote inspiratiebron voor de muziek die hij met Bleachers maakt.[3][4][8]
Muziek schrijven en produceren
[bewerken | brontekst bewerken]Rond 2012 kreeg Antonoff interesse in het schrijven van nummers met andere artiesten, maar het was lastig om dit voor elkaar te krijgen omdat hij nog geen ervaring had op dit gebied (buiten zijn bands). Uiteindelijk wist hij een samenwerking met Carly Rae Jepsen te regelen. Met haar schreef hij het nummer 'Sweetie' dat op de deluxe versie van haar album Kiss kwam. Zijn eerste echte succes als schrijver kwam een jaar later. Via Sara van Tegan and Sara ontmoette hij Sara Bareilles met wie hij het nummer 'Brave' schreef.[1] Ook schreef hij met Taylor Swift het nummer 'Sweeter Than Fiction' voor de soundtrack van de film One Chance.[1][4] Dit nummer werd genomineerd voor een Golden Globe.[19] Van 2014 tot 2016 werkte hij met verschillende mensen, waaronder Christina Perri, Sia, Troye Sivan, en Fifth Harmony. Daarnaast droeg hij bij aan Swifts vijfde studioalbum 1989. Hij schreef drie nummers met Swift voor het album, waaronder de single 'Out of the Woods'.[1][14] Tijdens deze samenwerking moedigde Swift hem aan om ook de rol van producer op te nemen.[14][16][18] Voor zijn schrijf- en productierol op 1989 won Antonoff de Grammy voor Album of the Year.[20]
In 2017 beleefde Antonoff zijn doorbraak aan schrijver en muziekproducent. Voor het eerst werkte hij mee aan een volledig album, namelijk Melodrama van Lorde. Daarnaast schreef en produceerde hij vier nummers voor St. Vincents album Masseducation, zes nummers voor Swifts album reputation en twee nummers voor P!nks album Beautiful Trauma.[18] Voor de titeltrack van Masseducation wonnen Antonoff en Annie Clark (St. Vincents echte naam) een Grammy Award voor het beste rocknummer.[16][21] Na zijn doorbraak werkte Antonoff vaker met artiesten aan een volledig album. Hij werkte onder andere aan Lana del Reys Norman Fucking Rockwell (2019), Chemtrails over the Countryclub (2021) en Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd (2023) en The Chicks' Gaslighter (2020).[16][22] Ook werkte hij opnieuw met Lorde op Solar Power (2021) en met St. Vincent op Daddy's Home (2021).[16][18]
Met Swift werkte hij nog aan zeven andere albums; hij schreef en produceerde nummers met haar voor haar albums Lover (2019), folklore (2020) en evermore (2020).[16][23][24] Daarnaast produceerde hij in totaal zeven nummers van de nieuwe opnames van Swifts albums, Fearless, Red en Speak Now, die uitkwamen in 2021 en 2023.[25] Antonoff was sterk betrokken bij Swifts tiende studioalbum Midnights. Hij produceerde alle dertien nummers op de standaardeditie en schreef mee aan elf van deze nummers.[26] Ook verscheen hij in de videoclip voor het nummer 'Bejeweled'.[27] Voor folklore won Antonoff een tweede Grammy Award voor Album of the Year.[28] Bij de uitreiking trad hij met Swift en coproducent, Aaron Dessner, op met een medely van nummers van folklore en evermore.[18] Het jaar erna ontving Antonoff opnieuw een nominatie voor Album of the Year bij de Grammy Awards, namelijk voor evermore, maar verzilverde deze niet.[29][30]
In 2022 werkte Antonoff aan het vijfde album van Florence + the Machine, Dance Fever en aan het vijfde album van The 1975, Being Funny in a Foreign Language.[31][32] Daarnaast produceerde hij de soundtrack voor de film Minions: The Rise of Gru.[33]
Volgens The Atlantic breidde Antonoff tijdens deze samenwerkingen zijn geluid als producent uit. De samenwerkingen op 1989 en Melodrama waren, net als de eerste twee albums van Bleachers, vaak geïnspireerd door muziek uit de jaren '80. Vanaf 2019 begon Antonoff zijn muziekpalet uit te breiden naar ballads en hiphopnummers.[23] Antonoff werd in 2019, 2020, 2021 en 2022 genomineerd voor de Grammy Award voor niet-klassieke producer.[29] Hij won de prijs twee keer, bij de 64e en 65e Grammy Awards.[28][34][35][36]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Antonoff had van 2012 tot 2018 een relatie met actrice en schrijfster, Lena Dunham.[17][37] Vanaf 2021 heeft hij een relatie met actrice Margaret Qualley.[38] Antonoff heeft aangegeven smetvrees te hebben en medicatie te nemen om angst tegen te gaan.[1]
Prijzen en nominaties
[bewerken | brontekst bewerken]Antonoff is in het bezit van acht Grammy Awards en ontving een Golden Globenominatie voor 'Sweeter than Fiction'.
| Prijs | Jaar | Genomineerde/
werk |
Categorie | Resultaat |
|---|---|---|---|---|
| Golden Globe | 2014 | 'Sweeter than Fiction' | Golden Globe voor beste originele nummer | Genomineerd |
| Gracie Awards | 2021 | Folklore: The Long Pond Studio Sessions | Grand Award voor Special or Variety | Gewonnen |
| Grammy Awards | 2013 | Fun. | Beste nieuwe artiest | Gewonnen |
| 'We Are Young' | Opname van het jaar | Genomineerd | ||
| Lied van het jaar | Gewonnen | |||
| Beste vertolking door een pop duo of groep | Genomineerd | |||
| Some Nights | Beste popalbum (vocaal) | Genomineerd | ||
| Album van het jaar | Genomineerd | |||
| 2016 | 1989 | Gewonnen | ||
| 2018 | Melodrama | Genomineerd | ||
| 'I Don't Wanna Live Forever' | Beste nummer geschreven voor visuele media | Genomineerd | ||
| 2019 | Masseducation | Beste alternatieve album | Genomineerd | |
| 'Masseducation' | Beste rocknummer | Gewonnen | ||
| 2020 | Norman Fucking Rockwell! | Album van het jaar | Genomineerd | |
| 'Normal Fucking Rockwell | Lied van het jaar | Genomineerd | ||
| Zichzelf | Producer van het jaar, niet-klassiek | Genomineerd | ||
| 2021 | Folklore | Album van het jaar | Gewonnen | |
| Zichzelf | Producer van het jaar, niet klassiek | Genomineerd | ||
| 2022 | Gewonnen | |||
| Evermore | Album van het jaar | Genomineerd | ||
| Daddy's Home | Beste alternatieve album | Gewonnen | ||
| 2023 | Zichzelf | Producer van het jaar, niet klassiek | Gewonnen | |
| Satellite Awards | 2018 | 'I Don't Wanna Live Forever | Beste originele nummer | Genomineerd |
| 2019 | 'Strawberries & Cigarettes' | Genomineerd |
Discografie
[bewerken | brontekst bewerken]Outline
- Outline (2000)
- 6 Song Demo (2000)
- A Boy Can Dream (2001)
Steel Train
- For You My Dear (2003)
- Twilight Tales from the Prairies of the Sun (2005)
- Trampoline (2007)
- Steel Train is Here (2009)
- Steel Train (2010)
Fun.
- Aim and Ignite (2009)
- Some Nights (2012)
Bleachers
- Strange Desire (2014)
- Gone Now (2017)
- Take the Sadness Out of Saturday Night (2021)
Red Hearse
- Red Hearse (2019)
Soundtracks
- Love, Simon (2018)
Als producer
- The Chicks - Gaslighter (2020)
- Clairo - Sling (2021)
- Florence + The Machine - Dance Fever (2022)
- Lana del Rey - Norman Fucking Rockwell! (2019), Violet Bent Backwards over the Grass (2020), Chemtrails over the Countryclub (2021), Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd (2023)
- Lorde - Melodrama (2017), Solar Power (2021)
- Kevin Abstract - Arizona Baby (2019)
- St. Vincent - Masseducation (2017), Daddy's Home (2021)
- Taylor Swift - 1989 (2014), reputation (2017), Lover (2019), folklore (2020), evermore (2020), Fearless (Taylor's Version) (2021), Red (Taylor's Version) (2021), Midnights (2022), Speak Now (Taylor's Version) (2023)
- The 1975 - Being Funny in a Foreign Language (2022)
- ↑ a b c d e f g h i j (en) Yuan, Jada, Why Jack Antonoff Is a Pop Star Even a Mother Could Love. Vulture (18 juni 2014). Gearchiveerd op 16 oktober 2021. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ a b c (en) Leichman, Joseph, More powerful than a locomotive…. Jewish Standard (26 november 2010). Gearchiveerd op 20 oktober 2021. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ a b c (en) Schnipper, Matthew, Bleachers’ Jack Antonoff Is Your Favorite Pop Star’s Secret Weapon. Pitchfork (31 maart 2017). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ a b c d Pisart, Timo, Jack Antonoff: de grootste sterren fluisteren in zijn gouden oren Jack Antonoff: de grootste sterren fluisteren in zijn gouden oren. 3voor12 (28 juli 2021). Gearchiveerd op 23 oktober 2021. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ (en) Kiser, Matt, Members of the Format, Steel Train, Anathallo Unite as Fun. Spin (20 augustus 2008). Gearchiveerd op 21 oktober 2021. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ a b c (en) Grow, Kory, Fun. Ask ‘What the F*ck’ on Free Live EP. Rolling Stone (18 december 2013). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ (en) Zemler, Emily, Fun.: The Billboard Cover Story. Billboard (2 maart 2012). Gearchiveerd op 24 mei 2013. Geraadpleegd op 21 oktober 2021.
- ↑ a b (en) Coscarelli, Joe, You May Not Know Jack Antonoff. But You Probably Love His Music.. New York Times (24 mei 2017). Gearchiveerd op 25 april 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ a b (en) Blistein, Jon, Fun.’s Jack Antonoff Talks ‘Over-the-Top’ Solo Project Bleachers. Rolling Stone (19 februari 2014). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) 50 best songs of 2015. Rolling Stone (3 december 2014). Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Strange Desire Chart History. Billboard. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Gaca, Anna, Bleachers’ Jack Antonoff Is Taking His Childhood Bedroom on Tour. Spin (17 mei 2017). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Rice, Nicholas, Bleachers Release 'Alfie's Song (Not So Typical Love Song)' From 'Love, Simon' Soundtrack: Listen. Billboard (16 januari 2018). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ a b c d (en) Hiatt, Brian, Jack Antonoff Is Everywhere: The Rolling Stone Interview. Rolling Stone (16 juni 2021). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Lipschutz, Jason, Jack Antonoff on the 7 Habits of Highly Effective Producers. Billboard (20 juli 2021). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ a b c d e f g h Boel, Jonas, "'Durf te sucken'; Zo word je de favoriete producer van Taylor Swift en Lana Del Rey:", Knack, 28 juli 2021.
- ↑ a b c (en) Larson, Jeremy D., Bleachers: Take the Sadness Out of Saturday Night. Pitchfork Media (30 juli 2021). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ a b c d e (en) Moreland, Quinn, Jack Antonoff, Polarizing Nice Guy. Pitchfork Media (30 juli 2021). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Golden Globes nominations 2014: The complete list of nominees. Los Angeles Times (12 december 2013). Gearchiveerd op 16 februari 2014. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Grammy awards winners: the full list. The Guardian (16 februari 2016). Gearchiveerd op 21 februari 2016. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Atkinson, Katie, Grammys 2019 Winners: The Complete List. Billboard (10 februari 2019). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Schaffer, Claire, The Chicks Talk Charles Barkley, Working With Jack Antonoff on ‘Kimmel’. Rolling Stone (22 september 2020). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ a b (en) Kornhaber, Spencer, How Jack Antonoff Helped Define Pop in 2019. The Atlantic (16 december 2019). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Schaffer, Claire, Taylor Swift Deepens Her Goth-Folk Vision on the Excellent ‘Evermore’. Rolling Stone (11 december 2020). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Mylrea, Hannah, Taylor Swift – ‘Fearless (Taylor’s Version)’ review: a celebration of the star’s breakout album. NME (9 april 2021). Gearchiveerd op 26 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Kaufman, Gil, Taylor Swift‘s ‘Midnights’ Songwriting Credits: Here’s Who Wrote Each Song. Billboard (21 oktober 2022). Geraadpleegd op 25 oktober 2022.
- ↑ (en) Ruiz, Matthew Ismael, Taylor Swift Shares New Video for “Bejeweled”: Watch. Pitchfork (25 oktober 2022). Gearchiveerd op 12 augustus 2023. Geraadpleegd op 24 maart 2023.
- ↑ a b (en) Warner, Denise, Here Are All the Winners From the 2021 Grammy Awards. Billboard (14 maart 2021). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ a b (en) 2022 GRAMMYs Awards Show: Complete Nominations List. Grammy Award (23 november 2021). Gearchiveerd op 27 november 2021. Geraadpleegd op 26 november 2021.
- ↑ (en) Grein, Paul, Taylor Swift, Jack Antonoff & St. Vincent Are No Longer Grammy Nominees for Olivia Rodrigo’s ‘Sour’. Billboard (5 december 2021). Geraadpleegd op 24 februari 2022.
- ↑ Jansen, Annika, Florence + The Machine – Dance Fever. Maxazine (15 mei 2022). Gearchiveerd op 16 mei 2022. Geraadpleegd op 16 mei 2022.
- ↑ Cabenda, Pablo, The 1975 maakte een album vol organische popliedjes waarin het leven in majeur wordt gevierd. De Volkskrant (13 oktober 2022). Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 24 maart 2023.
- ↑ Wander, Wil, Samenwerking Diana Ross en Tame Impala voor nieuwe Minions film. Maxazine (15 mei 2022). Gearchiveerd op 16 mei 2022. Geraadpleegd op 16 mei 2022.
- ↑ (en) Here Are All the Winners From the 2020 Grammys. Billboard (26 januari 2020). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 26 oktober 2021.
- ↑ (en) Horton, Adrian, Grammy awards 2022: list of winners. The Guardian (4 april 2022). Gearchiveerd op 1 mei 2022. Geraadpleegd op 6 april 2022.
- ↑ (en) All the Winners at the 2023 Grammy Awards. Vogue (6 februari 2023). Geraadpleegd op 24 maart 2023.
- ↑ (en) Aiello, McKenna, Lena Dunham and Jack Antonoff Break Up After Five Years. E! (9 januari 2018). Gearchiveerd op 27 oktober 2021. Geraadpleegd op 27 oktober 2021.
- ↑ (en) Malivindi, Diandra, Margaret Qualley And Jack Antonoff Are Engaged, Here’s Everything We Know About Their Relationship. Elle (23 maart 2023). Gearchiveerd op 24 maart 2023. Geraadpleegd op 24 maart 2023.