Naar inhoud springen

Mikojan-Goerevitsj MiG-17

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Mikojan-Goerevitsj MiG-17
Een MiG-17 van de Poolse luchtmacht (jul 2006).
Een MiG-17 van de Poolse luchtmacht (jul 2006).
Algemeen
Rol Gevechtsvliegtuig
Bemanning 1
Varianten Zie #Varianten
Status
Eerste vlucht 14 januari 1950
Aantal gebouwd 10.367
Gebruik Zie #Gebruikers
Afmetingen
Lengte 11,36 m
Hoogte 3,8 m
Spanwijdte 9,63 m
Vleugeloppervlak 22,6 m²
Gewicht
Leeggewicht 3930 kg
Brandstofgewicht: 1143 kg
Wapenlast 500 kg
Startgewicht 5354 kg
Max. gewicht 6286 kg
Krachtbron
Motor(en) 1 × Klimov VK-1 turbojet met naverbrander
Stuwkracht 33,1 kN
Prestaties
Topsnelheid 1144 km/h
Vliegbereik 1080 km
Dienstplafond 16.600 m
Bewapening
Boordgeschut snelvuurkanonnen 1 × 37 mm Noedelman N-37
- 2 × 23 mm Noedelman-Richter NR-23
Ophangpunten 2
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart
Het MiG-I-300-prototype (1950).
Een MiG-17F van de Egyptische luchtmacht in vlucht (dec 1981).
Een MiG-17AS van de Oost-Duitse luchtmacht (feb 2004).
Een Russische MiG-17 (Moskou, aug 2005).
Een Iraakse MiG-17 (Israël, mrt 2006).
Een Poolse MiG-17 in vlucht (Oregon, jul 2006).
Een Duitse MiG-17 (Berlijn, aug 2007).

De Mikojan-Goerevitsj MiG-17 of kortweg MiG-17 (Russisch: Микоян и Гуревич МиГ-17) (NAVO-codenaam: Fresco) was een straaljager uit de Sovjet-Unie uit het begin van de jaren 1950.

De MiG-17 werd gebaseerd op de succesvolle voorloper van Mikojan-Goerevitsj, de MiG-15. De ontwikkeling ervan begon in 1949. Het toestel werd ontworpen om de tekortkomingen van de 15 bij hoge snelheden weg te werken. De belangrijkste vernieuwing was het gebruik van hoekvleugels. Samen met de hertekende staart zorgden die voor meer stabiliteit voorbij de geluidsmuur. De MiG-17 kreeg ook nieuwe van Rolls-Royce gekopieerde turbojets met naverbrander.

Het prototype van de MiG-17 maakte een eerste vlucht op 14 januari 1950. Op een gecrasht prototype op 17 maart na werd het toestel met succes getest en op 1 september 1951 werd het in productie gebracht. Het basistoestel was bestemd als gevechtsvliegtuig uitgerust met drie boordkanonnen. Een tweede prototype was ontwikkeld als onderscheppingsjager. Dit toestel werd uitgerust met een radar. Er werd ook een variant met radar ontwikkeld voor alle weersomstandigheden (17P). Midden 1953 verscheen de 17F-variant met de VK-1F motor met naverbrander wat betere prestaties gaf. In 1956 werden 47 toestellen omgebouwd tot 17PM's. Ze werden uitgerust met de nieuwe K-5-lucht-luchtraket. Ten slotte werd ook een kleine serie 17R-verkenningsvliegtuigen gebouwd.

Vanaf 1955 mocht Polen de MiG-17 in licentie zelf produceren. De Poolse toestellen heetten Lim-5. Het eerste toestel werd gebouwd op 28 november 1956 en tegen 1960 waren 477 toestellen geproduceerd. Polen bouwde naast de standaardversie ook de verkenningsversie (5R), de onderscheppingsjager (5P) en een eigen aanvalsvariant (5M). Andere Poolse versies waren de 6bis vanaf 1963, de 6M in de jaren 70 en de 6R en MR verkenningsvliegtuigen.

Nadat er in 1956 reeds 17F's geassembleerd werden verkreeg ook China een licentie op het toestel in 1957. De Chinese versie ervan heette Shenyang J-5 en de Chinese exporttoestellen F-5. In 1964 begon het land met de ontwikkeling van een variant uitgerust met radar, de J-5A. Er werd ook een trainingstoestel ontwikkeld (JJ-5/FT-5) met twee zitplaatsen. Dit was de enige tweezitsvariant van de MiG-17 en werd tussen 1966 en 1986 ook als laatste variant geproduceerd. Het toestel is nog steeds in dienst bij de Chinese luchtmacht. Ook in landen als Noord-Korea, Pakistan en Soedan zijn varianten van de MiG-17 nog steeds in dienst wat het tot een van de langst operationele gevechtsvliegtuigen ooit maakt.

Operationele geschiedenis

[bewerken | brontekst bewerken]

Het hoofddoel van de MiG-17 waren Amerikaanse lange-afstandsbommenwerpers die destijds nog propelleraangedreven waren. Toen die vervangen werden door supersonische bommenwerpers was de MiG-17 verouderd en werd opgevolgd door de supersonische onderscheppers MiG-21 en de MiG-23.

Alvorens dat gebeurde werd het toestel wel operationeel in twintig luchtmachten. Begin jaren 1960 werd de MiG-17 standaard in de landen van het Warschaupact. Andere kopers waren bondgenoten van de Sovjet-Unie in Afrika en Azië.

In 1958 was de MiG-17 voor het eerst bij gevechtshandeling betrokken toen Chinese toestellen op Taiwanese F-86 Sabre's botsten boven de Straat van Taiwan. Midden jaren 1960 werden MiG-17's van Noord-Vietnam ingezet in de Vietnamoorlog. Ook MiG-17's van Arabische landen zagen actie in de verscheidene oorlogen tegen Israël. Hier kenden de toestellen weinig succes wat geweten wordt aan de ondermaatse opleiding van hun piloten.

I-300
Prototype.
MiG-17
Basisversie met VK-1-motor.
MiG-17A
Gevechtsvliegtuig met VK-1A-motor.
MiG-17AS
Multirol-toestel voorzien voor raketten.
MiG-17P
Toestel voor alle weersomstandigheden met radar.
MiG-17F
Basisgevechtsvliegtuig met VK-1F-motor.
MiG-17PF
Toestel voor alle weersomstandigheden met radar en VK-1F-motor.
MiG-17PM/PFU
Gevechtsvliegtuig met radar en K-5-raketten.
MiG-17R
Verkenningsvliegtuig met camera en VK-1F-motor.
MiG-17SN
Prototype met twee zijluchtinlaten en 23mm-kanonnen in de neus.
Shenyang J-5
Chinese versie in licentie.
Kaart met de gebruikers.
Vlag van Afghanistan Afghaans Nationaal Luchtkorps
Ongeveer 100 MiG-17F's vanaf 1957.
Vlag van Albanië Albanese luchtmacht
12 J-5's en 8 JJ-5-trainers van Chinese makelij.
Vlag van Algerije Algerijnse luchtmacht
Vlag van Angola Angolese volksluchtmacht/luchtverdediging en luchtafweer
Toestellen in dienst.
Vlag van Bangladesh Bangladese luchtmacht
Vlag van Bulgarije Bulgaarse luchtmacht
Vlag van Burkina Faso Burkina Fasaanse luchtmacht
Vlag van Cambodja Koninklijke Cambodjaanse luchtmacht
Toestellen mogelijk in opslag.
Vlag van China Luchtmacht van het Volksbevrijdingsleger
Eigen Shenyang J-5-variant.
Vlag van Congo-Brazzaville Congolese luchtmacht
Vlag van Cuba Cubaanse revolutionaire luchtmacht
Vlag van Egypte Egyptische luchtmacht
Vlag van Ethiopië Ethiopische luchtmacht
Vlag van Guinee Guinese luchtmacht
Vlag van Guinee-Bissau Guinee-Bissause luchtmacht
Vlag van Hongarije Hongaarse luchtmacht
Vlag van Indonesië Indonesische luchtmacht
MiG-17F en -17PF toestellen geopereerd van 1961 tot 1969.
Vlag van Irak Iraakse luchtmacht
Vlag van Jemen Jemenitische luchtmacht
Vlag van Libië Libische luchtmacht
Vlag van Madagaskar Madagascarse luchtmacht
Vlag van Mali Malinese luchtmacht
Toestellen in dienst.
Vlag van Marokko Koninklijke Marokkaanse luchtmacht
Vlag van Mongolië Mongools luchtverdedigingsmachtcommando
Vlag van Mozambique Mozambikaanse luchtmacht
Toestellen in dienst.
Vlag van Nigeria Nigeriaanse luchtmacht
Vlag van Noord-Korea Koreaanse volksluchtmacht
Toestellen J-5 in dienst.
Vlag van Oeganda Ugandese luchtmacht
Vlag van Duitse Democratische Republiek Oost-Duitse luchtmacht
Vlag van Pakistan Pakistaanse luchtmacht
Vlag van Polen Poolse luchtmacht
Eigen Lim-5-variant.
Vlag van Roemenië Roemeense luchtmacht
12 17PF's vanaf 1955 en 50 17F's vanaf 1956.
Vlag van Soedan Soedanese Luchtmacht
Toestellen 17 en J-5 in dienst.
Vlag van Somalië Somalisch Luchtkorps
Somaliland
Vlag van Sovjet-Unie Luchtmacht van de Sovjet-Unie
Vlag van Sri Lanka Sri Lankaanse Luchtmacht
Toestellen uit dienst.
Vlag van Syrië Syrische luchtmacht
Vlag van Tanzania Tanzaniaanse Volksverdedigingsluchtmacht
Toestellen J-5 in dienst.
Vlag van Tsjechië Tsjechische luchtmacht
Vlag van Verenigde Staten Luchtmacht van de Verenigde Staten
Vlag van Vietnam Vietnamese Volksluchtmacht
Vlag van Zimbabwe Zimbabwaanse luchtmacht
Commons heeft mediabestanden op de pagina Mikoyan-Gurevich MiG-17.
[bewerken | brontekst bewerken]