Solar Dynamics Observatory
De Solar Dynamics Observatory (SDO) is een ruimtesonde van NASA, waarmee sinds 2010 de zon wordt bestudeerd. De satelliet werd op 11 februari 2010 gelanceerd. De missie maakt deel uit van het Living With a Star (LWS) programma.[1]
Het doel van de SDO is om meer te weten te komen over de invloed van de zon op de aarde en de ruimte om de aarde. Zo onderzoekt SDO hoe het magnetisch veld van de zon ontstaat en zijn vorm krijgt, hoe deze magnetische energie wordt omgezet en losgelaten in de heliosfeer en ruimte in de vorm van zonnewind, en variaties in het zonlicht.[2]
Algemeen
[bewerken | brontekst bewerken]
De SDO werd gebouwd en getest in NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland. De missie van de SDO moet in principe vijf jaar en drie maanden gaan duren, met eventuele verlenging naar 10 jaar.[3] SDO wordt door sommigen gezien als opvolger van de SOHO.[4]
SDO heeft twee zonnepanelen en twee antennes. SDO kan wetenschappelijke data doorsturen naar de aarde via zijn twee soorten antennes, via de zogenaamde k-band en s-band.
De sonde bevat drie instrumenten:
- De Extreme Ultraviolet Variability Experiment (EVE)
- Gebouwd in samenwerking met het Laboratory for Atmospheric and Space Physics (onderdeel van de Universiteit van Colorado te Boulder). Hiermee wordt de extreme ultraviolette straling van de zon gemeten. Doel is een verband te onderzoeken tussen veranderingen in deze straling en veranderingen in het magnetisme van de zon.[5]
- De Helioseismic and Magnetic Imager (HMI)
- Gebouwd in samenwerking met de Stanford-universiteit. Hiermee wordt het binnenwerk van de zon onderzocht om inzicht te verkrijgen in de connectie tussen natuurkundige processen in de zon en magnetische activiteit aan de oppervlakte van de zon.
- De Atmospheric Imaging Assembly (AIA)
- Gebouwd in samenwerking met het Lockheed Martin Solar & Astrophysics Laboratory. Hiermee wordt door middel van vier telescopen de zon op verschillende ultraviolette en extreem ultraviolette niveaus bekeken.
Data verzameld door de SDO zal zo spoedig mogelijk bekend worden gemaakt.[6]
Lancering
[bewerken | brontekst bewerken].jpg){kind=spacer}
De lancering van de SDO vond plaats vanaf Cape Canaveral Air Force Station. De lancering stond gepland voor 10 februari, maar harde wind gooide toen roet in het eten.[7] Een dag later vond de lancering met succes plaats.
De SDO werd met behulp van een Atlas V-401 raket in een baan rond de aarde gebracht. Na lancering cirkelde SDO rond de aarde met een perifocus van 2500 kilometer. Van daaruit werd de SDO naar zijn vereiste baan op een hoogte van 36000 kilometer gebracht.[8]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- Solar Dynamics Observatory (SDO) mission website
- Where is the Solar Dynamics Observatory (SDO) right now?
- SDO Outreach Material, HELAS
- ↑ Justin Ray, "Mission Status Center: Atlas 5 SDO", Spaceflight Now. Geraadpleegd op 13 februari 2010.
- ↑ Dean Pesnell; Kevin Addison, SDO - Solar Dynamics Observatory: About The SDO Mission. NASA (05 February 2010). Gearchiveerd op 26 november 2013. Geraadpleegd op 13 februari 2010.
- ↑ Solar Dynamics Observatory — Our Eye on the Sky (PDF). NASA. NASA. Geraadpleegd op February 13, 2010.
- ↑ Solar and Heliospheric Observatory Homepage. ESA / NASA (February 9, 2010). Geraadpleegd op February 13, 2010.
- ↑ SDO - EVE-Extreme ultraviolet Variability Experiment. Laboratory for Atmospheric and Space Physics. University of Colorado at Boulder (May 12, 2008). Gearchiveerd op 30 april 2010. Geraadpleegd op February 13, 2010.
- ↑ Solar Dynamics Observatory — Exploring the Sun in High Definition (PDF). NASA. NASA. Geraadpleegd op February 13, 2010.
- ↑ Dunn, Marcia, "Stiff wind delays NASA launch of solar observatory", AP. Geraadpleegd op 10 February 2010.
- ↑ Wilson, Jim, NASA — Solar Dynamics Observatory (February 11, 2010). Geraadpleegd op February 13, 2010.