Provinsen New York
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Provinsen New York (1664–1775) var ein britisk kronkoloni som opphavleg omfatta det som i dag er dei USA-amerikanske statane New York, New Jersey, Delaware og Vermont, i tillegg til delar av Connecticut, Massachusetts og Maine, og det austlege Pennsylvania. Det meste av dette landområdet vart raskt kvittert av krona og gav området som i dag er delstaten New York.
Provinsen kom til då Provincie Nieuw-Nederland overgav seg og vart avstått av Dei sameinte Nederlanda til kongedømet England i 1664. Provinsen vart kalla opp etter Jakob, hertugen av York, bror til Karl II av England, kort tid etter. Territoriet var ein av Dei midtre koloniane, og vart først styrt direkte frå England.
New York-kongressen av lokale representantar erklærte seg sjølvstendige den 22. mai 1775, først omtalt som «staten New York» i 1776, og ratifisert i New York-konstiusjonen i 1777. Sjølv om britane heldt New York City under den amerikanske sjølvstendekrigen som militær- og politisk base under operasjonane deira i Nord-Amerika,[1][2] og ein britisk guvernør teknisk sett sat med embetet, vart det meste av den tidlegare kolonien halden av patriotane. Dei britiske krava på New York enda med Paris-traktaten i 1783.
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Province of New York» frå Wikipedia på engelsk, den 29. mai 2011.
- Wikipedia på engelsk oppgav desse kjeldene:
- ↑ Schecter, Barnet. The Battle for New York: The City at the Heart of the American Revolution. Walker & Company. New York. October 2002. ISBN 0-8027-1374-2
- ↑ McCullough, David. 1776. Simon & Schuster. New York. May 24, 2005. ISBN 978-0743226714