Vejatz lo contengut

Usèr (Hauts Pirenèus)

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Vilatge d'Occitània
Usèr
Uzer
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista d'Usèr.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 04′ 43″ N, 0° 11′ 47″ E
Superfícia 3,48 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
722 m
560 m
437 m
Geografia politica
País  Gasconha
Bigòrra Armas de Bigòrra
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
65
Hauts Pirenèus Armas deu Departament deus Hauts Pirenèus
Arrondiment
652
Banhèras de Bigòrra
Canton
6504
Era Vath d'Arròs e eras Baïsas (Banhèras de Bigòrra abans 2015)
Intercom
246500482
CC dera Hauta Bigòrra
Cònsol Chantal Alban-Colomès
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
103 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

107 ab.
Densitat 29,89 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 65200
Còde INSEE 65459

Usèr (Uzer en francés) qu'ei ua comuna d'Occitània, en Gasconha, en Nebosan[1] e en Bigòrra (ath sens d'anciana diocèsi de Tarba). Qu'ei administrada peth departament deths Hauts Pirenèus dera region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Comunas a l'entorn.

Era prononciacion qu'ei [u'zèr] (grafia fonetica deths autors). Eras fòrmas ancianas que son : A User cap a 1200-1230, Uzier en 1313, De Userio, en latin, en 1342 e 1379, User, Usser, Huser en 1429, Uzer en Bigorre en 1752, Uzer en Nebouzan en 1747-1761, Uzer (mapa de Cassini, ara fin deth sègle XVIII)[1].

Segon Dauzat e Rostaing, Usèr que seré com Usèr (Ardècha), un probable *ucericum, qui auré ua fòrma femenina, *uc-erica (> Usercha). Era basa que seré un preceltic *uc, « turon »[2]. Segon Negre, Usèr que vieneré benlhèu deth nom germanic d'òmi *Odernus, masculin d'Oderna[1].

Miquèu Grosclaude que critica eras proposicion de Dauzat-Rostaing e de Negre, pauc realistas. Que pensa ath sufixe -err, d'ua lenga de mau precisar, benlhèu l'aquitan, present dens Biger, Bisquèr, etc. Eth radicau que pòt estar benlhèu eth nom latin d'òmi Utius, mes eth nom que demòra meilèu escur[1].

Xavier Delamarre que contunha e precisa era ipotèsi de Dauzat e Rostaing. Eths dus Usèr que serén era proprietat d'*Ucericos, nom inatestat; era basa uc- que seré gallica[3].

Comparar a

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deths cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2026 Chantal Alban-Colomès    
junh de 1995 ? 2001 André Cumoura    
  1995 ?      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 104, totala: 107

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
229 206 221

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 206 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 176 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
95
74
74
71
82
96
109
107
106
108
2009 2010
105
108
104
107
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 era populacion qu'èra de 103 abitants e era densitat qu'èra de 29,6 ab/km².

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]

Personalitats ligadas dab era comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 1,2 et 1,3 Michel Grosclaude et Jean-François Le Nail, Dictionnaire toponymique des communes des Hautes-Pyrénées intégrant les travaux de Jacques Boisgontier, Conseil Général des Hautes-Pyrénées, 2000 https://www.archivesenligne65.fr/article.php?laref=1272&titre=uzer
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 691
  3. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 260, 310 e 370