Wikipedia

Bolesław Abart

polski aktor

Bolesław Abart (ur. 13 sierpnia 1935 w Chorzowie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Bolesław Abart
Data i miejsce urodzenia

13 sierpnia 1935
Chorzów

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1962

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej

Życiorys

edytuj

Ukończył krakowską PWST w 1962. W tym samym roku, 11 czerwca, zadebiutował w teatrze i został zaangażowany do krakowskiego Teatru im. J. Słowackiego[1]. Występował w nim do 1964, po czym przeniósł się do wrocławskiego Teatru Dramatycznego a następnie do Teatru Polskiego we Wrocławiu (1969–1974).Od 1974 do 2013 był aktorem wrocławskiego Teatru Współczesnego[2].

Spektakle teatralne (wybór)[1]

edytuj
  • 1962: Ocean jako Tadeusz (reż. Bronisław Dąbrowski)
  • 1963: Fantazy jako Jan (reż. Halina Gryglaszewska)
  • 1963: Krakowiacy i Górale jako Paweł; Drużba II (reż. B. Dąbrowski)
  • 1963: Śluby panieńskie jako Albin (reż. Roman Niewiarowicz)
  • 1965: Balladyna jako Kirkor (reż. Maria Straszewska)
  • 1965: Powrót syna marnotrawnego jako Jan Bisser Corlitzer; Ślepiec (reż. Jakub Rotbaum)
  • 1966, 1969: Jak wam się podoba jako Karol (reż. Krystyna Skuszanka)
  • 1966: Wieś Stiepanczykowo jako chłop (reż. Jerzy Krasowski)
  • 1967: Sprawa Dantona jako I Komisarz; Courtois (reż. J. Krasowski)
  • 1967: Wachlarz lady Windermere jako James Hopper (reż. Artur Młodnicki)
  • 1968, 1969: Zemsta jako szlachcic Rejenta (reż. J. Krasowski)
  • 1969: Protesilas i Laodamia jako Hermes (reż. Henryk Tomaszewski)
  • 1970: Wesele jako hetman (reż. Jerzy Goliński)
  • 1973: Czarownice z Salem jako Danforth (reż. Zygmunt Hübner)
  • 1973: Ryszard III jako kardynał; markiz Dorset (reż. Stanisław Brejdygant)
  • 1974: Popiół i diament jako redaktor Pawlicki (reż. Jan Maciejowski)
  • 1974: Amerykański ideał jako tatuś (reż. Ludwik René)
  • 1975: Białe małżeństwo jako ojciec (reż. Kazimierz Braun)
  • 1977: Odejście głodomora jako Pan (reż. Helmut Kajzar)
  • 1977: Operetka jako strzelec Stanisław (reż. K. Braun)
  • 1978: Dziady jako doktor (reż. K. Braun)
  • 1978: Szewcy jako prokurator Robert Scurvy (reż. Jacek Weksler)
  • 1979: Bal manekinów jako anarchista, Delegat I (reż. J. Weksler)
  • 1981: Kronika wypadków miłosnych jako policjant (reż. K. Braun)
  • 1983: Ksiądz Marek jako Branecki (reż. Andrzej Makowiecki)
  • 1983: Dżuma jako naczelnik (reż. zespołowa)
  • 1984: Pułapka jako Herman Kafka, ojciec Franza Kafki(reż. K. Braun)
  • 1986: Sztukmistrz z Lublina jako Mendełe Kaczka; Chasyd (reż. Jan Szurmiej)
  • 1987: Zezowate szczęście jako naczelnik więzienia (reż. Maciej Domański)
  • 1987: Kotka na rozgrzanym, blaszanym dachu jako doktor Baugh (reż. Janusz Kijowski)
  • 1989: Bigos hultajski, czyli Szkoła trzpiotów jako Brandys (reż. H. Gryglaszewska)
  • 1990: Noc Walpurgii jako Boria (reż. Radosław Piwowarski)
  • 1991: Ślub jako dostojnik; kanclerz (reż. A. Makowiecki)
  • 1991: Wariat i zakonnica jako dr Burdygiel (reż. Krzysztof Jasiński)
  • 1991: Opera za 3 grosze jako Walter (reż. Jan Błeszyński)
  • 1992: Sen jako mąż Marii Moskalew (reż. Krzysztof Rościszewski)
  • 1993, 1994: Requiem dla zakonnicy jako sędzia (reż. Jurij M. Krasowski)
  • 1994: Poskromienie złośnicy jako Vincencio (reż. Julia Wernio)
  • 1994: Czarownice z Salem jako Putnam (reż. Jacek Bunsch)
  • 1994: Piaf jako Inspektor; Georges (reż. J. Szurmiej)
  • 1995: Lot nad kukułczym gniazdem jako Scanlon (reż. Jan Buchwald)
  • 1995: Czyż nie dobija się koni? jako Rollo Peters (reż. Tomasz Dutkiewicz)
  • 1996: Wiśniowy sad jako Borys Simeonow-Piszczyk (reż. Andro Enukidze)
  • 1996: Komedia sytuacyjna jako Maurycy (reż. Sylwester Chęciński)
  • 1996: Cud na Greenpoincie jako Czemp (reż. Zbigniew Lesień)
  • 1997: Rewizor jako Ziemlanika (reż. Siergiej Desnitskij)
  • 1997: Ferdydurke jako dyrektor Piórkowski (reż. J. Bunsch)
  • 1998: Kordian jako starzec (reż. Jarosław Ostaszkiewicz)
  • 1998: Świadkowie albo nasza mała stabilizacja jako Trzeci (reż. Jan Różewicz)
  • 1998: Paragraf 22 jako ppłk Korn (reż. Krzysztof Galos)
  • 1999: Zmierzch jako Iwan Piatirubel (reż. Krystyna Meissner)
  • 2000: Pod drzwiami jako pułkownik (reż. Paweł Szkotak)
  • 2000: Rzeźnia jako Paganini-Rzeźnik (reż. Grzegorz Wiśniewski)
  • 2002: Sonata Belzebuba jako Teobald Rio Bamba (reż. P. Szkotak)
  • 2003: Zwycięstwo jako Edgbaston, Hampshire, Mobberley (reż. Helena Kaut-Howson)
  • 2004: Niskie Łąki jako komendant obozu dla internowanych (reż. Waldemar Krzystek)
  • 2007: Trójkąt jako głos (reż. Szymon Turkiewicz)
  • 2008: Kupiec wenecki jako Shylock (reż. Gabriel Gietzky)
  • 2011: Pożegnanie jesieni jako starzec (reż. Piotr Sieklucki)
  • 2012: Dawno temu w Odessie jako Bojarski (reż. Łukasz Czuj)

Wybrana filmografia[2]

edytuj

Odznaczenia i nagrody

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Bolesław Abart, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2024-03-24].
  2. ↑ a b Bolesław Abart [online] [dostęp 2024-03-24] (pol.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bolesław_Abart&oldid=74581432”