Harley Quinn
Harley Quinn, właśc. „Harleen Frances Quinzel” – fikcyjna postać pojawiająca się w komiksach i filmach związanych z postacią Batmana. Zazwyczaj przedstawiana jest w czerwono-czarnym stroju z wielkim młotem albo kijem bejsbolowym. Kiedyś psychiatra, później pomocnica i dziewczyna Jokera.
.jpg) Cosplay Harley Quinn | |
| Pierwsze wystąpienie |
debiut postaci: Batman – Przysługa Jokera (wrzesień 1992) |
|---|---|
| Twórca | |
| Dane biograficzne | |
| Przynależność | |
| Płeć |
żeńska |
| Inne informacje | |
| Specjalność | |
| Zajęcie |
przestępczyni; dawniej psychiatra w Azylu Arkham |
| Umiejętności |
• umiejętności atletyczne |
| Atrybuty |
• kostium arlekina |
Po raz pierwszy pojawiła się w serialu Batman. Nieco inaczej została przedstawiona w filmach Legion Samobójców, Ptaki Nocy i Legion samobójców: The Suicide Squad, gdzie zagrała ją Margot Robbie.
Historia
edytujHarley Quinn została stworzona przez Paula Diniego i Bruce'a Timma specjalnie do jednego z odcinków Batman: The Animated Series z 1992 roku zatytułowanego „Przysługa Jokera”[1]. Początkowo napisana jako postać niemająca się pojawić nigdy później. Wraz z procesem pisania odcinka, Dini wpadł na pomysł, aby umieścić w nim postać towarzyszącą Jokerowi, jak to ujął sam Dini: "Stworzyłem ją w ten sposób, że pisałem historię zatytułowaną „Przysługa Jokera” i była to moja pierwsza historia o Jokerze i chciałem, żeby była dobra i chciałem, aby Joker był wszystkim tym, kim jest w tych lepszych komiksach, co jest zabawne i przerażające, i egoistyczne, a ja pomyślałem, że może ktoś mu towarzyszący wydobędzie niektóre z tych cech osobowości.” Potem pomyślał o dawaniu Jokerowi poplecznika, inspirowanego kobiecymi postaciami towarzyszącym złoczyńcom z serialu "Batman" z lat 60[2][3].
Życiorys
edytujHarley już od dziecka interesowała się psychologią. Studiowała na uniwersytecie w Gotham. Doktor Harleen Quinzel była psychiatrą w szpitalu Arkham, o którym mówili, że każdego człowieka może uczynić szaleńcem. Harleen jest tego żywym przykładem. Wszystko zaczęło się od tego, gdy po raz pierwszy poznała Jokera i zamiast uciekać, zakochała się w nim. Jej imię przykuło uwagę szaleńca, gdyż kojarzyło mu się z imieniem „Arlekin”. Łatwowierność Harleen tylko ułatwiła niecne plany Jokera. Myślała, że otwiera się przed nią, ale tak naprawdę nią manipulował. Opowiadał o jego nieszczęśliwym dzieciństwie przez co z czasem Harley zaczęła postrzegać go jako ofiarę. Użył on dziewczyny, by uwolnić wielu więźniów, ale nie trwało to długo. Administrator Jeremiasz Arkham cofnął Harleen licencję lekarską, a ona sama została umieszczona w Arkham pośród szaleńców, których niegdyś leczyła.
.jpg)
Zanim Gotham odcięto od reszty kraju, wszyscy zostali uwolnieni z Arkham – między innymi Harley. Dziewczyna wędrowała trochę podczas No Man’s Land, aż znalazła odpowiedni kostium i przywdziała go, następnie wytropiła Jokera. Ten rozpoznał w niej dawną lekarkę i trzymał siłą w pobliżu, dopóki go bawiła (myślała, że robi to dobrowolnie, by uszczęśliwić Jokera). Kiedy Harley zaczęła już nudzić „Pana J” (tak nazywała Jokera), to wtedy przykuł ją do rakiety i wystrzelił. Pocisk miał eksplodować i zabić dziewczynę, ale została ona uratowana przez Poison Ivy, która uleczyła ją jednym ze swych chemicznych „koktajli”. Napój nie tylko pozwolił jej wyzdrowieć, wzmocnił jej system immunologiczny, ale także zwiększył siłę i refleks. Harley postanowiła wrócić i zemścić się na Jokerze, ale wybaczyła mu, gdy ten ją przeprosił i została przy nim, pomagając we wszelkich szalonych przedsięwzięciach w trakcie No Man’s Land.
Po skończeniu No Man’s Land, wróciła do „Pana J.” Szaleniec ponownie postanowił się jej pozbyć, ale Harley zdecydowała, że będzie to ostatni raz. Wraz z Poison Ivy udała się do Metropolis, ale w wyniku interwencji Supermana dziewczyny zostały rozdzielone. Później dziewczyna zginęła w eksplozji odrzutowego plecaka. Jednak wróciła do życia i wraz z Poison Ivy i Catwoman stworzyła grupę Gotham Sirens.
Przypisy
edytuj- ↑ Joseph McCabe, 100 things Batman fans should know & do before they die, Chicago, Illinois 2017, ISBN 978-1-63319-914-9, OCLC 1004563520 [dostęp 2022-05-14].
- ↑ N.H. Harley, Measurement and apportionment of radon source terms for modeling indoor environments. Final progress report, March 1990--August 1992, 31 grudnia 1992, DOI: 10.2172/10150223 [dostęp 2022-05-14].
- ↑ Harley T. Peck, Wholesale list for February 1st, 1927 to March 31st, 1927 inclusive /, Lebanon, Ohio :: Harley T. Peck,, 1927, DOI: 10.5962/bhl.title.138794 [dostęp 2022-05-14].