Strug
Strug, hebel (z niem. Hobel)[1][2] – ręczne narzędzie do obróbki skrawaniem drewna i materiałów drewnopochodnych (płyty wiórowe, pilśniowe itp.). Strug składa się ze stalowego ostrza osadzonego w korpusie z drewna, metalu lub innych tworzyw.
Strug | |
Przeznaczenie | |
---|---|
Rok wynalezienia | |
Budowa |
patrz tabela poniżej |
Strug znajduje wiele zastosowań – od najprostszych – czyli wyrównywania płaszczyzn lub krawędzi desek, przez bardziej zaawansowane – wykonywanie wrębów i wpustów do najbardziej skomplikowanych profili.
Strugi stosowano już w starożytności i zasada ich pracy do dziś nie zmieniła się, komplikowały się natomiast ich formy i zadania. Szczyt rozkwitu strugi przeżywały w XIX w. głównie dzięki amerykańskim firmom narzędziowym jak np. Stanley (od 2010 Stanley Black & Decker), Millers Falls. Produkowały one setki modeli strugów do bardzo nieraz skomplikowanych czynności (np. strug kombinowany Stanley nr 55).
Dziś strugi ręczne są stosowane prawie wyłącznie w meblarstwie artystycznym lub przy renowacji mebli zabytkowych. W stolarstwie i ciesielstwie współczesnym zastąpiły je obrabiarki i elektronarzędzia (strugarka, frezarka, strug elektryczny).
Technika obróbki
edytujZasadą w obróbce jest równomierny ruch posuwisty narzędzia z przenoszeniem nacisku na przód struga na początku obrabianej powierzchni i na tył kiedy kończymy suw. W przypadku strugów europejskich pchamy narzędzie (wyjątkiem są strugi ciesielskie dwuręczne – tu pchamy i ciągniemy jednocześnie) od siebie, w krajach dalekiego wschodu ciągniemy do siebie (np. japoński strug kanna)
Obróbka powinna się odbywać zgodnie z przebiegiem włókien tj. nie może być prowadzona "pod słoje". Poprawnie prowadzony strug daje pojedynczy wiór. Skrawanie uzyskiwane jest tylko w jednym kierunku przejścia narzędzia.
Ostrze struga (samo lub z odchylakiem) to tzw. żelazko, mocowane jest w korpusie przy pomocy klina. Wysunięcie ostrza reguluje się uderzając w tylną część korpusu zakończoną odbojem (cofanie ostrze) lub w "żelazko" aby je bardziej wysunąć.
Bardziej skomplikowane konstrukcje zaopatrzone są w specjalne pokrętła, dające możliwość precyzyjnej regulacji.
Kąt ostrzenia w zależności od twardości obrabianego materiału waha się w granicach 25–35°, kąt nachylenia ostrza od 20° do 80° – również zależy od rodzaju struganego materiału, wymaganej jakości lub sposobu obróbki.
Rodzaje strugów
edytujRozróżnia się wiele rodzajów strugów, w zależności od wykonywanych nimi czynności.
- Do wyrównywania powierzchni służy strug:
- zdzierak (drapacz) – służy do obróbki zgrubnej drewna, pojedyncze ostrze o łukowatym zakończeniu pozostawia charakterystyczne ślady (podłużne wgłębienia widoczne czasem na odwrotnej stronie spodów szuflad, czy pleców starych mebli) – dziś praktycznie używany tylko w renowacji elementów drewnianych obiektów zabytkowych
- równiak (listownik) – służy do wstępnego wyrównywania powierzchni drewna, ostrze proste – pojedyncze
- gładzik (równiacz) – służy do ostatecznego wyrównania powierzchni, dzięki podwójnemu ostrzu (ostrze i odchylak) pozwala na bardzo precyzyjną obróbkę powierzchni w różnych kierunkach, bez obawy o tzw. zadzieranie
- spust (rubanek) – dwu, lub trzykrotnie dłuższy od wyżej wymienionych, stosuje się go w tych samych celach co strug gładzik, ale do większych płaszczyzn i długich krawędzi (powyżej 1 m)
- spajacz – podobny do spusta, długi, przystosowany do pracy w dwie osoby strug do wyrównywania krawędzi sklejanych długich desek
- kątnik – wąski strug z otwartą na boki szczeliną roboczą służy do pogłębiania i wyrównywania wrębów
- krzywak – strug z wypukłą, wklęsłą lub dowolnie regulowaną (w przekroju podłużnym) stopą stosowany do wygładzania powierzchni czy krawędzi krzywoliniowych (łukowatych)
- kręgadło – do obróbki elem. o przekroju okrągłym
- Do wykonywania rowków, wrębów, wpustów – wyprofilowanych części połączeń elementów drewnianych służy nam strug:
- wpustnik – stosuje się do wykonywania podłużnych rowków o różnej szerokości
- wypustnik – wykonuje profil odwrotny do wpustnika – wypust, czasem zdarzały się strugi stanowiące połączenie wpustnika i wypustnika, posiadające dwa przeciwstawnie zamocowane w jednym korpusie ostrza stanowiące parę (do wykonywania połączeń równoległych na tzw. "nut i feder"
- wręgownik (zakładnik lub felcownik) – do wykonywania wręgów prostych np. w przymykach drzwi
- płytnik – do profilowania (obniżania) krawędzi płycin (tzw. filunków)
- zasuwnik – do wykonywania profili połączeń na zasuw na krawędziach elementów
- wybierak lub wybiornik – (daw. wyżłabiacz) do wykańczania rowków o skośnych ściankach naciętych piłą narznicą w płaszczyznach elementów
W pierwszej i drugiej grupie strugów spotka się również strugi, gdzie ostrze będzie ustawione nie poprzecznie do kierunku strugania, a pod lekkim kątem. Strugi te służą do strugania czół elementów.
- Do wykonywania ozdobnych profili na krawędziach lub płaszczyznach elementów służą strugi profilowe (zdobinowych, fasonowych, krajniki), ich nazwy ze względu na kształt ostrza to:
- żłobnik – daje profil ćwierć lub półwałka wklęsłego
- wałkownik – profil jak wyżej tylko wypukły
- gruszec – daje profile w kształcie litery S
Mają one zwykle stały profil stopy i dopasowany do niego nóż. Znane są też strugi kombinowane, zwykle o metalowej konstrukcji, z wymiennymi ostrzami, pozwalające na większą swobodę w dopasowaniu profilu do potrzeb.
- Specyficznym strugami ze względu na kąt pochylenia ostrza i spełnianą funkcję jest drapień (zębacz, fakturnik) – strug o drobnorowkowanym ostrzu służący do fakturowania powierzchni drewna przed okleinowaniem
Galeria
edytuj
-
podstawowe rodzaje strugów:
A-zdzierak, B-równiak, C-gładzik -
ostrza strugów: A-zdzieraka,
B-równiaka, C-gładzika -
strugi spusty
-
strug kątnik
-
strugi ciesielskie dwuręczne – spajacze
-
strugi krzywaki
-
strug wręgownik
-
strug wpustnik
-
strug wypustnik
-
strug profilowy
-
strug wybierak
-
strug zębak
-
duży strug metalowy do prac przy krawędziach wklęsłych
-
mały strug metalowy
-
sposób pracy japońskim strugiem "kanna"