abecedariusz

abecedariusz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌabɛt͡sɛˈdarʲjuʃ], AS: [abecedarʹi ̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j , ​

podział przy przenoszeniu wyrazu: a•be•ce•da•riusz

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) początkowy uczeń

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) skorowidz

(2.2) liter. wiersz, w którym kolejne elementy zaczynają się kolejnymi literami alfabetu; zob. też abecedariusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abecedariusz	abecedariusze
dopełniacz	abecedariusza	abecedariuszy
celownik	abecedariuszowi	abecedariuszom
biernik	abecedariusza	abecedariuszy
narzędnik	abecedariuszem	abecedariuszami
miejscownik	abecedariuszu	abecedariuszach
wołacz	abecedariuszu	abecedariusze

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	abecedariusz	abecedariusze
dopełniacz	abecedariusza	abecedariuszy
celownik	abecedariuszowi	abecedariuszom
biernik	abecedariusz	abecedariusze
narzędnik	abecedariuszem	abecedariuszami
miejscownik	abecedariuszu	abecedariuszach
wołacz	abecedariuszu	abecedariusze

przykłady:

(1.1) Jan jest abecedariuszem.

(2.1) W abecedariuszu nie ma wszystkich nazwisk.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) abecadlarz

(2.1) skorowidz

(2.2) wiersz abecadłowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) uczeń

(2.2) wiersz

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. abecadlarka ż, abecadlarz mos/mrz, abecadlnik mrz, abecadło n

przym. abecadlny, abecadłowy

przysł. abecadłowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. abecedarius → alfabetyczny

uwagi:

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: skorowidz

• angielski: (2.1) index
• francuski: (2.1) index
• niemiecki: (2.1) Index m, Register m
• szwedzki: (2.1) register n
• ukraiński: (2.2) абецеда́рій m
• włoski: (2.1) indice m

źródła: