Fritz Stein: Różnice pomiędzy wersjami

Fritz Stein
Imię i nazwisko	Friedrich Wilhelm Stein
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1879 ; Gerlachsheim
Pochodzenie	niemieckie
Data i miejsce śmierci	14 listopada 1961 ; Berlin
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	muzykolog, dyrygent, organista

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 07:15, 26 kwi 2024

Fritz Stein, właśc. Friedrich Wilhelm Stein^[1]^[2] (ur. 17 grudnia 1879 w Gerlachsheim, zm. 14 listopada 1961 w Berlinie^[1]^[2]) – niemiecki muzykolog, dyrygent i organista.

Życiorys

W latach 1898–1902 studiował teologię w Heidelbergu^[1]^[2]. Następne podjął studia muzyczne w Lipsku: w konserwatorium u Stephana Krehla i Arthura Nikischa (dyrygentura), na uniwersytecie u Hugo Riemanna (muzykologia) oraz prywatnie u Karla Straubego i Philippa Wolfruma^[1]^[2]. W 1910 roku uzyskał na uniwersytecie w Heidelbergu tytuł doktora na podstawie rozprawy Zur Geschichte der Musik in Heidelberg (wyd. Heidelberg 1912; nowe wyd. pt. Geschichte des Musikwesens in Heidelberg bis zum Ende des 18. Jahrhunderts 1921)^[1]^[2]. Od 1906 roku działał w Jenie jako miejski organista i uniwersytecki dyrektor muzyczny, od 1913 roku był profesorem uniwersytetu w Jenie^[1]^[2]. Podczas I wojny światowej powołany do wojska, prowadził chór męski, z którym występował na froncie zachodnim^[1]^[2]. W latach 1918–1933 działał w Kilonii, początkowo jako organista, a od 1920 roku wykładowca na uniwersytecie^[1]^[2]. Założył towarzystwo oratoryjne, organizował festiwale: bächowski, händlowski oraz muzyki współczesnej^[1].

W 1933 roku został powołany na dyrektora Hochshule für Musik w Berline^[1]^[2]. Związany z władzami nazistowskimi, pełnił funkcję przewodniczącego Reichsverbund für Evangelische Kirchenmusik i kierownika Amt für Chorwesen und Volkmusik przy Reichsmusikkammer, dyrygował też zespołem chóralnym w osobistym oddziale SS Heinricha Himmlera^[1]. Usiłował jednak bronić przed zwolnieniem z uczelni Paula Hindemitha^[1]. Po 1945 roku poświęcił się wyłącznie pracy naukowej^[1].

Interesował się życiem i twórczością Maxa Regera, któremu poświęcił prace Max Reger (Poczdam 1939) oraz Max Reger: Sein Leben in Bildern (Lipsk 1941), opracował też tematyczny katalog dzieł kompozytora^[1]^[2]. W zbiorach biblioteki uniwersytetu w Jenie odnalazł rękopis symfonii tzw. Jenajskiej (wyd. 1911), błędnie przypisaną Ludwigowi van Beethovenowi, która okazała się później dziełem Friedricha Witta^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 96–97. ISBN 978-83-224-0865-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3462. ISBN 0-02-865530-3.

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 96–97. ISBN 978-83-224-0865-0.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3462. ISBN 0-02-865530-3.

[1]

[2]

@@ Linia 23: / Linia 23: @@
  |wyróżniony instrument =
  |zespół                =
  |odznaczenia           =
  |faksymile             =
  |opis faksymile        =
@@ Linia 32: / Linia 32: @@
 == Życiorys ==
-W latach 1898–1902 studiował teologię w [[Heidelberg]]u{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Następne podjął studia muzyczne w [[Lipsk]]u: w konserwatorium u [[Stephan Krehl|Stephana Krehla]] i [[Arthur Nikisch|Arthura Nikischa]] (dyrygentura), na uniwersytecie u [[Hugo Riemann]]a (muzykologia) oraz prywatnie u [[Karl Straube|Karla Straubego]] i [[Philipp Wolfrum|Philippa Wolfruma]]{{r|encmuz}}{{r|baker}}. W 1910 roku uzyskał na uniwersytecie w Heidelbergu tytuł [[doktor]]a na podstawie rozprawy ''Zur Geschichte der Musik in Heidelberg'' (wyd. Heidelberg 1912; nowe wyd. pt. ''Geschichte des Musikwesens in Heidelberg bis zum Ende des 18. Jahrhunderts'' 1921){{r|encmuz}}{{r|baker}}. Od 1906 roku działał w [[Jena|Jenie]] jako miejski organista i uniwersytecki dyrektor muzyczny, od 1913 roku był profesorem [[Uniwersytet Friedricha Schillera w Jenie|uniwersytetu w Jenie]]{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] powołany do wojska, prowadził chór męski, z którym występował na froncie zachodnim{{r|encmuz}}{{r|baker}}. W latach 1918–1933 działał w [[Kilonia|Kilonii]], początkowo jako organista, a od 1920 roku wykładowca na [[Uniwersytet w Kilonii|uniwersytecie]]{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Założył towarzystwo oratoryjne, organizował festiwale: bächowski, händlowski oraz muzyki współczesnej{{r|encmuz}}.
+W latach 1898–1902 studiował teologię w [[Heidelberg]]u{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Następne podjął studia muzyczne w [[Lipsk]]u: w konserwatorium u [[Stephan Krehl|Stephana Krehla]] i [[Arthur Nikisch|Arthura Nikischa]] (dyrygentura), na uniwersytecie u [[Hugo Riemann]]a (muzykologia) oraz prywatnie u [[Karl Straube|Karla Straubego]] i [[Philipp Wolfrum|Philippa Wolfruma]]{{r|encmuz}}{{r|baker}}. W 1910 roku uzyskał na uniwersytecie w Heidelbergu tytuł [[doktor]]a na podstawie rozprawy ''Zur Geschichte der Musik in Heidelberg'' (wyd. Heidelberg 1912; nowe wyd. pt. ''Geschichte des Musikwesens in Heidelberg bis zum Ende des 18. Jahrhunderts'' 1921){{r|encmuz}}{{r|baker}}. Od 1906 roku działał w [[Jena|Jenie]] jako miejski organista i uniwersytecki dyrektor muzyczny, od 1913 roku był profesorem [[Uniwersytet Friedricha Schillera w Jenie|uniwersytetu w Jenie]]{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]] powołany do wojska, prowadził chór męski, z którym występował na froncie zachodnim{{r|encmuz}}{{r|baker}}. W latach 1918–1933 działał w [[Kilonia|Kilonii]], początkowo jako organista, a od 1920 roku wykładowca na [[Uniwersytet Chrystiana Albrechta w Kilonii|uniwersytecie]]{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Założył towarzystwo oratoryjne, organizował festiwale: bächowski, händlowski oraz muzyki współczesnej{{r|encmuz}}.
 W 1933 roku został powołany na dyrektora Hochshule für Musik w [[Berlin]]e{{r|encmuz}}{{r|baker}}. Związany z władzami [[nazizm|nazistowskimi]], pełnił funkcję przewodniczącego Reichsverbund für Evangelische Kirchenmusik i kierownika Amt für Chorwesen und Volkmusik przy Reichsmusikkammer, dyrygował też zespołem chóralnym w osobistym oddziale [[Schutzstaffel|SS]] [[Heinrich Himmler|Heinricha Himmlera]]{{r|encmuz}}. Usiłował jednak bronić przed zwolnieniem z uczelni [[Paul Hindemith|Paula Hindemitha]]{{r|encmuz}}. Po 1945 roku poświęcił się wyłącznie pracy naukowej{{r|encmuz}}.