Natasza Czarmińska

Natasza Czarmińska
Data i miejsce urodzenia	18 maja 1950 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 2004 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	poetka, wokalistka, reżyserka filmów dokumentalnych

Natasza Czarmińska (ur. 18 maja 1950 w Warszawie, zm. 22 kwietnia 2004 w Warszawie) – polska wykonawczyni piosenki poetyckiej, poetka, reżyser filmów dokumentalnych.

Działalność muzyczna

Lauretka kilku nagród VIII Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie w 1971. W kolejnych latach wielokrotnie występowała w Piwnicy pod Baranami, na festiwalach krajowych i zagranicznych. Uczestniczyła m.in. w pierwszym Festiwalu Piosenki Prawdziwej w Gdańsku, ale także kilkakrotnie w festiwalu w Opolu.

Współpracowała z kompozytorami, m.in. Janem Kantym Pawluśkiewiczem, Wojciechem Trzcińskim i Stefanem Brzozowskim; pierwsza wykonawczyni utworów Zbigniewa Herberta w aranżacji muzycznej (Do Marka Aurelego, Późnojesienny wiersz Pana Cogito, Prośba). Wśród artystów, z którymi występowała, można wymienić Jacka Kaczmarskiego, Przemysława Gintrowskiego i Zbigniewa Łapińskiego.

Na recitalach, obok utworów muzycznych, recytowała poezję: m.in. Herberta, Rilkego i Miłosza; sama także pisała wiersze. Występowała w teatrze (Ostatnia wieczerza Janusza Wiśniewskiego, Teatr Ateneum, reż. Marek Grzesiński; monodram własnego autorstwa na podstawie pamiętników Isadory Duncan, reż. M. Grzesiński; musical Pieśń o Drodze, Teatr im. Jaracza w Olsztynie) oraz filmach fabularnych (Sekret Enigmy, Kung-fu, Indeks, Grzechy dzieciństwa).

Dyskografia

W 1980 Tonpress wydał minialbum (N-39) z czterema piosenkami Nataszy Czarmińskiej. Ukazała się jeszcze EP-ka Piwnica u Hohonia wydana przez Polskie Nagrania (Pronit N 0646).

W 2004 wydana została jedyna płyta CD dokumentująca jej twórczość.

Natasza Czarmińska (2004, płyta CD)

Ostatnia Jednorogini
Godzina się zniża
Prośba
Szewczyk
Późnojesienny wiersz Pana Cogito
Do Marka Aurelego
Une femme
Legion
Obudźmy się
Wiersz księżycowy
Podróż
Chose
Kiedy przyjdziesz do mnie biała
Kołysanka dla Kleopatry
Seuil
Powiedział mi, że nie jest tylko Bogiem
Nie śpiewaj o mnie

Działalność pozamuzyczna

W 1981 ukończyła reżyserię w Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi i krótko przed wprowadzeniem stanu wojennego wyjechała do Francji. Na emigracji stworzyła wiele filmów dokumentalnych oraz działała w środowiskach wspierających „Solidarność”. Prowadziła także studia poznawcze tradycji duchowych różnych kultur oraz medycyny alternatywnej.

Po powrocie do Polski w 1992 wydała m.in. dwie książki dotyczące numerologii – Liczby Losu i Liczby Losu a wolność wewnętrzna, współpracowała z miesięcznikiem „Twój Styl” (eseje numerologiczne) oraz Radiem Zet (audycje o numerologii i wiedzy duchowej). Była także autorką kilku niezrealizowanych scenariuszy telewizyjnych, sporadycznie występowała.

Zmarła w warszawskim hospicjum onkologicznym; na kilka dni przed jej śmiercią ukazała się pierwsza płyta CD z jej nagraniami.

W 2007 została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007 – M.P. nr 52 z 2007, poz. 596).

Filmografia

Niektóre filmy dokumentalne:

Naissance du 3-eme type
Jestem Żydem, bo tak mi się podoba
Gdzie indziej
portrety polskich artystów pracujących w Paryżu, m.in. Agnieszki Holland, Kazimierza Brandysa, Jana Lebensteina, Stanisława Syrewicza

Linki zewnętrzne

Życiorys na stronach stowarzyszenia „Ballada”
Natasza Czarmińska w bazie filmpolski.pl
Natasza Czarmińska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”