Przejdź do zawartości

Mowa przełykowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Mowa przełykowa edytowana 12:45, 15 lut 2020 przez PMG (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)

Mowa przełykowa – rodzaj mowy zastępczej po laryngektomii. Pod nieobecność krtani fałdy śluzówki przełyku mogą pełnić funkcję źródła dźwięku. Jest to tzw. pseudogłośnia w przełyku.

Cechy dźwięku w mowie przełykowej

[edytuj | edytuj kod]

Głos jest anormalnie niski i stosunkowo cichy. Ma bardzo mały zakres wysokości. Powoduje to znaczne ograniczenie intonacji i utrudnia w związku z tym przekazywanie emocji. Nie ma natomiast problemu z wyrazistością znaczeniową przekazu.

Efektywność

[edytuj | edytuj kod]

Mówienie jest dla pacjenta męczące ze względu na kolizję z oddychaniem. Uniemożliwia dłuższe ciągłe wypowiedzi. Nauka tego sposobu mówienia trwa długo i jest często nieskuteczna. Większość pacjentów nie jest w stanie jej dobrze opanować. Aż 33–54% nie jest tego zdolna dokonać nawet w stopniu minimalnym.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]