Język burgenlandzko-chorwacki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 19 tys. | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 3 zdecydowanie zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | sla | ||
| Glottolog | burg1244 | ||
| Linguist List | hrv-bur | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język burgenlandzko-chorwacki (chorw. gradišćanskohrvatski jezik, niem. Burgenlandkroatische Sprache) – język blisko spokrewniony z serbsko-chorwackim, uznawany przez Austrię za jeden z jej języków mniejszościowych[1]. Używany jest również w Czechach, na Węgrzech i Słowacji.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Pojawienie się i ukształtowanie języka burgenlandzko-chorwackiego w Austrii (w ówczesnych czasach, na Węgrzech) było spowodowane migracjami ludności chorwackiej z powodu wojny z Turkami. Użytkownicy tego języka żyją w Burgenlandzie.
Chociaż potomkowie burgenlandzkich Chorwatów posługiwali się wszystkimi trzema dialektami serbsko-chorwackimi (tj. czakawskim, sztokawskim i kajkawskim), ostatecznie to dialekt czakawski przeważył jako dominujący substrat językowy w wyodrębniającym się i ewoluującym etnolekcie, wobec czego to na nim właśnie jest oparty standard języka. Jednakże współczesne dialekty burgenlandzko-chorwackie pochodzą także od sztokawskiego i kajkawskiego.
Kwestia odrębności
[edytuj | edytuj kod]Po rozpadzie Jugosławii podjęto dyskusję nad tym, czy standardy językowe oparte na dialekcie sztokawskim tworzą jeden język serbsko-chorwacki czy może raczej istnieją trzy języki narodowe: chorwacki, serbski i bośniacki. Sytuację dodatkowo skomplikowało odłączenie się Czarnogóry od tzw. „małej Jugosławii” i dążenie do standaryzacji czwartego języka narodowego – czarnogórskiego. Zwolennicy jednego języka wielonarodowego argumentują zaistniałą sytuację dążeniem do kulturalnego i językowego indywidualizmu państw wchodzących niegdyś w skład tego bałkańskiego kraju, co nie ma podłoża czysto językoznawczego. Faktem jest, iż wszystkie cztery deklarowane języki są do siebie bardzo zbliżone pod względem strukturalnym.
Język burgenlandzko-chorwacki to mowa oparta na dialekcie czakawskim, a więc dzieli go od powyższych standardów narodowych więcej różnic. Rząd Austrii uznał tę mowę za język regionalny odrębny od (serbsko-)chorwackiego.
Ojcze Nasz w językach słoweńskim, burgenlandzko-chorwackim i chorwackim
[edytuj | edytuj kod]| słoweński | burgenlandzko-chorwacki | chorwacki |
|---|---|---|
| Oče naš, ki si v nebesih, posvečeno bodi tvoje ime, |
Oče naš, ki si na nebesi, sveti se ime tvoje, |
Oče naš, koji jesi na nebesima, sveti se ime tvoje, |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Projekt ustawy o ratyfikacji Europejskiej karty języków regionalnych lub mniejszościowych, sporządzonej w Strasburgu dnia 5 listopada 1992 r.. [dostęp 2010-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 września 2015)].