Przejdź do zawartości

Ewa Nowicka-Rusek

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Ewa Nowicka-Rusek edytowana 19:26, 12 gru 2023 przez MastiBot (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 12 gru 2023, była oparta na tej wersji.
Ewa Nowicka-Rusek
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1943

Profesor doktor habilitowana nauk humanistycznych
Specjalność: antropologia społeczna, socjologia etniczności
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1969

Habilitacja

1978

Profesura

27 kwietnia 1993

Polska Akademia Nauk
Status

członkini Komitetu Nauk Etnologicznych oraz Komitetu Badań nad Migracjami[1]

Nauczycielka akademicka
uczelnia

Uniwersytet Warszawski, Wydział Filozofii i Socjologii, Instytut Socjologii; Collegium Civitas w Warszawie, Instytut Socjologii

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Cytaty w Wikicytatach

Ewa Lidia Nowicka-Rusek (ur. 1943) – profesor antropologii społecznej na Uniwersytecie Warszawskim (kierownik Zakładu Antropologii Społecznej Instytutu Socjologii) oraz w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. W latach 1995–1998 przewodnicząca Sekcji Antropologii Społecznej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.

W 1965 roku została magistrem socjologii, w 1969 roku doktorem, w 1978 roku doktorem habilitowanym, a w 1993 – profesorem na Wydziale Filozofii i Socjologii UW.

Badaczka między innymi religijności, mniejszości narodowych i etnicznych – Romów w Polsce, grup migranckich – Wietnamczyków mieszkających w Polsce i greckich repariantow z Polski oraz rdzennych ludów Syberii – Buriatów, Jakutów, Koriaków[2]. Beneficjentka subsydium profesorskiego Fundacji Nauki Polskiej.

Prowadziła badania terenowe w Europie, na Syberii, w Mongolii i w Chinach[3].

Do jej zainteresowań naukowych należą współczesne teorie antropologiczne, mniejszości narodowe i etniczne w Polsce i w Europie, imigranci i imigracja, rdzenne narody Syberii, społeczny i psychologiczny aspekt migracji powrotnych, małe narody na Syberii i w Europie. W ramach tej ostatniej dziedziny prowadzi grant na temat Wołochów na Bałkanach.

Wśród wypromowanych przez nią doktorów znaleźli się: Mariusz Granosik (2000), Jacek Kochanowski (2003), Małgorzata Głowacka-Grajper (2004).

23 sierpnia 1980 roku dołączyła do apelu 64 uczonych, pisarzy i publicystów do władz komunistycznych o podjęcie dialogu ze strajkującymi robotnikami[4].

W 2007 dwumiesięcznik „Integracja” wydawany przez Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji przyznał jej tytuł „Człowieka bez barier”[5]. W tym samym roku została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[6].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Hermes, Odyseusz i greckie powroty do ojczyzny, Zakład Wydawniczy Nomos, Kraków 2008.
  • Świat człowieka – świat kultury, Warszawa 2006, PWN.
  • U nas dole i niedole. Sytuacja Romów w Polsce, Kraków 2000, Zakład Wydawniczy Nomos.
  • Polacy czy cudzoziemcy. Polacy za wschodnią granicą, Kraków 2000, Zakład Wydawniczy Nomos.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Prof. dr hab. Ewa Lidia Nowicka-Rusek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-10-19].
  2. ↑ Ewa Nowicka, Świat człowieka - świat kultury, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 13.
  3. ↑ Za: Ewa Nowicka, Świat człowieka - świat kultury, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.
  4. ↑ Apel (dokument KSS KOR, Archiwum Opozycji IV/04.05.43 [b.n.s])
  5. ↑ Joanna Dembińska, Ewa Nowicka-Rusek, Człowiek bez barier 2007 [online], niepelnosprawni.pl, 9 czerwca 2009 [dostęp 2021-12-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-19].
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 października 2007 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2008 r. nr 7, poz. 81).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ewa_Nowicka-Rusek&oldid=72101935”