Przejdź do zawartości

Salomon Kalou

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest najnowsza wersja artykułu Salomon Kalou edytowana 09:10, 15 kwi 2024 przez MalarzBOT (dyskusja | edycje).
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Salomon Kalou
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Salomon Armand Magloire Kalou

Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1985
Oumé

Wzrost

184 cm[1]

Pozycja

pomocnik
napastnik

Informacje klubowe
Klub

AS Arta/Solar7

Kariera juniorska
Lata Klub
2002–2003 ASEC Mimosas
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2006 Feyenoord 69 (35)
2004 SBV Excelsior (wyp.) 11 (4)
2006–2012 Chelsea 156 (36)
2012–2014 Lille OSC 67 (30)
2014–2020 Hertha BSC 140 (44)
2020–2021 Botafogo FR 27 (1)
2022- AS Arta/Solar7
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2007–  Wybrzeże Kości Słoniowej 90 (28)
  1. Aktualne na: 6 kwietnia 2019. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 22 czerwca 2017.
Dorobek medalowy
Puchar Narodów Afryki
srebro Gabon/Gwinea Równikowa 2012
Strona internetowa

Salomon Armand Magloire Kalou (ur. 5 sierpnia 1985 w Oumé[2]) – piłkarz grający na pozycji napastnika, reprezentant Wybrzeża Kości Słoniowej, brat Bonaventure Kalou[3].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu ASEC Mimosas, w 2003 roku został piłkarzem Feyenoordu. W Eredivisie zadebiutował 30 listopada w przegranym 0:2 meczu z Ajaksem Amsterdam, zmieniając w drugiej połowie Anthony’ego Lurlinga[4]. Po rozegraniu dwóch spotkań został wypożyczony do drugoligowego Excelsioru (2004). Od sezonu 2004/2005 był podstawowym graczem Feyenoordu i jego czołowym strzelcem – przez dwa lata zdobył 35 goli[2]. Ponadto w 2005 roku zdobył Nagrodę Johana Cruijffa dla najbardziej utalentowanego zawodnika Eredivisie. Tym samym stał się drugim zagranicznym piłkarzem, który otrzymał to wyróżnienie[5].

30 maja 2006 roku został zawodnikiem Chelsea. Zadebiutował w niej 13 sierpnia w przegranym 1:2 meczu z Liverpoolem o Tarczę Wspólnoty[6]. Tydzień później po raz pierwszy zagrał w Premier League – wystąpił w wygranym 3:0 spotkaniu z Manchesterem City[7]. 25 października strzelił swojego pierwszego gola – zdobył bramkę w pojedynku Pucharu Ligi Angielskiej z Blackburn Rovers[8].

Wraz z londyńskim klubem raz został mistrzem Anglii (2010), czterokrotnie wywalczył puchar kraju (2007, 2009, 2010, 2012) oraz zdobył Tarczę Wspólnoty (2009). Ponadto w sezonie 2007/2008 dotarł z nim do finału Ligi Mistrzów, w którym Chelsea przegrała z Manchesterem United, a on zagrał w dogrywce (zmienił Florenta Maloudę) i zdobył gola w serii rzutów karnych[9]. Cztery lata później (2012) wraz z Chelsea wygrał rozgrywki Ligi Mistrzów – w finałowym meczu z Bayernem Monachium wystąpił w podstawowym składzie, a pod koniec regulaminowego czasu gry został zmieniony przez Fernando Torresa[10].

7 lipca 2012 roku podpisał czteroletni kontrakt z Lille OSC[11]. Pierwszy mecz rozegrał 11 sierpnia 2012 w wygranym meczu z AS Saint-Étienne 2:1. Swojego pierwszego gola strzelił 17 sierpnia w meczu AS Nancy zremisowanym 1:1. 31 sierpnia 2014 roku Hertha BSC pozyskała z francuskiego Lille OSC piłkarskiego reprezentanta Wybrzeża Kości Słoniowej Salomona Kalou - poinformował menedżer niemieckiego klubu Michael Preetz.

29-letni napastnik podpisał w niedzielę trzyletnią umowę. Według magazynu "Kicker" Hertha zapłaciła za niego trzy miliony euro. Po sezonie 2019/20 wygasł jego kontrakt z Herthą Berlin i na zasadzie wolnego transferu przeszedł do brazylijskiego klubu Botafogo FR[12]. W 2022 podpisał kontrakt z klubem AS Arta/Solar7[13].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Namawiany był do gry w reprezentacji Holandii, nie wystąpił jednak w mistrzostwach świata w Niemczech (2006)[5]. W lutym 2007 roku zadebiutował w kadrze Wybrzeża Kości Słoniowej w towarzyskim meczu z Gwineą[5]. W 2008 roku wystąpił w igrzyskach olimpijskich w Pekinie (rozegrał cztery mecze i strzelił dwa gole)[14].

Wraz z reprezentacją Wybrzeża Kości Słoniowej wystąpił w trzech Pucharach Narodów Afryki: w 2008, 2010 i 2012 roku (srebrny medal). Ponadto w 2010 uczestniczył w mistrzostwach świata w RPA. W turnieju tym rozegrał trzy mecze i strzelił jednego gola – zdobył bramkę w wygranym 3:0 spotkaniu z Koreą Północną[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Salomon KALOU. losc.fr. [dostęp 2012-08-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 lutego 2010)]. (fr.).
  2. a b Kalou. vi.nl. [dostęp 2011-08-16]. (niderl.).
  3. Salomon Kalou, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2021-04-26].
  4. Ajax 2-0 Feyenoord. vi.nl. [dostęp 2011-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)]. (niderl.).
  5. a b c Salomon Kalou. soccernet.espn.go.com. [dostęp 2011-08-16]. (ang.).
  6. Chelsea 1-2 Liverpool. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-16]. (ang.).
  7. Chelsea 3-0 Man City. bbc.co.uk. [dostęp 2011-08-16]. (ang.).
  8. Blackburn 0-2 Chelsea. news.bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  9. United strike gold in shoot-out. uefa.com. [dostęp 2011-08-16]. (ang.).
  10. Chelsea 1-1 Bayern Munich (aet, 4-3 pens). bbc.co.uk. [dostęp 2012-05-20]. (ang.).
  11. Salomon Kalou joins former French champions Lille. bbc.co.uk. [dostęp 2012-08-18]. (ang.).
  12. Salomon Kalou, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy–podsumowanie występów) [dostęp 2021-05-02].
  13. Salomon Kalou: Ex-Chelsea attacker joins Song at AS Arta Solar 7 [online], www.goal.com, 14 czerwca 2022 [dostęp 2023-07-04] (ang.).
  14. Salomon Kalou. sports-reference.com. [dostęp 2011-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 grudnia 2012)]. (ang.).
  15. Salomon KALOU. fifa.com. [dostęp 2011-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2011)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]