Rómulo Gallegos

Rómulo Gallegos
	; Rómulo Gallegos w latach 40 XX w.
Data i miejsce urodzenia	2 sierpnia 1884 ; Caracas
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1969 ; Caracas
	46. Prezydent Wenezueli
Okres	od 15 lutego 1948; do 24 listopada 1948
Poprzednik	Rómulo Betancourt
Następca	Carlos Delgado Chalbaud
	Minister Edukacji Narodowej
Okres	od 26 marca 1936; do 7 lipca 1936
Poprzednik	Caracciolo Parra Pérez
Następca	Alberto Smith
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 31 sie 2024, była oparta na tej wersji.

Rómulo Gallegos Freire (ur. 2 sierpnia 1884 w Caracas, zm. 7 kwietnia 1969 tamże) – wenezuelski pisarz i polityk, deputowany do Kongresu Narodowego i minister edukacji (1937–1940), prezydent Wenezueli (1948).

Życiorys

Był synem Rómula Gallegos Osii i Rity Freire Guruceagi. W 1894 rozpoczął naukę w metropolitalnym seminarium duchownym w Caracas, jednak przerwał ją dwa lata później z powodu śmierci matki. Nie ukończył również podjętych w 1904 studiów prawniczych, w czasie których zainteresował się polityką. Od 1906 do 1909 był kierownikiem stacji kolejowej w Caracas. W 1909 założył pismo Revista La Alborada o profilu literacko-politycznym. Publikował w nim swoje eseje o tematyce edukacyjnej. Do 1918 pracował na kierowniczych stanowiskach w różnych szkołach średnich, w 1918 został dyrektorem Escuela Normal w Caracas, a w latach 1922–1930 był dyrektorem Liceum w Caracas. Od 1919 do 1922 kierował ponadto pismem Revista Actualidades, którego był również właścicielem.

W 1914 wydał pierwszy tom opowiadań, zatytułowany Los aventureros, zaś w 1920 pierwszą powieść – El último Solar. W 1929 opublikowana została jego powieść Doña Bárbara, w której skrytykował współczesną mu dyktaturę Juana Vicente Gómeza. Zmuszony do emigracji wyjechał do Europy, by po śmierci Gomeza wrócić do Wenezueli. W latach 1937–1940 był deputowanym do Kongresu Narodowego z Dystryktu Federalnego oraz ministrem edukacji. Od 1941 działał w zalegalizowanej socjaldemokratycznej Akcji Demokratycznej, której został liderem i w ramach której kandydował w 1941 na prezydenta, przegrywając głosowanie w Kongresie z Isaíasem Mediną Angaritą^[1].

Akcja Demokratyczna domagała się radykalnych reform społecznych i w 1945, przy pomocy niższych rangą oficerów, przeprowadziła zamach stanu, który odsunął od władzy Medinę Angaritę. Władzę objęła Rewolucyjna Junta Rządowa. W 1947 parlament wybrał Gallegosa na nowego prezydenta kraju, jego zaprzysiężenie odbyło się 15 lutego 1948. Gallegos kontynuował linię polityczną junty – reformę rolną, reformę oświaty, demokratyzację systemu wyborczego, zwiększenie zysków państwa z wydobycia ropy naftowej. 24 listopada 1948 jego rząd został obalony przez kolejny zamach stanu, przeprowadzony przez byłego członka junty – Carlosa Delgado Chalbauda^[2]. Emigrował na Kubę, następnie do Meksyku, przed śmiercią wrócił do Wenezueli. Jego ciało spoczywa w Panteonie Narodowym.

Dzieła literackie

Los aventureros, 1913
El último Solar, 1920
La rebelión, 1922
Los inmigrantes, 1922
La trepadora, 1925
Doña Bárbara, 1929
Reinaldo Solar, przeróbka wcześniejszej powieści, 1930
Cantaclaro, 1934,
Canaima, 1935,
Pobre negro, 1937
El forastero, 1942
Sobre la misma tierra, 1943
La rebelión y otros cuentos, 1946
Cuentos venezolanos, 1949,
La brizna de paja en el viento, 1952
Una posición en la vida, 1954
La doncella, 1957
La doncella y el último patriota, 1957

Odznaczenia

Wielki Łańcuch Orderu Oswobodziciela (Wenezuela)
Krzyż Wielki Orderu Francisco de Miranda (Wenezuela)

Przypisy

↑ Isaías Medina Angarita. www.venezuelatuya.com. [dostęp 2012-01-17]. (hiszp.).
↑ M. F. Gawrycki: Wenezuela i rewolucja (boliwiariańska) w Ameryce Łacińskiej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2008, s. 15. ISBN 978-83-7611-040-0.

Bibliografia

Don Rómulo Gallegos. www.celarg.org.ve. [dostęp 2012-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-09)]. (hiszp.).

[venezuelatuya-1] Isaías Medina Angarita. www.venezuelatuya.com. [dostęp 2012-01-17]. (hiszp.).

[Gawrycki15-2] M. F. Gawrycki: Wenezuela i rewolucja (boliwiariańska) w Ameryce Łacińskiej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2008, s. 15. ISBN 978-83-7611-040-0.

[1]

[2]