Andriej Kobiakow

Andriej Kobiakow
Андрей Кобяков
Pełne imię i nazwisko	Andriej Władimirowicz Kobiakow
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1960 ; Moskwa
	Premier Republiki Białorusi
Okres	od 27 grudnia 2014; do 18 sierpnia 2018
Poprzednik	Michaił Miasnikowicz
Następca	Siarhiej Rumas
	Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Federacji Rosyjskiej
Okres	od 8 listopada 2011; do 27 grudnia 2014
Przynależność polityczna	bezpartyjny
	Zastępca Przewodniczącego Rady Ministrów Republiki Białorusi
Okres	od 2000; do 2002
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Okres	od grudnia 2003; do 27 grudnia 2010
	Minister gospodarki Republiki Białorusi
Okres	od 3 lipca 2002; do 24 grudnia 2003
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Poprzednik	Uładzimir Szymau
Następca	Mikałaj Zajczanka
	Zastępca Kierownika Administracji Prezydenta Republiki Białorusi
Okres	od 28 grudnia 2010; do 8 listopada 2011
Przynależność polityczna	bezpartyjny
	Przewodniczący Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi
Okres	od 2 grudnia 1998; do 2000
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Andriej Władimirowicz Kobiakow (ros. Андрей Владимирович Кобяков, biał. Андрэй Уладзіміравіч Кабякоў^[a], Andrej Uładzimirawicz Kabiakou; ur. 21 listopada 1960 w Moskwie) – białoruski polityk narodowości rosyjskiej, w latach 1998–2000 przewodniczący Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi, w latach 2002–2003 minister gospodarki, w latach 2000–2002 i 2003–2010 zastępca premiera, w latach 2011–2014 – ambasador Białorusi w Federacji Rosyjskiej, w latach 2014–2018 premier Republiki Białorusi.

Życiorys

Urodził się w 1960 roku w Moskwie, w Rosyjskiej FSRR, ZSRR^[1]. Jego ojciec pochodził spod Tuły i był pilotem myśliwców, matka pochodziła z miasta Puszkin (obecnie część Petersburga). W wieku trzech lat przeprowadził się wraz z rodziną na Białoruś, gdzie mieszkał do 16 roku życia. Skończył szkołę w Mińsku^[2]. W 1983 roku, po 5,5 roku studiów, ukończył Moskiewski Instytut Lotniczy im. S. Ordżonikidze, w 1991 roku – Białoruski Państwowy Instytut Gospodarki Narodowej im. Kujbyszewa. W latach 1989–1991 był słuchaczem Mińskiego Instytutu Politologii i Zarządzania Społecznego Komunistycznej Partii Białorusi (KPB). Posiada wykształcenie inżyniera mechanika, ekonomisty, politologa, wykładowcy dyscyplin społeczno-politycznych^[1].

W latach 1985–1988 pracował jako starszy mistrz, zastępca kierownika wydziału, zastępca kierownika produkcji montażowej Zakładu „Diaprojektor” w Rohaczowie. W latach 1988–1989 był instruktorem działu organizacyjnego Rohaczewskiego Komitetu Miejskiego KPB. W latach 1991–1992 pełnił funkcję kierownika działu planowo-ekonomicznego Zakładu „Diaprojektor”, a w latach 1992–1995 – zastępcy dyrektora ds. ekonomiki tego przedsiębiorstwa^[1].

W latach 1995–1996 pracował jako zastępca kierownika Służby Kontroli Prezydenta Republiki Białorusi. W latach 1996–1998 był zastępcą przewodniczącego Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi. Od czerwca 1998 roku pełnił funkcję prezesa Białoruskiego Państwowego Koncernu Produkcji i Sprzedaży Towarów Przemysłu Lekkiego. Od 2 grudnia 1998 do 2000 roku był Przewodniczącym Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi^[1]. 6 października 2000 roku wyznaczono go na przedstawiciela państwa w spółce „Biełpromstrojbank”. Od 2000 roku pełnił funkcję zastępcy premiera Republiki Białorusi. W styczniu 2001 roku otrzymał zadanie stworzenia komisji zajmującej się kontrolą operacyjną nad przychodami budżetu państwa w 2001 roku. Zgodnie z Konstytucją 21 września 2001 roku Rada Ministrów złożyła dymisję, ale już 24 września Andriej Kobiakow został ponownie wyznaczony przez prezydenta na stanowisko zastępcy premiera. Od 3 lipca 2002 do 24 grudnia 2003 roku był ministrem gospodarki. Od grudnia 2003 ponownie pełnił funkcję zastępcy premiera. 20 lutego 2004 roku ponownie został przedstawicielem państwa w „Biełpromstrojbanku”^[3]. 27 grudnia 2010 roku, zgodnie z Konstytucją, wraz z całym rządem złożył dymisję ze stanowiska zastępcy premiera^[4]. 28 grudnia 2010 roku został mianowany zastępcą kierownika Administracji Prezydenta Białorusi^[5]. 8 listopada 2011 roku został zwolniony z tego stanowiska i mianowany Nadzwyczajnym i Pełnomocnym Ambasadorem Republiki Białorusi w Federacji Rosyjskiej, a jednocześnie Stałym Przedstawicielem Republiki Białorusi przy Eurazjatyckiej Wspólnocie Gospodarczej^[6]. 27 grudnia 2014 roku został premierem Białorusi^[7]. Został zdymisjonowany z tej funkcji przez prezydenta Białorusi 18 sierpnia 2018 roku.

Poglądy

Andriej Kobiakow, pomimo że jest urzędnikiem Republiki Białorusi i reprezentuje ją poza jej granicami, deklaruje, że za swoją ojczyznę uważa Rosję^[2].

Odznaczenia

Order Honoru (2006)^[8].

Życie prywatne

Andriej Kobiakow jest żonaty z kobietą pochodzącą z Moskwy, ma córkę i syna^[3]^[2].

Zobacz też

Rząd Andreja Kabiakouwa

Uwagi

↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Андрэй Уладзімеравіч Кабякоў (czyt. Andrej Uładzimierawicz Kabiakou).

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Kto... s. 131.
↑ ^a ^b ^c Былы віцэ-прэм'ер Кабякоў: «Расія – не проста краіна, гэта – Радзіма». Nasza Niwa, 2011-12-25 20:56. [dostęp 2016-05-20]. (biał.).
↑ ^a ^b Кобяков Андрей Владимирович. who.bdg.by. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)]. (ros.).
↑ С. Сидорский: Постановление Совета министров Республики Беларусь от 27 декабря 2010 г. № 1899. government.by, 2010-12-27. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 декабря 2010 г. № 701. SB Biełaruś Siegodnia, 2010-12-28. [dostęp 2016-05-20]. (ros.).
↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 8 ноября 2011 г. № 506. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-11-08. [dostęp 2016-05-20]. (ros.).
↑ Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. president.gov.by, 2014-12-27. [dostęp 2016-05-20]. (ros.).
↑ А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 1 сакавіка 2006 г. № 136. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-03-13. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (biał.).

Bibliografia

Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.

[a1-1] Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Андрэй Уладзімеравіч Кабякоў (czyt. Andrej Uładzimierawicz Kabiakou).

[b-2] Kto... s. 131.

[c-3] Былы віцэ-прэм'ер Кабякоў: «Расія – не проста краіна, гэта – Радзіма». Nasza Niwa, 2011-12-25 20:56. [dostęp 2016-05-20]. (biał.).

[a-4] Кобяков Андрей Владимирович. who.bdg.by. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-27)]. (ros.).

[d-5] С. Сидорский: Постановление Совета министров Республики Беларусь от 27 декабря 2010 г. № 1899. government.by, 2010-12-27. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (ros.).

[e-6] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 декабря 2010 г. № 701. SB Biełaruś Siegodnia, 2010-12-28. [dostęp 2016-05-20]. (ros.).

[f-7] А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 8 ноября 2011 г. № 506. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-11-08. [dostęp 2016-05-20]. (ros.).

[h-8] Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. president.gov.by, 2014-12-27. [dostęp 2016-05-20]. (ros.).

[g-9] А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь з 1 сакавіка 2006 г. № 136. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-03-13. [dostęp 2016-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)]. (biał.).

[a-11] Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.

[b-12] Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).

[13] Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[A]

[B]

[C]

Białoruska Republika Ludowa (1918–1920)	Jazep Waronka (1918) Roman Skirmunt (1918) Iwan Sierada (1918) Anton Łuckiewicz (1918–1919) Wacłau Łastouski (1919–1920)
Białoruska Socjalistyczna Republika Radziecka (1920–1991)	Alaksandr Czarwiakou (1920–1924) Jazep Adamowicz (1924–1927) Mikałaj Haładzied (1927–1937) Danił Wołkowicz (1937) Apanas Kawalou (1937–1938) Kuźma Kisialou (1938–1940) Iwan Bylinski (1940–1944) Pantielejmon Ponomarienko (1944–1948) Alaksiej Klaszczou (1948–1953) Kirył Mazurau (1953–1956) Mikałaj Auchimowicz (1956–1959) Cichan Kisialou (1959–1978) Alaksandr Aksionau (1978–1983) Uładzimir Browikau (1983–1986) Michaił Kawalou (1986–1990) Wiaczasłau Kiebicz (1990–1991)
Republika Białorusi (od 1991)	Wiaczasłau Kiebicz (1991–1994) Michaił Czyhir (1994–1996) Siarhiej Linh (p.o., 1996–1997) Siarhiej Linh (1997–2000) Uładzimir Jarmoszyn (p.o., 2000) Uładzimir Jarmoszyn (2000–2001) Hienadź Nawicki (p.o., 2001) Hienadź Nawicki (2001–2003) Siarhiej Sidorski (p.o., 2003) Siarhiej Sidorski (2003–2010) Michaił Miasnikowicz (2010–2014) Andriej Kobiakow (2014–2018) Siarhiej Rumas (2018–2020) Raman Hałouczenka (od 2020)

Przywódcy państw	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Cypr^[A] Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Kosowo^[B] Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia San Marino Serbia Słowacja Słowenia Szwajcaria^[C] Szwecja Turcja^[A] Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Przywódcy państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze
Premierzy rządów	Albania Andora Austria Belgia Białoruś Bośnia i Hercegowina Bułgaria Chorwacja Czarnogóra Czechy Dania Estonia Finlandia Francja Grecja Hiszpania Holandia Irlandia Islandia Kosowo Liechtenstein Litwa Luksemburg Łotwa Macedonia Północna Malta Mołdawia Monako Niemcy Norwegia Polska Portugalia Rosja Rumunia Serbia Słowacja Słowenia Szwecja Ukraina Watykan Węgry Wielka Brytania Włochy
Premierzy rządów państw nieuznawanych	Cypr Północny Naddniestrze