Przejdź do zawartości

Andrzej Duda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zobacz też: inne osoby o tym samym imieniu i nazwisku.
Andrzej Duda
Ilustracja
Andrzej Duda (2019)
Pełne imię i nazwisko

Andrzej Sebastian Duda

Data i miejsce urodzenia

16 maja 1972
Kraków

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Okres

od 6 sierpnia 2015

Pierwsza dama

Agata Kornhauser-Duda

Poprzednik

Bronisław Komorowski

Podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP
Okres

od 16 stycznia 2008
do 6 lipca 2010

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości
Okres

od 1 sierpnia 2006
do 15 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Faksymile
Odznaczenia
Order Orła Białego Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Portugalia) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order Lwa Białego I klasy (Czechy) Order Stara Płanina (Bułgaria) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Wielki Krzyż ze Złotym Łańcuchem Orderu Witolda Wielkiego (Litwa) Wielki Krzyż Orderu Krzyża Pogoni (Litwa) Order Podwójnego Białego Krzyża I Klasy (Słowacja) Krzyż Wielki z Łańcuchem Orderu Węgierskiego Zasługi (cywilny) Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy Wielka Kollana Orderu Makariosa III (Cypr) Order 8 Września Order Westharda I klasy (Łotwa) Złoty Order Olimpijski Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Wielki Order Hibiskusa (Korea Płd.) Krzyż Dobrosąsiedztwa (Zjednoczony Gabinet Przejściowy Białorusi)
Łańcuch Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Andrzej Sebastian Duda (ur. 16 maja 1972 w Krakowie[1][2]) – polski prawnik i polityk, od 6 sierpnia 2015 prezydent Rzeczypospolitej Polskiej.

Doktor nauk prawnych, w latach 2006–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, w latach 2008–2010 podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego, w latach 2007–2011 członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII kadencji (2011–2014), poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji (2014–2015).

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Urodził się 16 maja 1972 w Krakowie. Jest synem Jana Dudy, elektrotechnika, profesora nauk technicznych i samorządowca oraz Janiny Milewskiej-Dudy, profesor nauk chemicznych. Jego rodzice swoją działalność zawodową związali z Akademią Górniczo-Hutniczą im. Stanisława Staszica w Krakowie[3]. Ma dwie młodsze siostry – Annę i Dominikę[4]. Jego stryjem jest polityk Antoni Duda[5].

Andrzej Duda w latach 1984–1990 należał do harcerstwa. Działalność tę zakończył jako drużynowy 5 Krakowskiej Drużyny Harcerskiej „Piorun” w strukturach Związku Harcerstwa Polskiego, wchodzącej w skład Szczepu 5 KDH „Wichry”[6]. Wielokrotnie wskazywał na tamten czas, jako ważne doświadczenie w życiu osobistym[7].

Wykształcenie i praca zawodowa

Andrzej Duda w 2008

W latach 1979–1987 uczęszczał do Szkoły Podstawowej im. Janka Krasickiego w Krakowie (obecna SP nr 33 im. Króla Stefana Batorego w Krakowie[8]). Szkoła była wówczas placówką badawczą Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. W szkole działał Szczep 5 KDH „Wichry”, do którego należał także Andrzej Duda[9].

Od 1987 uczęszczał do klasy humanistycznej II Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie, w którym zdał maturę w 1991[10].

W 1996 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego na podstawie pracy magisterskiej pt. Wywłaszczenie nieruchomości pod budowę autostrad płatnych, obronionej w Katedrze Postępowania Administracyjnego UJ[11]. Podczas studiów startował w Akademickich Mistrzostwach Polski w narciarstwie alpejskim[12]. W 2003 nie zdał egzaminu na aplikację adwokacką, ponieważ „nie uzyskał wymaganego minimum punktów na etapie testu pisemnego”[13]. 19 grudnia 2003 rada adwokacka w Krakowie odmówiła wpisania go na listę aplikantów adwokackich, gdyż uzyskał tylko 67 punktów z testu pisemnego, podczas gdy minimum wynosiło 85 pkt. Andrzej Duda odwołał się od tej decyzji 2 kwietnia 2004, powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 lutego 2004. 28 maja 2004 Okręgowa Rada Adwokacka w Krakowie odmówiła wznowienia postępowania, wskazując, że zgodnie z tym wyrokiem uznano ważność postępowań konkursowych przeprowadzonych przed ogłoszeniem tego wyroku TK. Andrzej Duda zaskarżył decyzję do Naczelnej Rady Adwokackiej, ale jej prezydium podtrzymało decyzję rady okręgowej, wskazując, iż Andrzej Duda w odwołaniu pomylił przepisy[14].

W lutym 1997 rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w Katedrze Postępowania Administracyjnego UJ, a od października 2001 w Katedrze Prawa Administracyjnego UJ jako asystent. 24 stycznia 2005 uzyskał stopień naukowy doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy zatytułowanej Interes prawny w polskim prawie administracyjnym napisanej pod kierunkiem profesora Jana Zimmermanna i obronionej 6 grudnia 2004[11], a następnie wydanej w formie publikacji książkowej w 2008[15].

Wiosną 2005 założył własną kancelarię prawną[10]. W latach 2003–2007 był członkiem rady nadzorczej krakowskiego TBS Południe[16]. Był także wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu[17].

Wczesna aktywność polityczna

W 1989 zaangażował się w kampanię Komitetu Obywatelskiego. W wyborach prezydenckich w 1990 i 1995, jako wolontariusz, aktywnie wspierał kandydaturę Lecha Wałęsy. O swoim poparciu dla Wałęsy po latach mówił: Cztery razy głosowałem na niego w wyborach prezydenckich, w obydwu turach w 1990 i 1995! Choć mając dzisiejszą wiedzę, nie wiem, czyby mi ręka nie drgnęła[18].

31 maja 2000 wstąpił w szeregi Unii Wolności, gdzie w październiku tego samego roku został wiceprzewodniczącym koła Podgórze Zachód[19] i ubiegał się nieskutecznie o mandat na zjazd regionalny partii. Jesienią 2001 zdobył mandat delegata na zjazd regionalny partii[20]. Odnosząc się do swojego doświadczenia związanego z UW, napisał później: wystarczyło, żeby się zrazić[21].

Kariera polityczna

Po wyborach parlamentarnych w 2005 rozpoczął współpracę z Klubem Parlamentarnym Prawa i Sprawiedliwości jako doradca legislacyjny[22].

Ministerstwo Sprawiedliwości

Od 1 sierpnia 2006 do 15 listopada 2007 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Funkcję ministra sprawiedliwości pełnił wówczas Zbigniew Ziobro. W resorcie odpowiadał za legislację, współpracę międzynarodową i przebieg informatyzacji. Reprezentował polski wymiar sprawiedliwości na forum Komisji ds. wymiaru sprawiedliwości UE. Nadzorował informatyzację wszystkich 125 sądów gospodarczych, wprowadzono wtedy urządzenia umożliwiające przesłuchania na odległość we wszystkich 45 sądach okręgowych. Proces informatyzacji objął także większość wydziałów w sądach grodzkich. Przyspieszono także informatyzację wydziałów ksiąg wieczystych.

W 2007 bez powodzenia startował w wyborach do Sejmu z ostatniego miejsca na liście PiS w okręgu tarnowskim, otrzymując 11 158 głosów[23] (6. wynik na liście). W jego ówczesną kampanię zaangażował się Zbigniew Ziobro[24]. Z funkcji wiceministra został odwołany 15 listopada 2007 w związku z wyborem przez Sejm w skład Trybunału Stanu, w którym zasiadał do 2011.

Kancelaria Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego

Andrzej Duda i Lech Kaczyński – uroczystość powołania podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP (16 stycznia 2008)

16 stycznia 2008 Lech Kaczyński powołał go na stanowisko podsekretarza stanu w Kancelarii Prezydenta RP[25]. Objął nadzór nad Biurem Prawa i Ustroju oraz od jesieni 2008 nad Biurem Obywatelstw i Prawa Łaski. Do jego obowiązków należało czuwanie nad prezydencką legislacją. Reprezentował Prezydenta Rzeczypospolitej m.in. w trakcie prac nad ustawami w Sejmie[26].

12 kwietnia 2010 roku nadzorował wraz z prezydencką minister Bożeną Borys-Szopą przywiezienie ciała Marii Kaczyńskiej, zmarłej w katastrofie smoleńskiej 10 kwietnia[27][28].

5 lipca 2010, dzień po drugiej turze wyborów prezydenckich, w których zwyciężył Bronisław Komorowski, złożył dymisję z zajmowanej funkcji, która została przyjęta następnego dnia przez Bronisława Komorowskiego wykonującego jako Marszałek Sejmu obowiązki Prezydenta[29][30].

Rada Miasta Krakowa, Sejm RP i Parlament Europejski

W wyborach samorządowych w 2010 kandydował bez powodzenia z ramienia PiS na prezydenta Krakowa, zajmując 3. miejsce w pierwszej turze głosowania z wynikiem 22,38% głosów (w II turze nie poparł żadnego kandydata, jednak zaapelował, aby nie głosować na Stanisława Kracika z PO[31]). Uzyskał natomiast mandat radnego miasta[32]. Jako radny interweniował przede wszystkim w kwestiach komunikacji miejskiej, infrastruktury oraz mieszkań komunalnych, pustostanów i wysokości czynszów. 6 lipca 2011, w wyniku jego aktywności, powołano Okrągły Stół Mieszkaniowy poświęcony wypracowaniu nowych zasad zarządzania mieszkaniami komunalnymi (w jego spotkaniach uczestniczył później także jako poseł na Sejm RP)[33].

W 2011 wystąpił w filmie dokumentalnym o katastrofie smoleńskiej pt. Mgła[34]. Był także jednym z założycieli stowarzyszenia Ruch Społeczny im. Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego[35], w którym do 2015 pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej[36][37].

Andrzej Duda w Sejmie (2013)

W wyborach parlamentarnych w 2011 z listy PiS został wybrany na posła VII kadencji w okręgu krakowskim, otrzymując 79 981 głosów (6. wynik w Polsce)[38]. W związku z tym zrzekł się mandatu radnego. W listopadzie 2011, po rozłamie w PiS i powstaniu Solidarnej Polski, pozostał w PiS. Tak komentował swoją ówczesną sytuację: do polityki wprowadzili mnie Arek Mularczyk i Zbyszek Ziobro, ale skoro w kampanii wyborczej składałem obietnice jako człowiek PiS, to zmiana partii po miesiącu bycia posłem byłaby niemoralna[39]. W Sejmie VII kadencji poseł Andrzej Duda zasiadał m.in. w Komisji Ustawodawczej oraz jej podkomisji stałej do spraw Trybunału Konstytucyjnego i Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej[35]. Reprezentował Sejm w postępowaniach przed Trybunałem Konstytucyjnym. Był członkiem zespołów: ds. obrony demokratycznego państwa prawa, ds. wyjaśnienia katastrofy smoleńskiej, ds. obrony wolności słowa, na rzecz obrony życia i rodziny oraz zespołu tradycji i pamięci żołnierzy wyklętych[40].

W czasie dwuipółletniego sprawowania funkcji posła Andrzej Duda wystąpił 139 razy na posiedzeniach Sejmu. Sprzeciwiał się wejściu Polski do strefy euro[41]. Zajmował się także m.in. nowelizacją kodeksu karnego. Przygotowywał ustawę o postępowaniu wobec ludzi z zaburzeniami psychicznymi stwarzającymi zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób. W 2012 podpisał się pod projektem ustawy przewidującym karę więzienia za zastosowanie zapłodnienia in vitro[42][43]. W marcu 2013 skutecznie interweniował ws. bezpodstawnego odebrania przez sąd dzieci rodzinie Bajkowskich z Krakowa[44][45].

We wrześniu 2013, jako jeden z dziesięciu posłów VII kadencji Sejmu, został wyróżniony w rankingu tygodnika „Polityka” na najlepszych posłów. W uzasadnieniu dziennikarze, relacjonując na co dzień prace Sejmu, podkreślali merytoryczne podejście posła Andrzeja Dudy do sprawowania obowiązków poselskich oraz wysoką kulturę w relacjach z koleżankami i kolegami także z innych ugrupowań[46].

W trakcie sprawowania mandatu poselskiego wystosował 21 interpelacji dotyczących m.in. polityki mieszkaniowej rządu oraz spraw związanych z tzw. dziką reprywatyzacją[40]. Od 27 listopada 2013 do 9 stycznia 2014 sprawował funkcję rzecznika prasowego PiS, którą objął po aferze związanej z Adamem Hofmanem[47].

W styczniu 2014 został szefem kampanii PiS przed majowymi wyborami do Parlamentu Europejskiego. Uzyskał w nich mandat eurodeputowanego VIII kadencji, otrzymując blisko 100 tys. głosów[48]. Tym samym 27 maja 2014 wygasł jego mandat posła na Sejm RP[49]. W Parlamencie Europejskim należał do frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR). W trakcie swej kadencji złożył 19 sprawozdań. Zajmował się głównie sprawami międzynarodowymi, w tym umowami UE z krajami spoza Wspólnoty. 10 razy występował na posiedzeniach plenarnych PE[50].

Wybory prezydenckie w 2015

 Osobny artykuł: Wybory prezydenckie w Polsce w 2015 roku.

6 grudnia 2014 rada polityczna PiS zatwierdziła jego kandydaturę z ramienia partii w wyborach prezydenckich w 2015[51] (wystawienie Andrzeja Dudy w tych wyborach zadeklarował 11 listopada 2014 prezes PiS Jarosław Kaczyński[52]). 30 marca 2015 jego kandydatura została zarejestrowana przez Państwową Komisję Wyborczą[53]. Poza PiS poparcia udzieliły mu partie Stronnictwo „Piast”[54], Solidarna Polska[55], Liga Obrony Suwerenności[56] i Polska Razem[57] oraz komisja krajowa związku zawodowego „Solidarność”[58].

Andrzej Duda podczas kampanii prezydenckiej (30 marca 2015)

W ramach prowadzonej w okresie od 7 lutego 2015 do 22 maja 2015 kampanii wyborczej, odwiedził 241 miejscowości w kraju[59] oraz udał się do Londynu i Strasburga. Koncepcja prowadzonej kampanii wyborczej opierała się w głównej mierze na małych spotkaniach lokalnych często nietransmitowanych przez główne media krajowe[60]. W trakcie kampanii Andrzej Duda złożył obietnice m.in. obniżenia wieku emerytalnego, podniesienia kwoty wolnej od podatku oraz udzielenia pomocy „frankowiczom”[61].

W przeprowadzonej 10 maja 2015 pierwszej turze głosowania zajął pierwsze miejsce, zdobywając 5 179 092 głosy, co stanowiło 34,76% głosów ważnych. Ponieważ żaden z kandydatów nie przekroczył progu 50% głosów ważnych, Andrzej Duda wszedł do drugiej tury głosowania wraz z ubiegającym się o reelekcję Bronisławem Komorowskim, który otrzymał 33,77% głosów ważnych[62]. Spośród kandydatów, którzy odpadli w pierwszej turze, oddanie na niego głosu zadeklarował Grzegorz Braun[63]. Przed drugą turą otrzymał także poparcie Prawicy Rzeczypospolitej[64], Unii Polityki Realnej[65] i Samoobrony Odrodzenie[66].

W drugiej turze wyborów z 24 maja 2015 został wybrany na urząd prezydenta RP, pokonując w głosowaniu ubiegającego się o reelekcję Bronisława Komorowskiego. Andrzej Duda uzyskał 51,55% głosów ważnych (8 630 627 głosów)[67]. Dwa dni później zrezygnował z członkostwa w PiS[68]. 25 maja 2015 w związku z ogłoszeniem oficjalnych wyników doszło do wygaśnięcia jego mandatu w Parlamencie Europejskim[69].

Andrzej Duda podczas ceremonii podpisania polsko-amerykańskiej umowy o wzmocnionej współpracy obronnej (2020)

Wybory prezydenckie w 2020

 Osobne artykuły: Wybory prezydenckie w Polsce w 2020 roku (pierwsze) i Wybory prezydenckie w Polsce w 2020 roku (drugie).

5 lutego 2020 Andrzej Duda ogłosił, że będzie ubiegał się o reelekcję w wyborach prezydenckich 10 maja 2020[70]. 10 dni później Rada Polityczna PiS udzieliła mu poparcia w tych wyborach[71]. W jego sztabie, poza działaczami PiS, znaleźli się także przedstawiciele koalicyjnych partii – Porozumienia i Solidarnej Polski[72]. Poparł go również NSZZ „Solidarność”[73]. Po nieodbyciu się głosowania w planowanym terminie, został także kandydatem w wyborach zaplanowanych na 28 czerwca tego samego roku[74]. Poparły go dodatkowo partie Zjednoczenie Chrześcijańskich Rodzin[75] i Stronnictwo Ludowe „Ojcowizna” RP[76].

W czasie kampanii, w której dominowały tematy związane z kryzysem gospodarczym związanym z epidemią COVID-19[77], Andrzej Duda m.in. krytykował rządzące w latach 2007–2015 Platformę Obywatelską i Polskie Stronnictwo Ludowe, stwierdzając: „Byli gorszym wirusem niż koronawirus. Dla polskiej gospodarki byli gorsi niż koronawirus”[78][79]. Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE) monitorująca procesy wyborcze określiła stosowaną przez prezydenta w kampanii retorykę jako „mowę podburzającą”, która „miała czasami charakter ksenofobiczny i homofobiczny”[77].

W przeprowadzonej 28 czerwca 2020 pierwszej turze głosowania zajął pierwsze miejsce, zdobywając 8 450 513 głosów, co stanowiło 43,50% głosów ważnych. Ponieważ żaden z kandydatów nie przekroczył progu 50% głosów ważnych, Andrzej Duda wszedł do drugiej tury głosowania wraz z Rafałem Trzaskowskim z PO i KO, który otrzymał 30,46% głosów ważnych[80].

Andrzej Duda i Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, gen. Rajmund Andrzejczak (2020)

Przed drugą turą otrzymał wsparcie przedstawicieli części środowisk konserwatywnych, katolickich i narodowych, w tym Marka Jakubiaka (i jego partii Federacja dla Rzeczypospolitej[81]), który odpadł w pierwszej turze wyborów, a także m.in. Marka Chodakiewicza, Jana Żaryna, Jacka Bartyzela, Sławomira Cenckiewicza i Przemysława Górnego[82]. Wsparły go także partie Unia Polityki Realnej[83], Piast – Jedność Myśli Europejskich Narodów[84], Prawica Rzeczypospolitej[85], Związek Zawodowy Rolnictwa „Samoobrona” (związany z partią Samoobrona)[86], a także stowarzyszenie Solidarność Walcząca (powiązane z partią Wolni i Solidarni)[87].

Andrzej Duda przed pierwszą turą wziął udział w debacie telewizyjnej z wszystkimi pozostałymi kontrkandydatami – 6 maja 2020, w debacie z udziałem m.in. Małgorzaty Kidawy-Błońskiej, transmitowanej w Programie 1 Telewizji Polskiej, TVP Info i TVP Polonia[88], a także przed powtórzonymi wyborami, 17 czerwca 2020, z udziałem m.in. Rafała Trzaskowskiego[89] (TVP, m.in. w odniesieniu do debaty, została skrytykowana przez OBWE za stronniczość i brak zapewnienia dostępu wyborcom do wyczerpujących informacji[77]). Przed drugą turą wyborów Andrzej Duda nie przyjął zaproszenia na zaplanowaną 2 lipca 2020 debatę zorganizowaną przez TVN24, Onet.pl i Wirtualną Polskę[90]. Przyjął jednak zaproszenie na organizowaną 6 lipca w Końskich przez TVP debatę przypominającą amerykańską formułę „Town Hall”, w której pytania zadają wyłącznie wyborcy[91][92]. Odpowiadał na pytania w pojedynkę, gdyż jego konkurent Rafał Trzaskowski nie uczestniczył w niej, odpowiadając w tym samym czasie na pytania kilkunastu redakcji podczas Areny Prezydenckiej w Lesznie (na którą z kolei zaproszenia nie przyjął Andrzej Duda)[93].

W drugiej turze głosowania, 12 lipca 2020, został większością głosów wybranym na drugą kadencję uzyskując poparcie 10 440 648 wyborców, co stanowiło 51,03% głosów ważnych, podczas gdy jego konkurent Rafał Trzaskowski zdobył ich 10 018 263 (tj. 48,97% głosów)[94].

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej

 Osobne artykuły: Wizyty zagraniczne prezydenta Andrzeja Dudy i Skład Kancelarii Prezydenta Andrzeja Dudy.
Andrzej Duda składający przysięgę przed Zgromadzeniem Narodowym, 6 sierpnia 2015
Andrzej Duda składający przysięgę po raz drugi przed Zgromadzeniem Narodowym, 6 sierpnia 2020
Para prezydencka z Anną i Bronisławem Komorowskimi w Sejmie po zakończeniu obrad Zgromadzenia Narodowego (6 sierpnia 2015)
Andrzej Duda obejmujący zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP (6 sierpnia 2015)
Podczas 1. posiedzenia Senatu IX kadencji (12 listopada 2015)

Pierwsza, trwająca pięć lat, kadencja prezydencka Andrzeja Dudy rozpoczęła się 6 sierpnia 2015 z chwilą złożenia przysięgi przed Zgromadzeniem Narodowym[95]. Tego samego dnia Andrzej Duda przyjął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP[96]. Po uzyskaniu reelekcji, 6 sierpnia 2020 dokonał zaprzysiężenia na kolejną kadencję przed Zgromadzeniem Narodowym. Uroczystość ta została zbojkotowana przez część członków Zgromadzenia i zaproszonych gości, ze względu na ich krytyczny stosunek wobec przebiegu wyborów i dotychczasowej prezydentury Andrzeja Dudy[97][98]. Jest drugim, po Aleksandrze Kwaśniewskim, prezydentem w III RP obejmującym urząd na drugą kadencję[99].

Polityka krajowa

Kancelaria Prezydenta RP

Dotychczas Andrzej Duda powołał czeterech Szefów Kancelarii Prezydenta RP:

Nominacje i powołania
Rada Ministrów

Podczas sprawowania urzędu Andrzej Duda czterokrotnie desygnował prezesów Rady Ministrów, oraz powołał pierwszą, pod rządami obecnej Konstytucji, Radę Ministrów wyłonioną w ramach tzw. drugiego kroku konstytucyjnego przez Sejm. W okresie swojej prezydentury powołał i przyjął przysięgę:

Prezesi najwyższych organów władzy sądowniczej

Na stanowisko prezesa Trybunału Konstytucyjnego powołał Julię Przyłębską[a][109].

Na stanowisko prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego powołał prof. Marka Zirk-Sadowskiego[110], a następnie Jacka Chlebnego[111].

Jako prezydent przedstawił Sejmowi kandydaturę Adama Glapińskiego na prezesa Narodowego Banku Polskiego. W ramach swoich uprawnień 13 września 2016 powołał do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji Andrzeja Sabatowskiego i Janusza Kaweckiego[112].

Na stanowisko I Prezesa Sądu Najwyższego powołał dr hab. Małgorzatę Manowską[113].

Wybrane nominacje i powołania
Rada Gabinetowa

Posiedzenia Rady Gabinetowej zwołane przez prezydenta Andrzeja Dudę:

Rada Bezpieczeństwa Narodowego

Posiedzenia Rady Bezpieczeństwa Narodowego zwołane przez prezydenta Andrzeja Dudę:

  • 9 marca 2016 – inauguracyjne, poświęcone aktualnym problemom związanym z bezpieczeństwem kraju[141];
  • 7 czerwca 2016 – poświęcone szczytowi NATO, który odbył się w dniach 8–9 lipca w Warszawie[142];
  • 10 marca 2020 – poświęcone szerzeniu się zakażeń wirusem SARS-CoV-2[143];
  • 23 marca 2020 – poświęcone projektowi „tarczy antykryzysowej”, mającej ograniczyć gospodarcze reperkusje pandemii COVID-19[144];
  • 28 stycznia 2022 – poświęcone sytuacji związanej z groźbą rosyjskiej inwazji na Ukrainę[145];
  • 2 marca 2022 – poświęcone rosyjskiej inwazji na Ukrainę[146];
  • 28 marca 2022 – poświęcone sytuacji na Ukrainie, rosnącej liczbie uchodźców, wizycie prezydenta USA Joego Bidena oraz nadzwyczajnemu szczytowi NATO[147];
  • 4 lipca 2022 – poświęcone omówieniu postanowień szczytu NATO w Madrycie[148];
  • 16 listopada 2022 – poświęcone eksplozji w Przewodowie[149];
  • 24 lutego 2023 – poświęcone sytuacji bezpieczeństwa w regionie w kontekście m.in. wizyty prezydenta Joego Bidena i szczytu B9[150].

Polityka zagraniczna

Trójmorze
Mapa z oficjalnymi prezydenckimi podróżami zagranicznymi Andrzeja Dudy.

     Polska

     7 lub więcej wizyt

     6 wizyt

     5 wizyt

     4 wizyty

     3 wizyty

     2 wizyty

     1 wizyta

Od lewej: pierwsza dama Stanów Zjednoczonych Melania Trump, prezydent Stanów Zjednoczonych Donald Trump, prezydent RP Andrzej Duda, pierwsza dama RP Agata Kornhauser-Duda na placu Krasińskich w Warszawie (6 lipca 2017)

Prezydenci Polski Andrzej Duda oraz Chorwacji Kolinda Grabar-Kitarović zainaugurowali spotkanie 12 państw Unii Europejskiej (Austria, Bułgaria, Chorwacja, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Polska, Słowacja, Słowenia, Węgry, Rumunia) położonych między Adriatykiem, Bałtykiem i Morzem Czarnym w trakcie odbywającego się Nowym Jorku Zgromadzenia Narodowego ONZ w 2015[151].

Podpisanie przez przywódców Polski i Chin wspólnego oświadczenia ws. ustanowienia wszechstronnego strategicznego partnerstwa (20 czerwca 2016)

Wyrażono wówczas wolę pogłębiania kooperacji, która przyczyniłaby się do poprawy inwestycji infrastrukturalnych na historycznie zaniedbywanej linii Północ-Południe oraz zwiększyła relacje biznesowe w regionie. Prezydenci wskazali, że inicjatywa nie będzie tworzyć nowych struktur, a jej charakter będzie nieformalny. Uznano, że Trójmorze będzie nowym instrumentem wykorzystywania efektu synergii już istniejących formatów współpracy regionalnej (takich jak np. Grupa Wyszehradzka)[152].

W następnych latach odbyło się siedem Szczytów Inicjatywy Trójmorza (2016 – Dubrownik, 2017 – Warszawa, 2018 – Bukareszt, 2019 – Lublana, 2020 – Tallin, 2021 – Sofia, 2022 – Ryga[153]), a w 2023 planowana jest organizacja VIII Szczytu Trójmorza w Rumunii[154]. W toku prac formatu trójmorskiego wypracowano kilka kluczowych zasad działania 3SI. Podtrzymano założenie, że Trójmorze jest nieformalnym forum prezydenckim[155], które stanowi wsparcie dla intensyfikacji współpracy biznesowej oraz lepszej integracji infrastrukturalnej w zakresie transportu, energetyki i cyfryzacji.

Rada Bezpieczeństwa ONZ
Wystąpienie Prezydenta RP podczas posiedzenia Rady Bezpieczeństwa ONZ w Nowym Jorku (18 stycznia 2018)

Prezydent RP prowadził kampanię na rzecz niestałego członkostwa RP w Radzie Bezpieczeństwa Narodów Zjednoczonych w latach 2018–2019. W jej ramach m.in. jako pierwszy polski prezydent wystąpił na forum Unii Afrykańskiej. Efektem tych starań było jednomyślne poparcie dla Polski w głosowaniu na niestałego członka Rady (190 państw ONZ poparło polską kandydaturę przy braku głosu przeciw)[156].

Ważnym akcentem kampanii na rzecz członkostwa w RB ONZ były kwestie związane z ochroną suwerenności i integralności terytorialnej państw. Prezydent Andrzej Duda stwierdzał, że „wolność jest synonimem pokoju. Zniewolenie zaś jest źródłem wojny”[157]. Przywoływał przykłady Ukrainy i Gruzji jako państw, które od wielu lat są zmuszone do funkcjonowania w okolicznościach łamania prawa międzynarodowego przez państwo-agresora. W swoich wystąpieniach polski przywódca odnosił się także do mechanizmów nieproliferacji broni masowego rażenia, kontroli zbrojeń, metod pokojowego rozwiązywania sporów, działań przeciw naruszeniom prawa międzynarodowego oraz sposobów pociągnięcia do odpowiedzialności sprawców przestępstw w świetle prawa międzynarodowego[158].

Na 73. Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ Andrzej Duda pogłębił koncepcję „pokoju przez prawo międzynarodowe”, uzupełniając ją o pojęcie „pozytywnego multilateralizmu”. Prezydent RP zdefiniował go, jako proces budowy rzeczywistej wspólnoty międzynarodowej opartej przede wszystkim na poszanowaniu suwerennej równości państw, nie zaś na wąskiej grupie najpotężniejszych graczy tworzących tzw. „koncert mocarstw”[159].

Stosunki polsko-amerykańskie
Prezydenci: Prezydent Andrzej Duda i prezydent USA Donald Trump po podpisaniu wspólnej Deklaracji dotyczącej pogłębienia współpracy obronnej, Nowy Jork, USA (23 września 2019)
Prezydent USA Joe Biden z prezydentem Polski Andrzejem Dudą, Warszawa, 26 marca 2022 roku[160]

Po objęciu prezydentury przez Andrzeja Dudę zintensyfikowano relacje polsko-amerykańskie, zwiększając częstotliwość spotkań prezydentów obu państw[161].

Istotnym wydarzeniem otwierającym nowy rozdział we współpracy Warszawy i Waszyngtonu była wizyta prezydenta Donalda Trumpa w Warszawie 6 lipca 2017 przy okazji Szczytu Inicjatywy Trójmorza. Polska i Stany Zjednoczone zawarły również porozumienia dotyczące gazu[162][163][164] oraz wzmocniły współpracę w obszarze bezpieczeństwa i obronności. Prezydenci RP i USA, podczas wizyty oficjalnej prezydenta Dudy w Waszyngtonie w 2018, podpisali wspólną deklarację o polsko-amerykańskim partnerstwie strategicznym[165][166]. Zobowiązanie wzmocnienia militarnej obecności USA w regionie zostało zrealizowane decyzjami, które podjęto podczas wizyty prezydenta RP w Waszyngtonie w 2019[167]. Podpisano wówczas wspólną deklarację prezydentów dotyczącą m.in. obecności wojsk amerykańskich w Polsce[168]. Jej postanowienia doprecyzowała kolejna deklaracja, podpisana przez prezydentów 23 września 2019 w Nowym Jorku[169].

Stosunki polsko-ukraińskie
Prezydent Ukrainy Wołodymyr Zełeński z prezydentem Polski Andrzejem Dudą w Kijowie, w przeddzień inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 roku[170]

W kwestiach historycznych, mających istotne znaczenie w relacjach Polski z Ukrainą, prezydent Andrzej Duda w trakcie licznych rozmów z prezydentem Petrem Poroszenką zabiegał m.in. o zniesienie zakazu ekshumacji polskich ofiar zamordowanych na Wołyniu[171]. W 75. rocznicę rzezi wołyńskiej uczcił pamięć ofiar tej zbrodni, składając wieniec w miejscu nieistniejącej już polskiej wsi Pokuta[172].

Równolegle prezydent Andrzej Duda podkreślał, że Polska wspiera niepodległość, suwerenność i integralność terytorialną Ukrainy. Na forach międzynarodowych i w rozmowach dwustronnych akcentował konieczność powrotu do przestrzegania prawa międzynarodowego przez Rosję, nielegalnie okupującą tereny ukraińskie. Zwracał uwagę, że konflikt zbrojny na Ukrainie powinien być rozwiązywany również z udziałem państw najbliższego regionu, które bezpośrednio odczuwają zagrożenie rosnącą militaryzacją Rosji (np. obwód królewiecki). W zakresie polityki zagranicznej i bezpieczeństwa popierał euroatlantyckie aspiracje Kijowa: „Polska (…), jest i wierzę w to, że będzie trwała przy Ukrainie, wspierając i europejskie dążenia Ukrainy, i transatlantyckie dążenia Ukrainy”[173].

Po rozpoczęciu w 2022 rosyjskiej inwazji trzykrotnie odwiedził Ukrainę, osobiście spotykając się z prezydentem Wołodymyrem Zełenskim: 13 kwietnia (wspólnie z prezydentami Litwy, Łotwy i Estonii, jako pierwsi prezydenci, którzy złożyli wizytę w Kijowie od początku inwazji)[174], 21–22 maja (kiedy jako pierwsza głowa obcego państwa wygłosił przemówienie na forum Rady Najwyższej)[175] oraz 23 sierpnia[176].

Polityka bezpieczeństwa

Wschodnia flanka NATO

Jednym z głównych instrumentów realizacji polityki bezpieczeństwa prezydenta Andrzeja Dudy stał się format spotkań prezydentów państw tzw. Bukareszteńskiej Dziewiątki (B9)[177][178][179]. Spotkania B9 stanowiły m.in. istotny element przygotowań tego regionu Europy do Szczytu Sojuszu Północnoatlantyckiego, który odbył się w Warszawie w lipcu 2016[180].

Szczyt NATO w Warszawie 2016
Na konferencji prasowej z Barackiem Obamą podczas szczytu NATO w Warszawie (8 lipca 2016)
 Osobny artykuł: Szczyt NATO w Warszawie 2016.

W lipcu 2016 Andrzej Duda był gospodarzem szczytu NATO w Warszawie, którego organizację przyznano Polsce w 2014, oraz przewodniczył części spotkań formalnych szczytu[181]. W trakcie licznych wizyt stanowiących przygotowania do tego szczytu podkreślał, że jego celem jest wzmocnienie bezpieczeństwa całego Sojuszu, wzrost jego zdolności adaptacyjnych oraz możliwości odstraszania[182]. Podkreślał konieczność gwarantowania bezpieczeństwa wszystkich członków NATO bez względu na ich położenie geograficzne, zabiegał również o zwiększenie zdolności obronnych Europy Środkowo-Wschodniej, znajdującej się najbliżej rosyjskiego zagrożenia.

Polityka historyczna

Obchody 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości (2018)
 Osobne artykuły: Obchody 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę i Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Prezydent RP Andrzej Duda wygłasza orędzie podczas Zgromadzenia Narodowego w Poznaniu z okazji 1050. rocznicy chrztu Polski

Podczas obchodów Narodowego Święta Niepodległości 11 listopada 2016 Andrzej Duda zaapelował o wspólne przygotowanie i świętowanie obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę w 2018[183]. Pełnomocnikiem prezydenta RP do spraw narodowych obchodów setnej rocznicy odzyskania niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej został minister Wojciech Kolarski[184].

27 kwietnia 2017 prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o obchodach 100-lecia niepodległości Polski[185]. Celem ustawy było określenie ram organizacyjnych, które pozwolą na przygotowanie Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, odbywających się w latach 2017–2021 oraz powołanie Komitetu Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości RP, złożonego m.in. z prezydenta, marszałka Sejmu, marszałka Senatu i prezesa Rady Ministrów, przedstawicieli organizacji kombatanckich, środowisk naukowych i kulturalnych, partii politycznych czy przedstawicieli organizacji społecznych i osób szczególnie zasłużonych dla Państwa Polskiego[186].

Andrzej Duda wraz z małżonką podczas marszu w 100. rocznicę odzyskania niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, Marsz „Dla Ciebie Polsko”

Na wniosek prezydenta RP zwołano Zgromadzenie Narodowe na 5 grudnia 2017 z okazji 150. rocznicy urodzin marszałka Józefa Piłsudskiego, co stanowiło inaugurację obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości przez Polskę. W orędziu wygłoszonym przed obiema izbami parlamentu tego dnia prezydent zainaugurował obchody tego jubileuszu[187]. W dniu jubileuszowej rocznicy odzyskania niepodległości 11 listopada 2018 prezydent stanął na czele wspólnego marszu ze środowiskami narodowymi, organizującymi od 2010 na dużą skalę Marsz Niepodległości[188].

Prezydent RP Andrzej Duda ustanowił w 2018 Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości, będący nagrodą przyznawaną na pamiątkę stulecia odrodzenia państwa polskiego obywatelom polskim, którzy od czasu odzyskania przez nie niepodległości w 1918 przyczyniali się do budowania i wzmacniania suwerenności, niepodległości, tożsamości i materialnej pomyślności Polski. Medal miał być odznaczeniem o charakterze pamiątkowym, nadawanym w okresie trwania Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej w latach 2018–2021[189], w 2019 z inicjatywy ustawodawczej Prezydenta, wydłużono okres działania Komitetu Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej oraz czas nadawania Medalu Stulecia Odzyskanej Niepodległości o kolejny rok, tj. do 2022 r., a więc momentu, w którym odbędą się uroczystości stulecia przyłączenia Górnego Śląska do Polski[190].

Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką
 Osobny artykuł: Polska pomoc Żydom w czasie II wojny światowej.
Prezydent Andrzej Duda wręcza odznaczenia Polakom ratującym Żydów podczas II wojny światowej (25 marca 2019)

Z inicjatywy prezydenta Andrzeja Dudy parlament przyjął ustawę o Narodowym Dniu Pamięci Polaków ratujących Żydów podczas II wojny światowej, który wyznaczono na 24 marca[191]. 17 marca 2016 prezydent Andrzej Duda otworzył Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej, które powstało z inicjatywy władz lokalnych i społeczności Podkarpacia[192].

Polityka społeczna

Nagroda „Dla dobra wspólnego”

Nagroda Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej „Dla Dobra Wspólnego” została ustanowiona z inicjatywy prezydenta Andrzeja Dudy w 2016. Do jej założeń należy promocja postaw, działań i projektów obywatelskich na rzecz dobra wspólnego. Ma honorować szczególnie zaangażowane osoby, organizacje pozarządowe i wartościowe przedsięwzięcia społeczne[193].

Akcje charytatywne wspierane przez parę prezydencką

Para prezydencka angażuje się w liczne akcje charytatywne. Rokrocznie przygotowuje szkolne wyprawki dla dzieci w ramach akcji „Tornister pełen uśmiechów”[194] oraz paczki z darami dla potrzebujących w ramach Świątecznej Zbiórki Żywności i „Szlachetnej Paczki”[195]. Przed świętami Bożego Narodzenia wspiera Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom organizowane przez Caritas Polska[196]. Włącza się także między innymi w Wielką Orkiestrę Świątecznej Pomocy[197]. W 2019 w Brańszczyku Andrzej Duda z małżonką dołączyli do zainaugurowanej przez Zgromadzenie Zakonne Małe Dzieło Boskiej Opatrzności – Orioniści Prowincja Polska akcji charytatywnej „Pomagam z Radością”[198].

Corocznie przed świętami Bożego Narodzenia, wspólnie z bankami żywności, Andrzej Duda i Agata Kornhauser-Duda przygotowują paczki dla osób znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej. W 2019 para prezydencka objęła patronat honorowy nad galą inaugurującą 23. Świąteczną Zbiórkę Żywności[199].

Kontrowersje podczas prezydentury

Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego (2015)
 Osobny artykuł: Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce.

Andrzej Duda nie odebrał ślubowania od żadnej z pięciu osób wybranych przez Sejm VII kadencji na sędziów Trybunału Konstytucyjnego[200], m.in. w odniesieniu do trzech spośród tych osób wybranych na kadencję od 7 listopada 2015, co do których Trybunał Konstytucyjny orzekł o zgodności z Konstytucją RP przepisu ustawy stanowiącego podstawę ich wyboru[201]. Natomiast 3 i 9 grudnia 2015 prezydent odebrał ślubowanie od pięciu osób, co do których Sejm VIII kadencji podjął uchwały o ich wyborze do Trybunału Konstytucyjnego na te same stanowiska[202][203]. 28 grudnia 2015 podpisał ustawę z dnia 22 grudnia 2015 o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym[204], która w opinii m.in. Krajowej Rady Sądownictwa[205], prokuratora generalnego Andrzeja Seremeta[206] i rzecznika praw obywatelskich Adama Bodnara[207] w sposób istotny naruszała Konstytucję RP.

Działania prezydenta Andrzeja Dudy w zakresie Trybunału Konstytucyjnego krytykowali prawnicy należący do środowiska akademickiego, w opinii których stawiały one pod znakiem zapytania istnienie niezależnego TK, przyczyniły się do naruszenia ładu konstytucyjnego w Polsce lub wręcz do „przekreślenia statusu Rzeczypospolitej Polskiej jako państwa prawa”[208]. Te opinie podzielili m.in. profesorowie Adam Strzembosz[209], Andrzej Zoll[210][211][212], Marek Safjan[213][214], Jerzy Stępień[215], Ewa Łętowska[216], Bohdan Zdziennicki[217], Stanisław Waltoś[218][219], Tomasz Gizbert-Studnicki[215], Jerzy Stelmach[220], Jan Zimmermann[221][222], Fryderyk Zoll[223], Jan Woleński[224], Ryszard Piotrowski, Wojciech Sadurski[225] i Marek Chmaj[226][227].

Ułaskawienie Mariusza Kamińskiego (2015)

16 listopada 2015, powołując się na art. 139 Konstytucji RP, ułaskawił byłego szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego Mariusza Kamińskiego (posła i wiceprezesa PiS, powołanego w tym dniu na ministra – koordynatora służb specjalnych) i trzech funkcjonariuszy CBA skazanych przez sąd I instancji za działania śledcze[228] w tzw. aferze gruntowej[228]. Było to pierwsze w historii ułaskawienie przez prezydenta osób, wobec których nie zapadł jeszcze prawomocny wyrok[229].

W opinii części prawników (m.in. Jana Zimmermanna, Leszka Kubickiego i Andrzeja Zolla) prezydent tym ułaskawieniem naruszył Konstytucję RP[230][231][232]. Za dopuszczalnością podjęcia takiej decyzji opowiedział się natomiast m.in. Ryszard Piotrowski, uznając jednocześnie, że ułaskawienie to nie powinno wstrzymywać rozpoznania sprawy oskarżonych w postępowaniu odwoławczym[231].

30 marca 2016 Sąd Okręgowy w Warszawie, będący sądem odwoławczym, podjął decyzję o uchyleniu wyroku i umorzeniu sprawy, uznając, że Konstytucja RP nie przewiduje szczególnego trybu ułaskawiania przez prezydenta i że w przypadku prawa łaski nie można stosować przepisów kodeksu postępowania karnego[233]. Sąd Najwyższy w uchwale z 31 maja 2017, wydanej w związku z postępowaniem kasacyjnym w składzie siedmiu sędziów na wniosek rozpatrującego skargę kasacyjną oskarżycieli posiłkowych składu trzyosobowego SN, stwierdził, że prawo łaski jako uprawnienie prezydenta może być stosowane wyłącznie wobec osób, których winę stwierdzono prawomocnym wyrokiem sądu, a jego zastosowanie przed datą prawomocności wyroku nie wywołuje skutków procesowych (nie istnieje)[234][235]. Sędziowie uznali także, że zastosowanie prawa łaski w takiej formie, w jakiej zrobił to Andrzej Duda w stosunku do kierownictwa CBA, złamało konstytucyjną zasadę domniemania niewinności i nie daje się pogodzić z zawartym w ustawie zasadniczej prawem obywatela do sądu[234].

Według Wiceszefa Kancelarii Prezydenta Pawła Muchy uchwała ta nie posiada żadnej podstawy prawnej[236]. Kancelaria opublikowała też listę 13 publikacji z różnych epok, w których polscy prawnicy stwierdzali możliwość stosowania przez prezydenta prawa łaski w postaci abolicji indywidualnej. Wśród tych autorów znaleźli się m.in. Stanisław Śliwiński, Stefan Kalinowski, Andrzej Murzynowski, Stanisław Waltoś, Tomasz Grzegorczyk, Ryszard Piotrowski, Lech Gardocki, Stanisław Stachowiak, Katarzyna Kaczmarczyk-Kłak i Bogusław Banaszak[237]. Spośród wymienionych przez Kancelarię Prezydenta publikacji cztery (Stanisława Śliwińskiego, Stefana Kalinowskiego, Jana Bednarzaka, Andrzeja Murzynowskiego), wydane w latach 60., nie mogą dotyczyć stanu prawnego zaprowadzonego konstytucją z 1997. Lech Gardocki i Stanisław Waltoś odcięli się od popierania poglądu korzystnego dla prezydenta w tym sporze, a Ryszard Piotrowski poczynił zastrzeżenia – według niego prezydent wprawdzie może wydać akt łaski przed prawomocnym skazaniem, ale „akt łaski nie powinien być arbitralny, społecznie niezrozumiały czy obrażający poczucie sprawiedliwości”, a ułaskawienie nie może wstrzymywać rozpoznania sprawy oskarżonych w postępowaniu odwoławczym[238][239][240][240][231].

Demonstracja KOD i partii opozycyjnych na placu Piłsudskiego w Warszawie (2016)
Kryzys wokół Sądu Najwyższego (2017)
 Osobny artykuł: Kryzys wokół Sądu Najwyższego w Polsce.

31 lipca 2017 złożył weto wobec uchwalonych głównie głosami posłów Prawa i Sprawiedliwości, ustaw o Sądzie Najwyższym oraz o Krajowej Radzie Sądownictwa, wywołując przy tym duże protesty społeczne[241][242]. W czerwcu 2019 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że przepisy o obniżeniu wieku emerytalnego sędziów Sądu Najwyższego zawarte we wniesionej przez niego i uchwalonej przez Sejm w 2017 ustawie o Sądzie Najwyższym naruszają zasadę nieusuwalności sędziów i są niezgodne z prawem unijnym[243].

W latach 2017–2018 nie powołał na sędziów Sądu Najwyższego 8 osób wskazanych przez rozwiązaną w 2018 Krajową Radę Sądownictwa (KRS)[244]. W listopadzie 2018, półtora roku po wniosku KRS, wręczył jednak nominacje sędziowskie Małgorzacie Wąsek-Wiaderek i Pawłowi Wilińskiemu[245].

W październiku 2018 powołał 27 osób na sędziów Sądu Najwyższego wskazanych przez nową KRS wbrew postanowieniom Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA), który wstrzymał wykonalność uchwał KRS w tej sprawie[246]. Andrzej Duda argumentował, że nie był stroną w sprawach przed NSA i nie otrzymał postanowień sądu, chociaż kopia postanowienia z 27 września wpłynęła do Kancelarii Prezydenta dwa dni przed powołaniem przez niego nowych sędziów SN[246][247]. Krytyczne wobec prezydenta media dostrzegły w tym kolejne naruszenie Konstytucji[248].

2 miliardy złotych na TVP i Polskie Radio (2020)

W marcu 2020 prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę nakazującą wydrukowanie papierów wartościowych o wartości prawie 2 mld zł i przekazaniu ich na media państwowe[249][250]. Znaczna większość tych środków została przekazana TVP (87,7 proc.), reszta zaś Polskiemu Radiu i spółkom radiofonii regionalnej[249]. Według doniesień medialnych, prezydent przed podpisaniem ustawy miał postawić swojemu środowisku politycznemu ultimatum zwolnienia Jacka Kurskiego z funkcji prezesa TVP, co rzeczywiście się stało[251], choć dwa miesiące później, w maju 2020, Jacek Kurski powrócił do Zarządu TVP[252], a w sierpniu tegoż roku został ponownie prezesem TVP[253].

Ustawa o przekazaniu dodatkowych środków na media publiczne była krytykowana przez opozycję[254], która podnosiła m.in. kwestię upolitycznienia TVP za rządów PiS. Marszałek Senatu Tomasz Grodzki zaproponował, by rzeczone prawie 2 miliardy złotych wspomogły Narodową Strategię Onkologiczną zamiast mediów publicznych[254], lecz propozycja ta nie została uwzględniona.

Kilka miesięcy później Telewizja Polska była krytykowana przez część komentatorów, którzy zarzucali nadawcy jawne wspieranie Andrzeja Dudy w czasie kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w czerwcu 2020[255][256]. Jeden z wyemitowanych w Wiadomościach materiałów poświęconych Andrzejowi Dudzie[257] był porównywany za swoją formę i treść do północnokoreańskiej propagandy[258][259][260] oraz wprost oceniany jako spot wyborczy[261]. Według analizy obserwatorów Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie opublikowanej w czerwcu 2020, „zarządzanie i finansowanie publicznego nadawcy TVP nie zapewnia niezależności redakcyjnej i umożliwia rządowi wywieranie presji na treści TVP”[77]. Obserwatorzy OBWE stwierdzili, że w czasie kampanii przed wyborami prezydenckimi „TVP nie wywiązała się z ustawowego obowiązku zapewnienia zrównoważonych i bezstronnych relacji medialnych. Zamiast tego działała jako narzędzie kampanii dla prezydenta ubiegającego się o reelekcję i często przedstawiała jego głównego kontrkandydata jako zagrożenie dla polskich wartości i interesów narodowych. Niektóre z reportaży miały wyraźnie wydźwięk ksenofobiczny oraz antysemicki”[77].

„Karta Rodziny” i krytyka tzw. „ideologii LGBT” (2020)
Parlamentarzyści Lewicy protestują solidaryzując się ze społecznością LGBT poprzez założenie tęczowych maseczek podczas uroczystości zaprzysiężenia Prezydenta RP Andrzeja Dudy przed Zgromadzeniem Narodowym (2020)

W trakcie kampanii prezydenckiej 10 czerwca Andrzej Duda podpisał „Kartę Rodziny”, mającą zagwarantować kontynuowanie programów takich jak 500+ oraz zapewnić zakaz propagowania tzw. „ideologii LGBT” w instytucjach publicznych. Prezydent nazwał tzw. ideologię LGBT ideologią obcą[262][263]. 13 czerwca podczas wiecu w Brzegu Andrzej Duda w odniesieniu do terminu „LGBT” powiedział, że „to nie ludzie, lecz ideologia”. Określił tę ideologię jako jeszcze bardziej niszczącą dla człowieka, niż ideologia komunistyczna[264][265]. O tej wypowiedzi Andrzeja Dudy informowały światowe media[266][267][268][269][270], a część komentatorów uznała ją za homofobiczną[271][272][273][274][275][276]. Wypowiedź prezydenta była zbieżna z przekazem innych publicznych wypowiedzi polityków popierającego prezydenta obozu rządzącego[277].

W ciągu tygodnia od wypowiedzi prezydenta rektor Uniwersytetu Łódzkiego prof. Antoni Różalski[278][279][280], rektor Uniwersytetu Warszawskiego prof. Marcin Pałys[281][282] oraz Kolegium Rektorsko-Dziekańskie Uniwersytetu Jagiellońskiego[283] wydali stanowiska potępiające wypowiedzi obrażające osoby LGBT oraz solidaryzujące się z dyskryminowanymi osobami przynależącymi do tej mniejszości.

W reakcji na słowa list do prezydenta Andrzeja Dudy przeciwko dyskryminacji osób nieheteronormatywnych wystosowała prof. Dominika Dudek, kierownik Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz prezes elekt Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Pod listem podpisało się ponad trzystu naukowców z dziedziny psychiatrii i innych dziedzin medycyny[b][284][285][286].

Komitet Psychologii Polskiej Akademii Nauk 19 czerwca 2020 przyjął stanowisko w sprawie języka debaty publicznej dotyczącej społeczności LGBT+, w którym stanowczo sprzeciwił się „wszelkim próbom wykorzystywania (...) języka opartego na negowaniu godności, człowieczeństwa czy przypisanych jednostce praw”, podkreślając, że „dehumanizujący język i związana z nim stygmatyzacja grup mniejszościowych to formy przemocy prowadzące do wykluczenia i dyskryminacji”[287]. Prezydium PAN w przyjętym oświadczeniu stwierdziło, że „jednoznacznie sprzeciwia się głosom dyskryminującym kogokolwiek, teraz w szczególności osoby LGBT. Wyrażamy naszą solidarność z tymi osobami”[288]. Krytyczne stanowisko w tej sprawie zajęło także kombatanckie stowarzyszenie Związek Powstańców Warszawskich[289].

6 lipca 2020 Andrzej Duda zaprezentował prezydencki projekt zmiany Konstytucji RP, który zakłada, że zakazana będzie adopcja dziecka przez osobę pozostającą we wspólnym pożyciu (związku) z osobą tej samej płci, co jego zdaniem miało przysłużyć się obronie instytucji małżeństwa[290]. Choć po wpłynięciu do Sejmu projekt został skierowany do pierwszego czytania, do końca IX kadencji Sejmu RP nie trafił pod obrady izby i uległ dyskontynuacji po zebraniu się Sejmu X kadencji na pierwsze posiedzenie[291].

Wypowiedź dotycząca szczepień (2020)

7 lipca 2020 w programie telewizyjnym na antenie TVP Info Andrzej Duda powiedział: „Absolutnie nie jestem zwolennikiem jakichkolwiek szczepień obowiązkowych. Osobiście nigdy się nie zaszczepiłem na grypę, bo uważam, że nie. Szczepienia na koronawirusa absolutnie nie powinny być obowiązkowe”[292]. Kilka godzin po emisji programu Andrzej Duda opublikował w mediach społecznych sprostowanie, w którym wyjaśnił: „Uważam, że ewentualne szczepienie przeciw koronawirusowi nie powinno być obowiązkowe. Tak jak nie są obowiązkowe szczepienia przeciw grypie. Co do innych chorób (...), to zupełnie co innego. Inna rozmowa”[293].

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie skrytykowała słowa prezydenta, „w których Pan Prezydent podważył sens obowiązkowych szczepień ochronnych, a także sens szczepienia na grypę”, uznając te słowa za „absolutnie nie do przyjęcia” oraz stwierdzając, że „kampania wyborcza nie może usprawiedliwiać promowania postaw (…) szkodliwych dla zdrowia społeczeństwa”[294][295].

Pozostałe

W czerwcu 2016 odmówił bez uzasadnienia powołania 10 sędziów sądów powszechnych zawnioskowanych przez Krajową Radę Sądownictwa[296].

25 lipca 2018 Senat nie wyraził zgody (za: 10, przeciw: 30, wstrzymało się: 52 Nie głosowało: 8) na zarządzenie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ogólnokrajowego referendum zawierającego 10 pytań dotyczących zmian w Konstytucji[297].

Prezentował wypowiedzi sceptyczne wobec Unii Europejskiej, w tym 11 września 2018 powiedział „że chce, aby obywatele mieli przekonanie, iż ktoś myślał o nich, a nie o jakiejś wyimaginowanej wspólnocie, z której dla nas niewiele wynika”[298]. W kontekście krytyki przez instytucje europejskie reformy sądownictwa, powiedział: „I powiem bardzo mocno: jestem prezydentem RP, powiem tak. Nie będą nam tutaj w obcych językach narzucali, jaki ustrój mamy mieć w Polsce i jak mają być prowadzone polskie sprawy. (…) Tu jest Unia Europejska. Tak, oczywiście. I bardzo się z tego cieszymy, że jest. Ale przede wszystkim tu jest Polska – dodał”[299].

Zaangażował się, korzystając ze środków publicznych, w kampanię wyborczą Wojciecha Kolarskiego – kandydata do Parlamentu Europejskiego w 2024[300].

Życie prywatne

21 grudnia 1994 Andrzej Duda poślubił germanistkę Agatę Kornhauser[301], z którą ma córkę Kingę (ur. 1995)[10]. Ma dwie młodsze siostry – Annę i Dominikę[4]. Jego stryjem jest polityk Antoni Duda[5]. Jego teściem jest poeta Julian Kornhauser[301], a szwagrem Jakub Kornhauser[302].

Deklaruje się jako praktykujący katolik[303].

Aktywnie udziela się w mediach społecznościowych. Samodzielnie prowadzi swoje profile na serwisach Twitter[304] oraz Instagram[305] gdzie często wdaje się w dyskusje z internautami. Aktywność prezydenta w tym względzie stała się tematem pracy opublikowanej przez wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego[306].

We wrześniu 2024 w wyniku urazu doznanego podczas prac domowych stracił końcówkę środkowego palca prawej dłoni[307].

Wyniki wyborcze

Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2007 Prawo i Sprawiedliwość Sejm VI kadencji nr 15 11 158 (3,97%)N[23]
2010 Prezydent miasta Krakowa – 56 302 (22,38%)N[32]
Rada Miasta Krakowa nr 2 6 887 (16,77%)T[32]
2011 Sejm VII kadencji nr 13 79 981 (15,79%)T[38]
2014 Parlament Europejski VIII kadencji nr 10 97 996 (10,71%)T[48]
2015 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej
Andrzeja Dudy 		Prezydent RP – 5 179 092 (34,76%)N[62]
8 630 627 (51,55%)T[67]
2020 8 450 513 (43,50%)N[308]
10 440 648 (51,03%)T[94]

Odznaczenia i wyróżnienia

Otrzymane z urzędu

Z tytułu objęcia urzędu prezydenta RP Andrzej Duda został kawalerem Orderu Orła Białego, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły, a także kawalerem Orderu Odrodzenia Polski I Klasy, Wielkim Mistrzem Orderu i przewodniczącym jego Kapituły.

Ordery i odznaczenia państw obcych
Wyróżnienia i inne odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ Wielu prawników uważa, że w procesie powoływania Julii Przyłębskiej miały miejsce naruszenia konstytucji i ustawy, w tym po stronie prezydenta, w związku z czym do powołania nie doszło. Szczegóły: Kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego w Polsce
  2. ↑ Sygnatariusze wyrazili „stanowczy sprzeciw i zaniepokojenie” „w związku z wypowiedziami Pana Prezydenta i innych przedstawicieli świata polityki dotyczącymi osób homo- i biseksualnych oraz transpłciowych”. Na łamach listu stwierdzali: „Osoby [LGBT], jak wszyscy ludzie, potrzebują do niezakłóconego funkcjonowania osobistego i społecznego poczucia bezpieczeństwa, szacunku i społecznego włączenia. (...) Dotykająca osoby LGBT przemoc werbalna, bądź fizyczna, wykluczenie i stygmatyzacja przekładają się na ich cierpienie i pogorszenie stanu ich zdrowia zarówno psychicznego, jak i fizycznego. (...) Wobec przedstawionych powyżej faktów i wobec tego, że osoby LGBT to nasi rodacy, członkowie społeczności akademickiej, członkowie naszych rodzin, nasi koledzy i przyjaciele, (...) wyrażamy sprzeciw i wzywamy przedstawicieli świata polityki do zaprzestania ataków na społeczność osób LGBT. Wzywamy do opamiętania zanim zdarzy się tragedia!”. Zob. Magda Wrzos: Lekarze i naukowcy wzywają prezydenta do „opamiętania”. Prof. Dudek: dramaty ludzkie zaczynają się od słów. onet.pl, 18 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-20].

Przypisy

  1. ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2015-05-22].
  2. ↑ Duda Andrzej Sebastian, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-09-13].
  3. ↑ Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 14. ISBN 978-83-7813-924-9.
  4. ↑ a b Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 19. ISBN 978-83-7813-924-9.
  5. ↑ a b Nasz prezydent elekt Andrzej Duda to mój bratanek. nto.pl, 7 czerwca 2015. [dostęp 2015-11-18].
  6. ↑ Prezydent harcerz. gosc.pl, 26 maja 2015. [dostęp 2019-08-20].
  7. ↑ „Chętnie myślami wracam do harcerskich wspomnień” – prezydent Andrzej Duda odwiedził obóz Skautów Europy. wpolityce.pl, 26 lipca 2017. [dostęp 2019-10-24].
  8. ↑ Andrzej Duda w Krakowie. Wycieczka po miejscach jego dzieciństwa. wpolityce.pl, 24 kwietnia 2015. [dostęp 2019-08-09].
  9. ↑ 100-lecie Szkoły Podstawowej Nr 33 im. Króla Stefana Batorego w Krakowie. [dostęp 2020-07-11].
  10. ↑ a b c Andrzej Duda. Kalendarium. andrzejduda.pl. s. 8. [dostęp 2015-05-25].
  11. ↑ a b Andrzej Duda. prezydent.pl. [dostęp 2015-06-08].
  12. ↑ Piotr Lisiewicz: Duda story – historia miłości, podboju gór i niespodziewanego wejścia w politykę. niezalezna.pl, 15 lutego 2015. [dostęp 2015-05-25].
  13. ↑ Adam Zadworny: Nieznany epizod z życia prezydenta. Jak Andrzej Duda oblał egzamin na adwokata. wyborcza.pl, 9 lipca 2020. [dostęp 2020-07-09].
  14. ↑ Adam Zadworny: Nieznany epizod z życia prezydenta. Jak Andrzej Duda oblał egzamin na adwokata. wyborcza.pl, 9 lipca 2020. [dostęp 2020-07-11].
  15. ↑ Andrzej Duda, Interes prawny w polskim prawie administracyjnym, Warszawa: C.H. Beck, 2008, ISBN 978-83-7483-883-2, OCLC 233473975.
  16. ↑ Tomasz Piątek, Marcin Celiński: Duda i jego tajemnice. Arbitror, s. 54–56. ISBN 978-83-66095-23-6.
  17. ↑ Andrzej Duda w czasie urlopu na UJ pracował na prywatnej uczelni w Poznaniu. wp.pl, 19 maja 2015. [dostęp 2015-05-29].
  18. ↑ Duda bardzo chciał to ukryć. Trafił tam „trochę przypadkiem”. fakt.pl, 24 grudnia 2018. [dostęp 2019-11-08].
  19. ↑ Michał Krzymowski; Anna Szulc: Andrzej Duda był działaczem Unii Wolności. newsweek.pl, 14 marca 2015. [dostęp 2015-03-14].
  20. ↑ Tomasz Piątek, Marcin Celiński: Duda i jego tajemnice. Arbitror, s. 41. ISBN 978-83-66095-23-6.
  21. ↑ Jak długo prezydent należał do Unii Wolności? Andrzej Duda odpowiada na Twitterze: „Wystarczyło, by się zrazić”. wpolityce.pl, 25 listopada 2016. [dostęp 2019-11-08].
  22. ↑ Andrzej Duda. demagog.org.pl. [dostęp 2020-07-11].
  23. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2007. [dostęp 2015-06-19].
  24. ↑ Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 66. ISBN 978-83-7813-924-9.
  25. ↑ Andrzej Duda powołany na Podsekretarza Stanu w Kancelarii Prezydenta RP. prezydent.pl, 16 stycznia 2008. [dostęp 2015-06-08].
  26. ↑ Zarządzenie nr 2 Szefa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 stycznia 2009 r. w sprawie określenia szczegółowego zakresu zadań sekretarzy i podsekretarzy stanu w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej oraz zakresu nadzoru merytorycznego nad komórkami organizacyjnymi Kancelarii.
  27. ↑ Karolina Eljaszak, Zidentyfikowano ciało Marii Kaczyńskiej. Trumny pary prezydenckiej zostaną wystawione razem [online], Warszawa Nasze Miasto, 12 kwietnia 2010 [dostęp 2020-07-21] (pol.).
  28. ↑ „Byliśmy przy zamykaniu trumny”. Andrzej Duda o przylocie do Rosji przed 10 laty [online], tvp.info [dostęp 2020-07-21] (pol.).
  29. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Archiwum Bronisława Komorowskiego / Prezydent / Rok prezydentury / Działania Marszałka Sejmu wykonującego obowiązki Prezydenta RP [online], prezydent.pl [dostęp 2020-07-21].
  30. ↑ Bronisław Komorowski przyjął rezygnację ministrów. prezydent.pl, 6 lipca 2010. [dostęp 2010-09-12].
  31. ↑ Andrzej Duda mówi: Nie głosujcie na Kracika. dziennikpolski24.pl, 2 grudnia 2010. [dostęp 2020-07-11].
  32. ↑ a b c Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2010-11-24].
  33. ↑ Stół oddalił podwyżkę czynszów. dziennikpolski24.pl, 18 stycznia 2012. [dostęp 2019-12-04].
  34. ↑ Posłowie obejrzą „Mgłę”. wprost.pl, 18 stycznia 2011. [dostęp 2015-12-03].
  35. ↑ a b Andrzej Duda. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2015-04-29].
  36. ↑ a b Duda honorowym prezesem Ruchu Społecznego im. Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego. telewizjarepublika.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
  37. ↑ Ruch Społeczny im. Prezydenta Rzeczypospolitej Lecha Kaczyńskiego. monitorfirm.pl. [dostęp 2015-08-06].
  38. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-28].
  39. ↑ Marcin Jerzy Moneta: Misja. Warszawa: 2015, s. 238.
  40. ↑ a b Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2019-12-04].
  41. ↑ Renata Grochal: Andrzej Duda wyciąga zwietrzałe euro. Kiedy Polska w strefie euro?. wyborcza.pl, 25 marca 2015. [dostęp 2019-12-04].
  42. ↑ Debata prezydencka: Duda poparł karanie więzieniem za in vitro, Komorowski – to średniowiecze. gazetaprawna.pl, 21 maja 2015. [dostęp 2019-03-16].
  43. ↑ „Dziś już więzieniem by nie karał, może chłostą”. Poglądy Dudy na in vitro zależne od sondaży?. tvn24.pl, 12 marca 2015. [dostęp 2019-03-16].
  44. ↑ Sprawa rodziny Bajkowskich. Państwo zawiodło w sprawie dzieci. rp.pl, 22 lutego 2013. [dostęp 2019-12-04].
  45. ↑ Monika Łącka: Dramat rodziny Bajkowskich. gosc.pl, 6 marca 2013. [dostęp 2019-12-04].
  46. ↑ Janina Paradowska, Anna Dąbrowska: Ranking Posłów POLITYKI rozstrzygnięty. polityka.pl, 26 września 2013. [dostęp 2019-12-04].
  47. ↑ Andrzej Duda nowym rzecznikiem prasowym PiS. pis.org.pl, 27 listopada 2013. [dostęp 2013-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  48. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
  49. ↑ Postanowienie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 maja 2014 r. w sprawie stwierdzenia wygaśnięcia mandatu posła Andrzeja Sebastiana Dudy (M.P. z 2014 r. poz. 399).
  50. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2019-12-04].
  51. ↑ Duda oficjalnym kandydatem na prezydenta. Kaczyński: Polska potrzebuje zmian. tvn24.pl, 6 grudnia 2014. [dostęp 2014-12-06].
  52. ↑ Magdalena Rubaj, Piotr Bugajski: Andrzej Duda. Prawdziwa historia. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska, 2015, s. 80. ISBN 978-83-7813-924-9.
  53. ↑ Wybory Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 2015: Informacje o Komitecie Wyborczym. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-05-01].
  54. ↑ PIAST nie wystawi kandydata. moje.radio.lublin.pl, 8 lutego 2015. [dostęp 2015-03-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-14)].
  55. ↑ Rada Główna SP udzieliła poparcia dla Andrzeja Dudy w wyborach prezydenckich. solidarna.org.pl, 21 marca 2015. [dostęp 2015-03-30].
  56. ↑ Oświadczenie w sprawie wyborów prezydenckich. lospolski.pl, 22 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26].
  57. ↑ I Kongres Polski Razem Zjednoczonej Prawicy. pjg.org.pl, 27 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-27].
  58. ↑ „Solidarność” poparła Andrzeja Dudę na prezydenta. newsweek.pl, 5 maja 2015. [dostęp 2015-05-08].
  59. ↑ Leszek Rudziński AIP: Wybory prezydenckie 2015. Finał kampanii Andrzeja Dudy: Trzeba zmienić władzę i naprawić Polskę!. polskatimes.pl, 7 maja 2015. [dostęp 2019-09-18].
  60. ↑ Karolina Wiśniewska: Prezydenckie wycieczki. Komorowski i Duda – porównujemy, kto odwiedził więcej miejscowości. natemat.pl, 18 kwietnia 2015. [dostęp 2019-09-18].
  61. ↑ Agata Kalińska: Obietnice wyborcze Andrzeja Dudy. Które udało się zrealizować po roku od wyborów?. money.pl. [dostęp 2017-03-14].
  62. ↑ a b Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 11 maja 2015 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 10 maja 2015 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2015-05-12].
  63. ↑ Grzegorz Braun zagłosuje na Andrzeja Dudę. wydarzenia.interia.pl, 13 maja 2015. [dostęp 2015-05-13].
  64. ↑ Jeszcze jeden wysiłek! (oświadczenie Prawicy Rzeczypospolitej). prawicarzeczypospolitej.org, 16 maja 2015. [dostęp 2015-05-18].
  65. ↑ UPR w II turze popiera Andrzeja Dudę. niezalezna.pl, 22 maja 2015. [dostęp 2017-01-19].
  66. ↑ Popieramy. samoobrona.mazowsze.pl. [dostęp 2015-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  67. ↑ a b Ponowne głosowanie. pkw.gov.pl, 25 maja 2015. [dostęp 2015-05-25].
  68. ↑ Andrzej Duda zrzekł się członkostwa w PiS. rp.pl, 26 maja 2015. [dostęp 2015-05-26].
  69. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2015-06-06].
  70. ↑ Wybory prezydenckie 2020. Andrzej Duda potwierdza swój udział. wp.pl, 5 lutego 2020. [dostęp 2020-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-06)].
  71. ↑ Konwencja wyborcza w Warszawie. Jest poparcie PiS dla Andrzeja Dudy. polskieradio24.pl, 15 lutego 2020. [dostęp 2020-02-17].
  72. ↑ Kanthak o dołączeniu do sztabu prezydenta Dudy: nie chodzi o „testowanie sił” z Porozumieniem. polskieradio24.pl, 3 marca 2020. [dostęp 2020-07-11].
  73. ↑ NSZZ „Solidarność” poparło A. Dudę w wyborach prezydenckich. radiomaryja.pl, 3 marca 2020. [dostęp 2020-07-12].
  74. ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 12 czerwca 2020 r. o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-13].
  75. ↑ Prezes ZChR: Polska potrzebuje silnego prezydenta – potrzebny jest ktoś taki jak Andrzej Duda. Każda inna osoba będzie tragedią dla Polski. prawy.pl, 4 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-09].
  76. ↑ Komunikat!!!. facebook.com, 26 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-26].
  77. ↑ a b c d e ODIHR MISJA SPECJALNA OBSERWACJI WYBORÓW. Rzeczpospolita Polska – Wybory Prezydenckie, 28 czerwca 2020 r. Stanowisko w sprawie wstępnych wniosków i ustaleń. osce.org. [dostęp 2020-07-12].
  78. ↑ Duda o rządach PO-PSL: Gorszy wirus niż koronawirus. rp.pl, 21 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  79. ↑ Jakub Szymczak, Bartosz Kocejko: Duda: PO-PSL byli gorszym wirusem niż koronawirus. Prezydent dehumanizuje konkurencję. oko.press, 21 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  80. ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 30 czerwca 2020 r. o wynikach głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-30].
  81. ↑ Druga tura wyborów. Kogo popiera Marek Jakubiak?. polsatnews.pl, 9 lipca 2020. [dostęp 2020-07-09].
  82. ↑ Apel wyborczy środowisk niepodległościowych, narodowych i chrześcijańskich: Obóz patriotyczny musi zjednoczyć siły przy prezydencie. wpolityce.pl, 8 lipca 2020. [dostęp 2020-07-08].
  83. ↑ Oświadczenie Rady Głównej UPR wobec II tury wyborów prezydenckich. upr.org.pl, 2 lipca 2020. [dostęp 2020-07-03].
  84. ↑ List poparcia dla kandydata na prezydenta RP Andrzeja Dudy. piast-jmen.pl, 7 lipca 2020. [dostęp 2020-07-08].
  85. ↑ Prawica Rzeczypospolitej wzywa do głosowania na Andrzeja Dudę – Oświadczenie Prawicy Rzeczypospolitej. prawicarzeczypospolitej.org, 8 lipca 2020. [dostęp 2020-07-08].
  86. ↑ Poparcie Andrzeja Dudy w II turze wyborów. samoobrona.net.pl, 9 lipca 2020. [dostęp 2020-07-09].
  87. ↑ Uchwała zarządu stowarzyszenia SW w sprawie wyborów. sw.org.pl, 9 lipca 2020. [dostęp 2020-07-09].
  88. ↑ Zakończyła się debata prezydencka. radioszczecin.pl, 6 maja 2020. [dostęp 2020-07-10].
  89. ↑ Debata Prezydencka 2020 w TVP. tvp.info, 17 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  90. ↑ Agata Szczęśniak: Duda: Dyktat zagranicznych mediów chroni Trzaskowskiego. oko.press, 1 lipca 2020. [dostęp 2020-07-03].
  91. ↑ Debata prezydencka w Końskich? Znamy plany TVP! Prezydent Duda przyjął zaproszenie. Co zrobi Trzaskowski?. wpolityce.pl, 29 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  92. ↑ Debata Prezydencka w TVP. Prezydent Andrzej Duda odpowie na pytania Polaków. tvp.pl, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  93. ↑ Debata w Końskich. Prezydent odpowiadał na pytania wyborców. rdc.pl, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  94. ↑ a b Obwieszczenie PKW z dnia 13 lipca 2020 r. o wynikach ponownego głosowania i wyniku wyborów Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-07-13].
  95. ↑ Uroczystości inauguracji Prezydenta RP Andrzeja Dudy. prezydent.pl, 6 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-06].
  96. ↑ Prezydent do żołnierzy: Jedno jest polskie wojsko i jedna jest Polska. prezydent.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-06].
  97. ↑ W czwartek Zgromadzenie Narodowe. Kogo zabraknie na zaprzysiężeniu prezydenta Andrzeja Dudy? [online], TVN24 [dostęp 2020-08-06].
  98. ↑ Zaprzysiężenie prezydenta Andrzeja Dudy. Prezydent zainaugurował II kadencję [NA ŻYWO]. wp.pl, 2020-08-06.
  99. ↑ Jak Duda prawie dogonił Kwaśniewskiego. Krótka historia wyborów prezydenckich. wyborcza.pl. [dostęp 2020-08-06].
  100. ↑ Małgorzata Sadurska rezygnuje z pracy w Kancelarii Prezydenta. telewizjarepublika.pl, 8 czerwca 2017. [dostęp 2019-12-17].
  101. ↑ Prezydent powołał nowego Szefa KPRP oraz pełnomocników. prezydent.pl, 12 czerwca 2017. [dostęp 2019-12-17].
  102. ↑ Zmiany w Kancelarii Prezydenta. Wiemy, kto zastąpi Halinę Szymańską. tvp.info, 7 października 2020. [dostęp 2020-11-25].
  103. ↑ To na nią postawi Andrzej Duda. Znamy nazwisko nowej szefowej kancelarii [online], wydarzenia.interia.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
  104. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl. [dostęp 2019-12-17].
  105. ↑ Prezydent powołał rząd Mateusza Morawieckiego. prezydent.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2019-12-17].
  106. ↑ Prezydent powołał rząd. Mateusz Morawiecki ministrem sportu. gazetaprawna.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-12-17].
  107. ↑ Zaprzysiężenie nowego rządu Mateusza Morawieckiego. Premier złożył przysięgę [online], onet.pl, 27 listopada 2023 [dostęp 2023-12-19].
  108. ↑ Prezydent powołał Premiera oraz Radę Ministrów. prezydent.pl, 13 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  109. ↑ Prezydent powołał sędzię Julię Przyłębską na prezesa Trybunału Konstytucyjnego. polsatnews.pl, 21 grudnia 2016. [dostęp 2019-12-17].
  110. ↑ Prof. Marek Zirk-Sadowski powołany na prezesa NSA. rmf24.pl, 17 lutego 2016. [dostęp 2019-12-17].
  111. ↑ Powołanie Prezesa NSA. nsa.gov.pl, 10 lutego 2022. [dostęp 2022-02-15].
  112. ↑ Prezydent powołał dwóch członków KRRiT. prezydent.pl, 13 września 2016. [dostęp 2019-12-17].
  113. ↑ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Nominacje / Małgorzata Manowska powołana na stanowisko I Prezesa Sądu Najwyższego [online], prezydent.pl [dostęp 2021-03-30].
  114. ↑ Prezydent RP przyjął dymisję Rady Ministrów. prezydent.pl, 12 listopada 2015. [dostęp 2015-11-12].
  115. ↑ Prezydent powołał rząd. prezydent.pl, 16 listopada 2015. [dostęp 2015-11-16].
  116. ↑ Prezydent powołał ministra energii. Tchórzewski zajmie się polityką energetyczną państwa. tvp.info, 1 grudnia 2015. [dostęp 2019-09-22].
  117. ↑ Adam Kaźmierczak został powołany na członka zarządu NBP. forsal.pl, 20 lipca 2016. [dostęp 2019-09-22].
  118. ↑ Trzech posłów PiS i dwóch z opozycji w Radzie Mediów Narodowych. businessinsider.com.pl, 22 lipca 2016. [dostęp 2019-09-22].
  119. ↑ Prezydent wręczył akty powołania członkom Rady Polityki Pieniężnej. prezydent.pl, 23 lutego 2016. [dostęp 2016-05-06].
  120. ↑ Adam Glapiński kandydatem Prezydenta RP na Prezesa NBP. prezydent.pl, 6 maja 2016. [dostęp 2016-05-06].
  121. ↑ Prezydent powołał Julię Przyłębską na Prezesa Trybunału Konstytucyjnego. prezydent.pl, 21 grudnia 2016. [dostęp 2017-12-08].
  122. ↑ Prezydent RP desygnował Mateusza Morawieckiego na Premiera. prezydent.pl, 8 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-08].
  123. ↑ Zaprzysiężenie rządu Morawieckiego. Czekają nas niespodzianki kadrowe?. gazeta.pl, 11 grudnia 2017. [dostęp 2017-12-11].
  124. ↑ Maciej Orłowski: Jan Ardanowski nowym ministrem rolnictwa. To on umożliwił Kościołowi wykup ziemi. wyborcza.pl, 19 czerwca 2018. [dostęp 2019-09-29].
  125. ↑ Gen. Rajmund Andrzejczak szefem Sztabu Generalnego WP. rp.pl, 30 czerwca 2018. [dostęp 2019-09-29].
  126. ↑ Prezydent odwołał Zdzisława Sokala i powołał swojego nowego przedstawiciela w KNF. wyborcza.pl, 17 grudnia 2018. [dostęp 2019-09-29].
  127. ↑ Sędzia TK Grzegorz Jędrejek powołany w skład PKW. tvp.info, 1 kwietnia 2019. [dostęp 2020-07-11].
  128. ↑ Rekonstrukcja rządu. Kim są nowi ministrowie?. polityka.pl, 4 czerwca 2019. [dostęp 2019-09-29].
  129. ↑ Sędzia TK Wojciech Sych powołany do Państwowej Komisji Wyborczej. rp.pl, 29 lipca 2019. [dostęp 2019-09-29].
  130. ↑ Prezydent powołał Mariusza Kamińskiego na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji – Polsat News. polsatnews.pl, 14 sierpnia 2019. [dostęp 2019-09-29].
  131. ↑ oprac. Przemysław Ciszak: Jerzy Kwieciński nowym ministrem finansów. Będzie łączył dwie funkcje. money.pl, 20 września 2019. [dostęp 2019-09-29].
  132. ↑ Dziś dymisja rządu premiera Mateusza Morawieckiego. gosc.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-17].
  133. ↑ Mateusz Morawiecki desygnowany na premiera. onet.pl, 14 listopada 2019. [dostęp 2019-11-17].
  134. ↑ Jakub Oworuszko: Prezydent powołał nowy rząd, Mateusz Morawiecki tymczasowo ministrem sportu. polskatimes.pl, 15 listopada 2019. [dostęp 2019-11-17].
  135. ↑ Danuta Dmowska-Andrzejuk została powołana na stanowisko minister sportu. onet.pl, 5 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-05].
  136. ↑ Cezary Kochalski powołany w skład Rady Polityki Pieniężnej. prezydent.pl, 27 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-27].
  137. ↑ Prezydent wręczył akt mianowania Dowódcy WOT. prezydent.pl, 8 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-13].
  138. ↑ oprac. Piotr Białczyk: Rada Gabinetowa zakończona. Prezydent Andrzej Duda podsumował spotkanie. wp.pl, 7 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07].
  139. ↑ oprac. Piotr Białczyk: Rada Gabinetowa w Pałacu Prezydenckim. Andrzej Duda otworzył spotkanie. wp.pl, 7 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07].
  140. ↑ Prezydent RP: Zwołuję Radę Gabinetową na 13 lutego [online], Prezydent.pl, 1 lutego 2024 [dostęp 2024-02-13] (pol.).
  141. ↑ Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego. bbn.gov.pl, 9 marca 2016. [dostęp 2022-11-26].
  142. ↑ Rada Bezpieczeństwa Narodowego o warszawskim szczycie NATO. bbn.gov.pl, 7 czerwca 2016. [dostęp 2020-01-13].
  143. ↑ Rada Bezpieczeństwa Narodowego nt. działań w sprawie koronawirusa. bbn.gov.pl, 10 marca 2020. [dostęp 2020-03-10].
  144. ↑ Rada Bezpieczeństwa Narodowego nt. „tarczy antykryzysowej”. bbn.gov.pl, 23 marca 2020. [dostęp 2022-11-26].
  145. ↑ Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego. bbn.gov.pl, 28 stycznia 2022. [dostęp 2022-11-26].
  146. ↑ Rada Bezpieczeństwa Narodowego ws. Ukrainy. bbn.gov.pl, 2 marca 2022. [dostęp 2022-11-26].
  147. ↑ Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego. bbn.gov.pl, 28 marca 2022. [dostęp 2022-11-26].
  148. ↑ Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego. bbn.gov.pl, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-11-26].
  149. ↑ Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego. bbn.gov.pl, 16 listopada 2022. [dostęp 2022-11-26].
  150. ↑ Posiedzenie Rady Bezpieczeństwa Narodowego. bbn.gov.pl, 24 lutego 2023. [dostęp 2023-02-25].
  151. ↑ Nowy Jork: prezydent Duda spotkał się z przywódcami Europy Środkowej i Południowej. pap.pl. [dostęp 2019-12-16].
  152. ↑ Prezydent spotkał się z przywódcami Europy Środkowej i Południowej. prezydent.pl, 29 września 2015. [dostęp 2019-12-16].
  153. ↑ Trójmorze – Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Spraw Zagranicznych [dostęp 2023-08-08] (pol.).
  154. ↑ Przywódcy państw Trójmorza przyznali Ukrainie status partnera uczestniczącego Inicjatywy [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2023-08-08] (pol.).
  155. ↑ Wspólna deklaracja w sprawie Inicjatywy Trójmorza. prezydent.pl, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2019-12-16].
  156. ↑ Polska wybrana na niestałego członka RB ONZ. Byliśmy jedynym kandydatem z Europy Wschodniej. dziennik.pl, 2 czerwca 2017. [dostęp 2019-12-17].
  157. ↑ Wystąpienie Prezydenta RP podczas 72. Sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. prezydent.pl, 19 września 2017. [dostęp 2019-12-17].
  158. ↑ Wystąpienie Prezydenta RP podczas Debaty Wysokiego Szczebla Rady Bezpieczeństwa ONZ. prezydent.pl, 17 maja 2018. [dostęp 2019-12-17].
  159. ↑ Para Prezydencka z wizytą w Nowym Jorku. prezydent.pl, 24 września 2018. [dostęp 2019-12-17].
  160. ↑ Remarks by President Biden and President Andrzej Duda of Poland Before Expanded Bilateral Meeting [online], The White House, 26 marca 2022 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  161. ↑ Minister Szczerski: Spotkanie Prezydentów Polski i USA dowodem na dynamikę relacji pomiędzy naszymi krajami. prezydent.pl, 21 września 2019. [dostęp 2019-12-17].
  162. ↑ Przyszły kontrakt na dostawy LNG jednym z tematów spotkania Duda-Trump. energetyka24.com, 5 lipca 2017. [dostęp 2019-12-17].
  163. ↑ Jakóbik: Trump chce sprzedać LNG z USA. Polska ma wybór. biznesalert.pl, 6 lipca 2017. [dostęp 2019-12-17].
  164. ↑ Współpraca energetyczna Polski z USA będzie rozszerzona. forsal.pl, 11 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-17].
  165. ↑ Wspólna deklaracja o polsko-amerykańskim partnerstwie strategicznym. prezydent.pl, 18 września 2018. [dostęp 2019-12-17].
  166. ↑ Polsko-amerykańskie partnerstwo strategiczne podpisane w Waszyngtonie. defence24.pl, 18 września 2018. [dostęp 2019-12-17].
  167. ↑ Wizyta Pary Prezydenckiej w Waszyngtonie. prezydent.pl, 12 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-17].
  168. ↑ Wspólna Deklaracja Prezydentów o Współpracy Obronnej w zakresie obecności sił zbrojnych USA na terytorium RP. prezydent.pl, 12 czerwca 2019. [dostęp 2019-12-17].
  169. ↑ Wspólna deklaracja Prezydentów PL i USA na temat pogłębiania współpracy obronnej. prezydent.pl, 23 września 2019. [dostęp 2019-12-17].
  170. ↑ Reuters, Poland and Lithuania say Ukraine deserves EU candidate status due to ‘current security challenges’, „Reuters”, 23 lutego 2022 [dostęp 2022-03-26] (ang.).
  171. ↑ Prezydent z wizytą na Ukrainie. prezydent.pl, 13 grudnia 2017. [dostęp 2019-12-17].
  172. ↑ W 75. rocznicę rzezi wołyńskiej Prezydent na Ukrainie oddał cześć pomordowanym Rodakom. prezydent.pl, 8 lipca 2018. [dostęp 2019-12-17].
  173. ↑ Andrzej Duda w Kijowie z okazji 25. rocznicy niepodległości Ukrainy. prezydent.pl, 24 sierpnia 2016. [dostęp 2019-12-17].
  174. ↑ Prezydenci Polski, Estonii, Litwy i Łotwy w Ukrainie. prezydent.pl, 13 kwietnia 2022. [dostęp 2022-10-29].
  175. ↑ Andrzej Duda przed Radą Najwyższą Ukrainy. prezydent.pl, 22 maja 2022. [dostęp 2022-10-29].
  176. ↑ Prezydent RP Andrzej Duda w Kijowie. prezydent.pl, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-10-29].
  177. ↑ Barbara Bodalska: Szczyt B9 w Koszycach: Zagrożeniem bezpieczeństwa imperialne ambicji Rosji. euractiv.pl, 1 marca 2019. [dostęp 2019-12-16].
  178. ↑ NATO ma patrzeć w duchu zasady 360 stopni. Deklaracja państw grupy B9. defence24.pl, 11 czerwca 2018. [dostęp 2019-12-16].
  179. ↑ Spotkanie B9 w Warszawie. prezydent.pl, 8 czerwca 2018. [dostęp 2019-12-16].
  180. ↑ Prezydent w Bukareszcie: Pokazaliśmy jedność i decyzyjność. prezydent.pl, 4 listopada 2015. [dostęp 2019-12-16].
  181. ↑ Szczyt NATO w Warszawie. Najważniejsze ustalenia. wyborcza.pl, 11 lipca 2016. [dostęp 2019-12-16].
  182. ↑ Prezydent z Premier Norwegii m.in. o energetyce i szczycie NATO. prezydent.pl, 23 maja 2016. [dostęp 2019-12-16].
  183. ↑ Politycy o apelu prezydenta ws. obchodów 100. rocznicy odzyskania niepodległości. „Jedności nie da się zadekretować ustawą”. dziennik.pl, 12 listopada 2016. [dostęp 2019-09-30].
  184. ↑ Nowa szefowa KPRP; min. Kolarski pełnomocnikiem prezydenta ds. obchodów stulecia niepodległości. dzieje.pl, 12 czerwca 2017. [dostęp 2019-09-30].
  185. ↑ Prezydent podpisał ustawę o obchodach 100-lecia niepodległości Polski. dzieje.pl, 28 kwietnia 2017. [dostęp 2019-12-19].
  186. ↑ Komitet Narodowych Obchodów Setnej Rocznicy Odzyskania Niepodległości. prezydent.pl. [dostęp 2019-12-19].
  187. ↑ Zgromadzenie Narodowe zwołane na 5 grudnia. prezydent.pl, 10 października 2017. [dostęp 2019-09-30].
  188. ↑ 11 listopada w Warszawie. Tak wyglądały obchody 100-lecia niepodległości. gazeta.pl, 11 listopada 2018. [dostęp 2020-07-11].
  189. ↑ Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości. prezydent.pl. [dostęp 2019-12-19].
  190. ↑ Lipiec 2019 r.. prezydent.pl, 1 lipca 2019. [dostęp 2019-12-19].
  191. ↑ Prezydent podpisał ustawę o Narodowym Dniu Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką. prezydent.pl, 21 marca 2018. [dostęp 2019-12-17].
  192. ↑ Andrzej Duda otworzył Muzeum Polaków Ratujących Żydów. „Polska potrzebowała takiego pomnika”. rmf24.pl, 17 marca 2016. [dostęp 2019-12-17].
  193. ↑ Nagroda Prezydenta RP „Dla Dobra Wspólnego”. prezydent.pl, 12 lipca 2016. [dostęp 2019-12-18].
  194. ↑ Para Prezydencka wsparła akcję „Tornister pełen uśmiechów”. radiomaryja.pl, 12 sierpnia 2019. [dostęp 2019-12-18].
  195. ↑ Prezydent Andrzej Duda wraz z Pierwszą Damą wzięli udział w akcji „Szlachetna Paczka”. deon.pl, 8 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-18].
  196. ↑ Para prezydencka wspiera „Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom”. caritas.pl, 11 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-18].
  197. ↑ Para Prezydencka przyłącza się do Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. prezydent.pl, 9 stycznia 2019. [dostęp 2019-12-18].
  198. ↑ Wystąpienie Pary Prezydenckiej podczas pikniku rodzinnego „Pomagam z Radością”. prezydent.pl, 6 lipca 2019. [dostęp 2019-12-18].
  199. ↑ Inauguracja 23. Świątecznej Zbiórki Żywności. prezydent.pl, 26 listopada 2019. [dostęp 2019-12-18].
  200. ↑ Dorota Litwin-Lewandowska. Konflikt polityczny na przykładzie sporu o Trybunał Konstytucyjny. „Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska”, 2016. 
  201. ↑ Dz.U. z 2015 r. poz. 2129.
  202. ↑ Prezydent odebrał ślubowanie od sędziów Trybunału Konstytucyjnego. prezydent.pl, 3 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-24].
  203. ↑ Prezydent przyjął ślubowanie od sędzi Julii Przyłębskiej. prezydent.pl, 9 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-24].
  204. ↑ Andrzej Duda podpisał nowelizację ustawy o TK, komentarze po wystąpieniu prezydenta. onet.pl, 28 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28].
  205. ↑ Stanowisko Prezydium Krajowej Rady Sądownictwa w sprawie uchwalonej 22 grudnia 2015 r. zmiany ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (Dz.U. poz. 1064 ze zm.). krs.pl, 23 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 października 2018)].
  206. ↑ Nowelizacja ustawy o TK. Prokurator Generalny straszy paraliżem prac. dziennik.pl, 23 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-28].
  207. ↑ RPO i HFPC apelują do prezydenta ws. noweli ustawy o TK. rp.pl, 24 grudnia 2015. [dostęp 2020-07-12].
  208. ↑ Jerzy Stępień. Rewolucja – świadoma czy nieświadoma. „Ruch prawniczy, ekonomiczny i socjologiczny, rok LXXVIII – zeszyt 1”, 2016. Cytat: Podważenie pozycji ustrojowej Trybunału Konstytucyjnego przez większość rządzącą po 25 października 2015 r. wpisuje się w ciąg zdarzeń głównie o charakterze ustawodawczym, które w istocie przekreślają status Rzeczypospolitej Polskiej jako państwo prawa. Rządzący, na czele z prezydentem, podejmują liczne działania i zaniechania stawiające ich ponad Konstytucją. Tryb i tempo uchwalania przez Sejm regulacji dotyczących ważnych dziedzin życia państwowego, takich jak ustawy: o policji, o mediach elektronicznych, o służbie cywilnej czy o prokuraturze, bez społecznych konsultacji i w atmosferze lekceważenia praw opozycji, niweczy demokrację proceduralną i rodzi najwyższy niepokój o cele, które rządzący stawiają przed sobą. Towarzyszące temu ruchy personalne na wysokich stanowiskach w administracji państwowej, w policji czy w agencjach rządowych, spółkach Skarbu Państwa i mediach publicznych, sprawiają wrażenie niekontrolowanych w pełni – ich gwałtowne nasilenie może wywołać chaos w życiu publicznym i pokusę wprowadzenia rządów autorytarnych.. 
  209. ↑ Były prezes SN prof. Adam Strzembosz: Sytuacja wokół TK będzie miała daleko idące konsekwencje międzynarodowe. wyborcza.pl, 30 grudnia 2015. [dostęp 2018-06-15].
  210. ↑ Zoll: PiS nie zamierza ustąpić z drogi bezprawia i siły. tvn24.pl, 1 grudnia 2015. [dostęp 2018-06-15].
  211. ↑ To nie jest ten Trybunał, o którym mówi polska konstytucja. tvn24.pl, 21 grudnia 2016. [dostęp 2018-06-15].
  212. ↑ Janusz Schwertner: Andrzej Zoll: Nie rozumiem Kaczyńskiego. Obywatel został sam. onet.pl, 26 stycznia 2017. [dostęp 2018-06-15].
  213. ↑ Jak rozwiązać spór o TK? „Wystarczyłoby zastosować zasady, o których prezydent bardzo pięknie mówił”. tvn24.pl, 3 czerwca 2016. [dostęp 2018-06-15].
  214. ↑ Prof. Safjan: „Grozi nam bardzo głęboki paraliż funkcjonowania sądownictwa”. tvn24.pl, 9 kwietnia 2017. [dostęp 2018-05-15].
  215. ↑ a b Mam poczucie, że Morawski skompromitował Polskę. tvn24.pl, 11 maja 2017. [dostęp 2018-06-15].
  216. ↑ Prof. Łętowska: Trybunał nie może stosować nowelizacji PiS, byłoby to błędne koło. tvn24.pl, 6 stycznia 2016. [dostęp 2018-06-15].
  217. ↑ Były prezes Trybunału: Następuje rozkład naszej państwowości. Uderzenie idzie w sądownictwo. tvn24.pl, 28 lutego 2017. [dostęp 2018-06-15].
  218. ↑ Katarzyna Wójcik: Prawnik Roku/Najlepszy Autor – Stanisław Waltoś: Przepisy zmieniają się zdecydowanie za często. Rzeczpospolita, 19 marca 2017. [dostęp 2020-04-13].
  219. ↑ Stanisław Waltoś – Częste zmiany w prawie. Rzeczpospolita, 20 marca 2017. [dostęp 2019-11-20].
  220. ↑ Trybunał Konstytucyjny: wydział prawa UJ apeluje do prezydenta Dudy. radiokrakow.pl, 1 grudnia 2015. [dostęp 2018-06-15].
  221. ↑ Prof. Jan Zimmerman, promotor Andrzeja Dudy dla WP: Grozi mu Trybunał Stanu. wp.pl, 1 czerwca 2017. [dostęp 2018-06-15].
  222. ↑ Promotor Andrzeja Dudy: wierzyłem i wierzę, że stać go na to, żeby wydobyć się na samodzielność. tvn24.pl, 18 lipca 2017. [dostęp 2018-06-15].
  223. ↑ Juliusz Ćwieluch: Prof. Fryderyk Zoll o tym, jak ważny w państwie jest szacunek do prawa. polityka.pl, 8 marca 2016. [dostęp 2018-06-15].
  224. ↑ Jan Woleński: Jeszcze raz o łamaniu konstytucji. Polityka, 12 grudnia 2016. [dostęp 2019-09-22].
  225. ↑ Niekonstytucyjny Trybunał, niekonstytucyjna prezes. Profesor Wojciech Sadurski dla OKO.press.. oko.press, 14 stycznia 2017.
  226. ↑ „Trybunał Konstytucyjny popłynął”. Konstytucjonalista komentuje orzeczenie ws. KRS. wyborcza.pl, 20 czerwca 2017. [dostęp 2018-06-15].
  227. ↑ Chmaj: Trzy niepublikowane wyroki mają już historyczne znaczenie. tvn24.pl, 23 marca 2018. [dostęp 2018-06-15].
  228. ↑ a b Prezydent ułaskawił m.in. b. szefa CBA Mariusza Kamińskiego. pap.pl, 17 listopada 2015. [dostęp 2015-12-14].
  229. ↑ Marek Domagalski. Prezydencka łaska dzieli prawników. „Rzeczpospolita”, s. C2, 19 listopada 2015. 
  230. ↑ „Prezydent złamał konstytucję przynajmniej trzykrotnie”. Promotor Andrzeja Dudy krytykuje swojego doktoranta. dziennik.pl, 3 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-20].
  231. ↑ a b c Ewa Siedlecka: Czy prezydent złamał konstytucję? Prawnicy podzieleni. wyborcza.pl, 18 listopada 2015. [dostęp 2015-12-20].
  232. ↑ Prof. Andrzej Zoll: Prezydent Duda złamał prawo. polskatimes.pl, 19 listopada 2015. [dostęp 2015-12-20].
  233. ↑ Koniec sprawy Kamińskiego. Sąd uchylił wyrok skazujący byłych szefów CBA. tvn24.pl, 30 marca 2016. [dostęp 2016-03-30].
  234. ↑ a b Małgorzata Kryszkiewicz. Prezydent nie mógł ułaskawić Mariusza Kamińskiego. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. B6, 1 czerwca 2017. 
  235. ↑ Agata Łukaszewicz. Prezydent nie mógł ułaskawić byłego szefa CBA. „Rzeczpospolita”, s. C1, 1 czerwca 2017. 
  236. ↑ Sąd Najwyższy nie może ingerować w sferę prerogatyw Prezydenta RP. prezydent.pl. [dostęp 2017-06-02].
  237. ↑ Lista publikacji, w których wskazywano na możliwość stosowania przez Prezydenta RP prawa łaski w postaci indywidualnej abolicji. prezydent.pl. [dostęp 2017-06-02]. [zarchiwizowane z [brak tego adresu] (2017-07-07)].
  238. ↑ Michał Wilgocki: Prezydent Duda publikuje „listę prawników”, którzy go popierają. Jeden z nich: Znalazłem się tam przez nieporozumienie. wyborcza.pl, 2 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-10].
  239. ↑ Wojciech Czuchnowski, Agnieszka Kublik: Prezydencka manipulacja z ułaskawieniem Kamińskiego. Co naprawdę sądzą o abolicji przywoływani przez Kancelarię Prezydenta prawnicy. wyborcza.pl, 3 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-10].
  240. ↑ a b Jacek Gądek: Cel był prosty: pokazać, że prawnicy przyznali rację Dudzie. Co myślą oni sami? Pytamy. gazeta.pl, 2 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-10].
  241. ↑ Prezydent przekazał ustawę o SN do ponownego rozpatrzenia przez Sejm. prezydent.pl, 31 lipca 2017. [dostęp 2017-08-03].
  242. ↑ Prezydent przekazał Sejmowi do ponownego rozpatrzenia ustawę o KRS. prezydent.pl, 31 lipca 2017. [dostęp 2017-08-03].
  243. ↑ Reforma Dudy naruszyła prawo Unii. „Gazeta Wyborcza”, s. 1, 25 czerwca 2019. 
  244. ↑ Łukasz Woźnicki. Duda blokuje nominacje. „Gazeta Wyborcza”, s. 5, 6 września 2018. 
  245. ↑ Agata Łukaszewicz. Nowi sędziowie SN w zgodzie z Trybunałem UE. „Rzeczpospolita”, s. A25, 9 listopada 2018. 
  246. ↑ a b Łukasz Woźnicki. Prezydent skłamał w Watykanie w sprawie nominacji sędziów SN. „Gazeta Wyborcza”, s. 3, 16 października 2018. 
  247. ↑ Według przedstawiciela Prezydenta RP – nikt nie przekazał Kancelarii Prezydenta odpisu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego o zabezpieczeniu. Dokumenty mówią co innego!. iustitia.pl, 12 października 2018. [dostęp 2018-10-18].
  248. ↑ Ewa Siedlecka. „Polityka”. 42 (3182), s. 9, 2018-10-17. 
  249. ↑ a b Agata Szczęśniak: Na co pójdą dwa miliardy? 88 procent dla TVP. I znów Duda ograny. oko.press, 14 marca 2020. [dostęp 2020-07-03].
  250. ↑ Dwa miliardy złotych jednak dla mediów publicznych. Andrzej Duda podpisał ustawę. wiadomosci.gazeta.pl, 6 marca 2020. [dostęp 2020-07-03].
  251. ↑ Agata Szczęśniak, Michał Danielewski: Kurski wyleciał, Duda podpisał miliardy dla TVP. Wszystko po walce na noże na oczach całej Polski. oko.press, 6 marca 2020. [dostęp 2020-07-03].
  252. ↑ Nikola Bochyńska: Jacek Kurski wraca do zarządu TVP, poparli go politycy PiS w Radzie Mediów Narodowych. wirtualnemedia.pl, 22 maja 2020. [dostęp 2020-07-03].
  253. ↑ Jacek Kurski ponownie prezesem TVP. onet.pl. [dostęp 2020-08-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-07)].
  254. ↑ a b Agnieszka Kublik: Na co PiS da 2 mld zł? Na TVP czy na walkę z rakiem?. wyborcza.pl, 13 lutego 2020. [dostęp 2020-07-03].
  255. ↑ Towarzystwo Dziennikarskie: w „Wiadomościach” propaganda na rzecz Dudy, „Fakty” krytyczne wobec niego. wirtualnemedia.pl, 17 lipca 2020. [dostęp 2021-07-26].
  256. ↑ Rada Etyki Mediów: „Wiadomości” TVP1 w kampanii są narzędziem propagandy PiS. onet.pl, 6 lipca 2020. [dostęp 2021-07-26].
  257. ↑ Przedwyborcza mobilizacja. wiadomosci.tvp.pl, 24 czerwca 2020. [dostęp 2021-07-26].
  258. ↑ Michał Danielewski: Kim Dzong Duda w słońcu, od wschodu do zachodu. „Wiadomości” osiągnęły koreańską doskonałość. oko.press, 24 czerwca 2020. [dostęp 2020-09-10].
  259. ↑ Michał Gąsior: Korea Północna zazdrości Polsce propagandy. Oto słynny materiał TVP sekunda po sekundzie. natemat.pl, 25 czerwca 2020. [dostęp 2020-09-10].
  260. ↑ Kalina Błażejowska: Spirala propagandy. tygodnikpowszechny.pl, 29 czerwca 2020. [dostęp 2021-07-26].
  261. ↑ Nikola Bochyńska: Skargi na „Wiadomości” do KRRiT za materiał jak „spot wyborczy Andrzeja Dudy”. wirtualnemedia.pl, 26 czerwca 2020. [dostęp 2021-07-26].
  262. ↑ Prezydent Duda podpisał Kartę Rodziny. Padły słowa o „obcej ideologii LGBT”. polsatnews.pl, 10 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14].
  263. ↑ Polish President Says He Would Ban LGBT Teaching in Schools. The New York Times, 10 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14]. (ang.).
  264. ↑ Andrzej Duda o LGBT: Próbuje się nam wmówić, że to ludzie, a to jest po prostu ideologia. rmf24.pl, 13 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14].
  265. ↑ Andrzej Duda o LGBT: Próbują wmówić, że to ludzie. To ideologia. 14 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14].
  266. ↑ Słowa Dudy o LGBT przebiły się do światowych mediów. Teksty publikują m.in. portale „NYT” i „Time”. gazeta.pl, 14 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14].
  267. ↑ Polish president compares ‘LGBT ideology’ to Soviet indoctrination. reuters.com, 13 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14]. (ang.).
  268. ↑ Polish President Calls ‘LGBT Ideology’ More Harmful Than Communism. time.com, 13 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-13)]. (ang.).
  269. ↑ Polish election: Andrzej Duda says LGBT ‘ideology’ worse than communism. bbc.com, 13 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-14]. (ang.).
  270. ↑ Puolan presidentti vertasi kampanjapuheessaan seksuaalivähemmistöjen „ideologiaa” kommunismiin ja vannoi kieltävänsä sen opettamisen kouluissa. Helsingin Sanomat, 14 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-15]. (fiń.).
  271. ↑ „Duda jest otwarcie homofobiczny”. Premier Walonii oczekuje reakcji UE. gazetaprawna.pl, 15 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  272. ↑ Amerykański polityk: Odwołać wizytę Dudy. On promuje straszliwe, homofobiczne stereotypy. dziennik.pl, 19 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  273. ↑ Anton Ambroziak: Program Dudy: homofobia plus. Prezydent zapowiada zakaz propagowania „ideologii LGBT”. oko.press, 10 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  274. ↑ Dominika Sitnicka: Homofobia Dudy słynna w świecie. oko.press, 11 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  275. ↑ Shaun Walker: Polish president scales down homophobic rhetoric as election nears. theguardian.com, 19 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01]. Cytat: Poland’s president, Andrzej Duda, has attempted to move away from homophobic rhetoric in recent days after attacks on „LGBT ideology” during his re-election campaign drew widespread criticism (ang.).
  276. ↑ Trump to meet Polish president known for anti-LGBTQ rhetoric. aljazeera.com, 24 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01]. Cytat: „We are concerned that the White House visit is sending a signal of political support for a candidate whose campaign has engaged in homophobic and antisemitic rhetoric,” said Zselyke Csaky, research director for Europe and Eurasia at Freedom House. a US-based organization (ang.).
  277. ↑ Mikołaj Pietraszewski: Światowe media cytują homofobiczne słowa Dudy. Prezydent się tłumaczy. radiozet.pl, 14 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01]. Cytat: Poseł Jacek Żalek ocenił, że „LGBT to nie ludzie, to ideologia” (za co został wyrzucony z programu w TVN24), za to poseł Przemysław Czarnek stwierdził, że osoby LGBT „nie są równe normalnym ludziom”, a prawa człowieka nazwał „idiotyzmami”. Z kolei europoseł Joachim Brudziński napisał na Twitterze, że „Polska bez LGBT jest najpiękniejsza”
  278. ↑ Oświadczenie Rektora UŁ w sprawie osób LGBT+. uni.lodz.pl, 15 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  279. ↑ Sławomir Sowa: Rektor Uniwersytetu Łódzkiego przeciwko atakom na osoby LGBT. Apeluje do społeczności akademickiej o solidarność. Dziennik Łódzki, 15 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  280. ↑ Aleksandra Pucułek: Uniwersytet Łódzki potępia wypowiedzi obrażające osoby LGBT. „One są wśród nas”. wyborcza.pl, 15 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  281. ↑ Katarzyna Bednarczykówna: Rektor UW wydał oświadczenie w sprawie nagonki na osoby LGBT. wyborcza.pl, 17 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  282. ↑ Rektor UW o LGBT: Wszyscy jesteśmy równoważni. Nie zapominajmy. rp.pl, 16 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  283. ↑ UJ apeluje do polityków: Przerwać stygmatyzowanie grup i osób. rp.pl, 17 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  284. ↑ Magda Wrzos: Lekarze i naukowcy wzywają prezydenta do „opamiętania”. Prof. Dudek: dramaty ludzkie zaczynają się od słów. onet.pl, 18 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-20].
  285. ↑ Katarzyna Nowakowska: Prof. Dudek o „ideologii LGBT”: Sytuacje poniżania u wielu osób powodują reakcje lękowe czy depresyjne. onet.pl, 19 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-20].
  286. ↑ Ada Chojnowska, Dominika Wantuch: Lekarze i naukowcy UJ do prezydenta Andrzeja Dudy: – Wzywamy do opamiętania, zanim zdarzy się tragedia!. wyborcza.pl, 17 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-20].
  287. ↑ Stanowisko Komitetu Psychologii PAN w sprawie języka debaty publicznej dotyczącej społeczności LGBT+. static.im-g.pl, 19 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  288. ↑ Polska Akademia Nauk zabrała głos w sprawie LGBT! Zmieniono nawet logo na tęczowe. cai24.pl, 17 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-01].
  289. ↑ Powstańcy Warszawscy o LGBT: „Nie ma zgody na poniżanie mniejszości seksualnych”. oko.press, 15 czerwca 2020. [dostęp 2020-07-03].
  290. ↑ Prezydencki projekt zmiany Konstytucji RP. prezydent.pl, 6 lipca 2020. [dostęp 2021-01-13].
  291. ↑ Druk nr 456. Przebieg procesu legislacyjnego. sejm.gov.pl. [dostęp 2022-10-29].
  292. ↑ Andrzej Duda: szczepienia na koronawirusa nie powinny być obowiązkowe. tvn24.pl, 7 lipca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  293. ↑ Duda prostuje swoje słowa nt. szczepień. „Co do innych chorób, to zupełnie co innego”. gazeta.pl, 7 lipca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  294. ↑ Edyta Bieńczak: Ostra reakcja Izby Lekarskiej na słowa Andrzeja Dudy o szczepieniach. rmf24.pl, 7 lipca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  295. ↑ Marta Markiewicz: Andrzej Duda o szczepieniach. Jest reakcja środowiska!. pulsmedycyny.pl, 7 lipca 2020. [dostęp 2020-07-10].
  296. ↑ Ewa Siedlecka. Prezydent sądzi sędziów. „Gazeta Wyborcza”, s. 1, 29 czerwca 2016. 
  297. ↑ Dzień 2. Szczegóły głosowania. Wyrażenie zgody na zarządzenie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ogólnokrajowego referendum. senat.gov.pl, 25 lipca 2018. [dostęp 2018-07-26].
  298. ↑ Andrzej Duda o UE: Wyimaginowana wspólnota, z której dla nas niewiele wynika. dziennik.pl, 11 września 2018. [dostęp 2018-09-16].
  299. ↑ Andrzej Duda: Nie będą nam w obcych językach narzucali, jak mają być prowadzone polskie sprawy. wprost.pl, 17 stycznia 2020. [dostęp 2020-07-11].
  300. ↑ Jan Piotrowski, Wyborcza.pl [online], fakty.tvn24.pl, 27 maja 2024 [dostęp 2024-07-08] (pol.).
  301. ↑ a b Marek Bartosik: Andrzej Duda: spóźniony pociąg do polityki. gazetakrakowska.pl, 19 listopada 2010. [dostęp 2014-12-04].
  302. ↑ Violetta Szostak, Jakub Kornhauser. Surrealista na rowerze [online], wyborcza.pl, 9 czerwca 2016 [dostęp 2020-05-30].
  303. ↑ Agata Kondzińska: Kościół i Bóg Andrzeja Dudy. Jak kandydat PiS podpiera się wiarą i przywiązaniem do Kościoła. wyborcza.pl, 23 kwietnia 2015. [dostęp 2015-05-22].
  304. ↑ Andrzej Duda @AndrzejDuda [online], Twitter [dostęp 2022-09-22] (pol.).
  305. ↑ (@andrzejduda) • Zdjęcia i filmy na Instagramie [online], instagram.com [dostęp 2022-09-22] (pol.).
  306. ↑ Bartosz Pietrzyk, NOWA KOMUNIKACJA POLITYCZNA: TWITTER ANDRZEJA DUDY, „Polityka i Społeczeństwo” (4(15)), 2017, 167–179 (13), DOI: 10.15584/polispol.2017.4.12, ISSN 1732-9639 [dostęp 2022-09-22] (pol.).
  307. ↑ Karolina Głodowska: Echa kontuzji prezydenta. Andrzej Duda stracił końcówkę palca. wydarzenia.interia.pl, 12 listopada 2024. [dostęp 2024-11-12]. (pol.).
  308. ↑ Dz.U. z 2020 r. poz. 1163.
  309. ↑ Chancelaria das Ordens Honoríficas Portuguesas. dre.pt. [dostęp 2010-09-12]. (port.).
  310. ↑ Belgijska Para Królewska z oficjalną wizytą w Polsce. prezydent.pl, 13 października 2015. [dostęp 2015-10-25].
  311. ↑ Drugi dzień wizyty Prezydenta RP w Czechach. prezydent.pl, 15 marca 2016. [dostęp 2016-03-15].
  312. ↑ Udělení státních vyznamenání při oficiální návštěvě polského prezidenta v ČR. hrad.cz, 15 marca 2016. [dostęp 2016-03-18]. (cz.).
  313. ↑ Rozmawiając z Rosją, NATO powinno pokazywać charakter. prezydent.pl, 18 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-18].
  314. ↑ Tildelinger av ordener og medaljer. kongehuset.no, 23 maja 2016. [dostęp 2016-10-02]. (norw.).
  315. ↑ Spotkanie Prezydentów Polski i Rumunii. prezydent.pl, 10 lipca 2016. [dostęp 2016-07-11].
  316. ↑ Para Prezydencka rozpoczęła wizytę w Finlandii. prezydent.pl, 24 października 2017. [dostęp 2017-10-24].
  317. ↑ Prezydent rozpoczął wizytę w Grecji. prezydent.pl, 20 listopada 2017. [dostęp 2017-11-22].
  318. ↑ Prezydent Andrzej Duda otrzymał najwyższe odznaczenie państwowe Łotwy. polskieradio.pl, 27 czerwca 2018. [dostęp 2020-07-12].
  319. ↑ State visit to Poland: consolidation of achieved results. lrp.lt, 21 lutego 2019. [dostęp 2019-05-16]. (ang.).
  320. ↑ Prezydent RP odznaczył Orderem Orła Białego Andreja Kiskę. prezydent.pl, 15 maja 2019. [dostęp 2019-06-09].
  321. ↑ KPRP: prezydent Duda uhonorowany najwyższym węgierskim odznaczeniem przyznawanym głowom innych państw. gazetaprawna.pl, 15 marca 2020. [dostęp 2020-04-26].
  322. ↑ Przemówienie Prezydenta RP podczas uroczystości odznaczenia przez Prezydenta Węgier. prezydent.pl, 9 września 2021. [dostęp 2021-09-13].
  323. ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №391/2021 [online], Офіційне інтернет-представництво Президента України [dostęp 2021-08-24] (ukr.).
  324. ↑ Επαφές Αναστασιάδη – Ντούντα: 60 χρόνια διπλωματικών σχέσεων Κύπρου-Πολωνίας. hellasjournal.com, 7 października 2021. [dostęp 2024-11-11]. (gr.).
  325. ↑ Αρχισαν οι διαβουλεύσεις Αναστασιάδη-Ντούντα με επίκεντρο τη συνεργασία Κύπρου-Πολωνίας. cyprustimes.com, 7 października 2021. [dostęp 2024-11-11]. (gr.).
  326. ↑ Και το Κυπριακό στις διαβουλεύσεις Αναστασιάδη – Ντούντα. philenews.com, 7 października 2021. [dostęp 2024-11-11]. (gr.).
  327. ↑ Wizyta Prezydenta Macedonii Północnej w Polsce. prezydent.pl, 24 października 2022. [dostęp 2022-10-24].
  328. ↑ Spotkanie prezydentów Polski i Łotwy. Obaj wręczyli ordery [online], wpolityce.pl [dostęp 2023-03-04].
  329. ↑ Oficjalna wizyta Prezydenta Włoch. prezydent.pl, 17 kwietnia 2023. [dostęp 2023-04-17].
  330. ↑ Cavaliere di Gran Croce Decorato di Gran Cordone Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 13 kwietnia 2023. [dostęp 2023-09-08]. (wł.).
  331. ↑ Prezydent Duda został uhonorowany w Wilnie Orderem Krzyża Pogoni, a prezydent Litwy – Orderem Orła Białego [online], Polska Agencja Prasowa SA [dostęp 2023-07-06] (pol.).
  332. ↑ Wizyta Pary Prezydenckiej na Litwie. prezydent.pl, 5 lipca 2023. [dostęp 2023-07-06].
  333. ↑ Prezydent Portugalii z wizytą w Polsce [online], prezydent.pl, 22 sierpnia 2023 [dostęp 2023-08-22] (pol.).
  334. ↑ Lee Haye-ah: Yoon confers S. Korea’s top order on Polish president. en.yna.co.k, 14 lipca 2023. [dostęp 2023-11-22]. (ang.).
  335. ↑ Ravichandran Devendran: South Korean President Yoon Suk Yeol Confers S.Korea’s Top Order on Polish President Andrzej Duda, Strengthening Diplomatic Ties. bnn.network, lipiec 2023. [dostęp 2023-11-22]. (ang.).
  336. ↑ Janina Paradowska, Anna Dąbrowska: Posłowie na medal i posłowie z naganą. polityka.pl, 26 września 2013. [dostęp 2015-06-01].
  337. ↑ Ewa Barczyk: Prezydent Andrzej Duda Honorowym Obywatelem Wolbromia. przeglad.olkuski.pl, 29 maja 2015. [dostęp 2015-06-01].
  338. ↑ Prezydent Andrzej Duda Honorowym Obywatelem Starego Sącza. sadeczanin.info, 26 września 2016. [dostęp 2016-09-26].
  339. ↑ Korea Południowa: Andrzej Duda honorowym obywatelem Seulu. interia.pl, 8 lutego 2018. [dostęp 2018-02-08].
  340. ↑ Andrzej Duda – Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej. bochnia.eu. [dostęp 2019-05-16].
  341. ↑ Prezydent Duda otrzymał honorowe obywatelstwo Zakliczyna. tvp.info, 12 lutego 2020. [dostęp 2020-05-19].
  342. ↑ Wizyta Prezydenta RP w Środzie Śląskiej. prezydent.pl, 17 października 2019. [dostęp 2019-10-18].
  343. ↑ Rejestr nadanych tytułów „Honorowy obywatel Środy Śląskiej” kadencja 2018–2023. umsrodaslaska.e-bip.eu, 22 października 2019. [dostęp 2020-06-13].
  344. ↑ Prezydent Andrzej Duda odebrał tytuł Honorowego Obywatela Wielunia. tvp.pl, 10 czerwca 2020. [dostęp 2020-06-10].
  345. ↑ Andrzej Duda Człowiekiem Wolności 2015. wsieci.pl, 7 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-07].
  346. ↑ Andrzej Duda – Człowiek Roku Klubów „Gazety Polskiej” za rok 2015. prezydent.pl, 29 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-30].
  347. ↑ Prezydent Andrzej Duda z nagrodą im. Lecha Kaczyńskiego. prezydent.pl, 7 marca 2016. [dostęp 2016-03-08].
  348. ↑ Prezydent Duda w JW GROM. defence24.pl, 4 lipca 2017. [dostęp 2018-01-08].
  349. ↑ Prezydent Andrzej Duda dostał honorową odznakę GROM. rp.pl, 5 lipca 2017. [dostęp 2018-01-08].
  350. ↑ Nagroda Prometejska im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Laureatem prezydent Andrzej Duda. niezalezna.pl, 26 września 2019. [dostęp 2019-10-26].
  351. ↑ Nietypowe odznaczenie dla Andrzeja Dudy. Takiej nagrody nie mógł się spodziewać [online], Onet Sport, 23 lipca 2022 [dostęp 2022-07-23] (pol.).
  352. ↑ Prezydent RP doktorem honoris causa Państwowego Uniwersytetu Mongolskiego \ Aktualności \ Wizyty zagraniczne \ Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [online], prezydent.pl [dostęp 2024-04-22] (pol.).
  353. ↑ Ціханоўская заклікала Дуду ўключыць дэмакратычную Беларусь у фармат Люблінскага трохкутніка. pozirk.online, 10 stycznia 2024. [dostęp 2024-06-09]. (biał.).
  354. ↑ Cichanouskaja odznaczyła prezydenta Dudę. O czym rozmawiali?. belsat.eu, 10 stycznia 2024. [dostęp 2024-06-09].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Prezydenci Polski
II Rzeczpospolita (1918–1939)
Rząd RP na Uchodźstwie (1939–1990)
Polska Ludowa (1944–1989)
Rzeczpospolita
Polska
(1944–1952)
Polska
Rzeczpospolita
Ludowa
(1952–1989)
III Rzeczpospolita (od 1989)
Pełniący obowiązki prezydenta RP
Zobacz też:

Proporzec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej

Przywódcy państw i premierzy rządów państw Europy
Przywódcy państw
Przywódcy państw
nieuznawanych
Premierzy rządów
Premierzy rządów
państw nieuznawanych

Mapa Europy (polityczna)

  1. ↑ a b Prezydent pełni równocześnie funkcję szefa rządu.
  2. ↑ Republika Kosowa jest uznawana przez 97 ze 193 państw członkowskich ONZ, 22 z 27 państw członkowskich UE oraz 26 z 30 państw członkowskich NATO (stan na 4 września 2020).
  3. ↑ Kolegialny organ pełniący funkcję głowy państwa i szefa rządu.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Duda&oldid=75297603”