Autostrada Interoceaniczna

Ten artykuł od 2020-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Autostrada Interoceaniczna (hiszp. La Carretera Interoceánica) - projektowana oś drogowa łącząca Brazylię i Peru poprzez terytorium Boliwii. Autostrada Interoceaniczna jest pomyślana jako stymulator rozwoju ekonomicznego wspomnianych już krajów. Jest strategicznym porozumieniem pomiędzy tymi dwoma krajami (Boliwia pełni tutaj minimalną rolę), który da im dostęp do dwóch oceanów. Całkowity koszt przedsięwzięcia przekracza 1, 3 miliarda dolarów. Pozwoli tym krajom uzyskać dostęp do nowych rynków zbytu. Peru uzyska bardziej bezpośredni dostęp do Afryki i Europy, podczas gdy Brazylia otrzyma bardziej bezpośredni kontakt z Ameryką Środkową i Azją. Zakończenie budowy jest przewidziane na 2009 rok.

Historia

Pierwsza unia drogowa

Jako początek Autostrady rząd brazylijski zaczął budowę mostu na rzece Acre, który połączy peruwiańskie Iñapari z brazylijskim Assiz. Otwarcie budowy nastąpiło pod koniec listopada 2005 roku w obecności prezydentów Alejandra Toledo, Inácia Lula da Silvy i Eduarda Rodrígueza Veltzé.

Historyczne znaczenie

Budowa tej Autostrady oznacza pierwszą pracę drogową Ameryki Południowej i pierwsze trójstronne dzieło między członkami Unii Narodów Południowoamerykańskich. Według byłego kancelarza peruwiańskiego Manuela Rodrígueza Cuadrosa (który pracował nad zarządzaniem na początku budowy, aż do zastąpienia go przez Fernanda Oliverę), jest konkretnym dziełem, które odzwierciedla doskonałe stosunki między Brazylią i Peru. Wspomniał on także, że pomysł ten czekał 30 lat na realizację, której przeszkadzały problemy polityczne Peru.

Odcinki

Projekt budowy został podzielony na pięć odcinków:

San Juan de Marcona – Urcos, 763 km,
Urcos – Inambari, 300 km,
Inambari – Iñapari, 403 km,
Iñapari – Azángaro, 306 km,
Ilo-Juliaca, Matarani-Azángaro, i Puente Gallatini-Humajalso, 814 km.

Dane

Autostrada Interoceaniczna osiągnie długość 2 586 km.
W jej skład wejdą 22 mosty.
Pozwoli uzyskać Brazylii upragniony dostęp do Pacyfiku, za pośrednictwem peruwiańskich portów w Marcona, Matarani i Ilo.
Pozwoli uzyskać Peru strategiczny dostęp ekonomiczny do Atlantyku, za pośrednictwem portów brazylijskich w Rio de Janeiro i Santos.
Koszt budowy przekracza 1,3 miliarda dolarów amerykańskich, część analityków przewiduje wyższy koszt.
Zakończenie prac konstrukcyjnych wyzanczono na 2009 rok.

Krytyka

Według niektórych analityków obydwa kraje nie przewidziały możliwego zgubnego wpływu Autostrady na środowisko naturalne (m.in. Cusco i Płaskowyż Boliwijski).

Wiele organizacji pozarządowych wyraziło zaniepokojenie podjęciem niewielkiego wysiłku nad pracami badającymi wpływ inwestycji na środowisko (deforestacja, nielegalne polowania i połowy, erozja gleby, utrata bioróżnorodności) i społeczeństwo (szkody, które będą wyrządzone tubylcom, nielegalne uprawy, handel narkotykami i bronią, niewolnictwo, prostytucja).