Bitwa pod Kriwołakiem

Bitwa pod Kriwołakiem

I wojna światowa, front salonicki
Pocztówka bułgarska poświęcona bitwie pod Kriwołakiem
Czas	17 października – 21 listopada 1915
Miejsce	Kriwołak
Terytorium	Serbia (dzis. Macedonia Północna)
Wynik	zwycięstwo armii bułgarskiej
Strony konfliktu
Francja Bułgaria
Dowódcy
Maurice Sarrail Georgi Todorow
Siły
45 tys. 60 tys.
Straty
3161 zabitych, rannych i zaginionych 5877 zabitych, rannych i zaginionych
Położenie na mapie Macedonii Północnej miejsce bitwy
41,527222°N 22,120833°E

Bitwa pod Kriwołakiem – bitwa I wojny światowej stoczona w dniach 17 października – 21 listopada 1915 roku pomiędzy armią francuską a bułgarską, zakończona zwycięstwem Bułgarów.

Przyczyny konfliktu

W październiku 1915 roku rozpoczęła się ofensywa połączonych sił austro-węgierskich i bułgarskich przeciwko Serbii. Pierwsza armia bułgarska rozpoczęła ofensywę morawską, zaś druga, dowodzona przez gen. Georgi Todorowa pokonała oddziały serbskie w czasie tzw. ofensywy owczopolskiej. W początkach października w Salonikach wylądowały oddziały francuskie, dowodzone przez gen. Maurice Sarraila, które miały wesprzeć armię serbską, wycofującą się w kierunku Kosowa.

Jednostki francuskie, głównie z 57 dywizji piechoty otrzymały zadanie ochrony linii kolejowej Nisz-Saloniki. W rejonie wsi Kriwołak Francuzi natknęli się na oddziały bułgarskie. Wkrótce potem w rejon Kriwołaka nadciągnęły pozostałe jednostki z 57 dywizji, a także 156 dywizja piechoty. Jednostki francuskie rozlokowały się na odcinku 50 km.

Przebieg bitwy

2 listopada oddziały 57 DP otrzymały rozkaz od gen. Sarraila, aby skierować się nad rzekę Crna i opanować przeprawy przez rzekę. W tym samym czasie 2 armia bułgarska znalazła się w rejonie Kriwołaku, dążąc do odcięcia wojsk serbskich od jedynej drogi ucieczki, przez północną Albanię. Po opanowaniu wschodniego brzegu Wardaru Bułgarzy zablokowali ruch pociągów na linii Nisz-Saloniki.

3 listopada jednostki bułgarskie zaatakowały południową flankę oddziałów gen. Sarraila, które kontrolowały linię kolejową w dolinie Wardaru. Początkowo sukcesy odnosiły oddziały francuskie, ale po przybyciu uzupełnień liczebność oddziałów bułgarskich wzrosła do 60 000 żołnierzy. Przewaga liczebna wojsk bułgarskich groziła okrążeniem i zagładą jednostek francuskich. 12 listopada do francuskiego dowództwa dotarły informacje o klęsce Serbów. Gen. Sarrail otrzymał rozkaz, aby zebrać jak największą liczbę ocalałych oddziałów serbskich i rozpocząć odwrót w kierunku Salonik. Do 23 listopada Sarrail nie wykonał tego rozkazu mimo nasilających się ataków bułgarskich. Odwrót rozpoczęto 23 listopada wraz z oddziałami brytyjskimi, które w tym czasie zostały pobite przez Bułgarów w bitwie pod Kosturino. Wycofanie oddziałów sprzymierzonych do Grecji zakończono 12 grudnia.

W bitwie oddziały bułgarskie straciły 5877 zabitych, rannych i zaginionych. Straty francuskie wyniosły 3161 oficerów i żołnierzy.

Bibliografia

• Nikoła Nedew, Byłgaria i Swietownata wojna 1915-1918, Sofia 2001, s.89
• Robert A. Doughty, Pyrrhic Victory, Harvard University Press 2005, s.223-224, ISBN 978-0-674-01880-8