Biuletyn Informacyjny
 Biuletyn Informacyjny, nr 183, 15 lipca 1943 | |
| Częstotliwość | |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
Warszawa, od 1944 Kraków |
| Wydawca |
Służba Zwycięstwu Polski, Związek Walki Zbrojnej, |
| Organ prasowy |
Służba Zwycięstwu Polski, Związek Walki Zbrojnej, |
| Tematyka |
informacyjna |
| Język |
polski |
| Pierwszy numer | |
| Ostatni numer | |
| Redaktor naczelny |
Aleksander Kamiński (1939–1944) |
| Średni nakład |
do 47 000 egz. |
Biuletyn Informacyjny – tygodnik konspiracyjny wydawany podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1944 w Warszawie (w czasie powstania warszawskiego jako dziennik) i w latach 1944–1945 w Krakowie.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pismo wydawane było pod redakcją Aleksandra Kamińskiego od 5 listopada 1939[1] do 3 października 1944 w Warszawie, zaś po upadku powstania warszawskiego ukazywało się pod redakcją Kazimierza Feliksa Kumanieckiego w Krakowie od 10 grudnia 1944 do 19 stycznia 1945. Nakład pierwszego numeru wynosił 90 egzemplarzy[2].
Funkcjonowało początkowo jako pismo dowództwa Okręgu Warszawa-Miasto Służby Zwycięstwu Polsce, następnie jako organ centralny Związku Walki Zbrojnej i następnie organ prasowy Armii Krajowej, a od wiosny 1941 jako centralny organ prasowy VI Oddziału Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Armii Krajowej. Było najważniejszym i wydawanym w największym nakładzie pismem konspiracyjnym w okupowanej Polsce.
W kwietniu 1942 nakład czasopisma wynosił 19 tys. egzemplarzy, w marcu 1943 − 25 tys. egzemplarzy, a jesienią 1943 wzrósł do 50 tys. egzemplarzy[2]. Od 1941 wychodziły także wydania regionalne. W czasie powstania warszawskiego ukazywało się jako dziennik[2]. Łącznie ukazało się 317 numerów „Biuletynu Informacyjnego”.
Kamiński rozpoczął wydawanie „Biuletynu” krótko po wprowadzeniu się do mieszkania Zofii Kossak na Powiślu końcem października 1940. Powierzył Kossak, która współpracowała już z pismem „Polska Żyje”, prowadzenie działu literackiego. Wiosną 1940 po utworzeniu Biura Informacji i Propagandy KG ZWZ Kamiński przeniósł się na Żoliborz[3].
Redaktorzy naczelni
[edytuj | edytuj kod]- 1939–1944: Aleksander Kamiński ps. „Kaźmierczak”, a od listopada 1942 „Hubert”, a także „Fabrykant”, „Kamyk”. Aleksander Kamiński był autorem większości artykułów wstępnych.
- Stanisław Berezowski, Kazimierz Wagner, Maria Straszewska, Ryszard Zarzycki, Czesław Michalski; współpracownicy: Wiktoria Goryńska, Włodzimierz Antoniewicz, Ewa Rybicka, Jerzy Grasberg, a także Kazimierz Gorzkowski, Tadeusz Kwaśniewski, Janusz Wierusz-Kowalski[4], Zofia Kossak (do wiosny 1940)[5]
- 1944–1945: Kazimierz Feliks Kumaniecki w Krakowie
- sekretarz redakcji Władysław Bartoszewski, Ewa Dreżepolska; współpracownicy Bolesław Srocki, Marian Ruth Buczkowski[6]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Władysław Bartoszewski, Bogdan Brzeziński, Leszek Moczulski: Kronika wydarzeń w Warszawie 1939–1949. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1970, s. 30.
- ↑ a b c Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 328. ISBN 978-83-07-03239-9.
- ↑ Beata Gdak, Okupacyjna twórczość literacka i dziennikarska Zofii Kossak, Uniwersytet Śląski: rozprawa doktorska, 2012, s. 19, 21–23.
- ↑ Barbara Wachowicz z cyklu Wierna Rzeka Harcerstwa „Kamyk na szańcu – opowieść o druhu Aleksandrze Kamińskim” Wydawnictwo Rytm; ISBN 83-88794-68-X s.213–214
- ↑ Lucyna Sadzikowska, Identität und Fremdheit. Leben und Werk von Zofia Kossak in den Jahren 1939–1945, Getynga: Vandenhoeck & Ruprecht, 2022, s. 56–57.
- ↑ Michał Komar, Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka, Świat Książki, Warszawa 2006, s. 123
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]