Bruno Le Maire

Bruno Le Maire
Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1969 ; Neuilly-sur-Seine
	Minister rolnictwa Francji
Okres	od 23 czerwca 2009; do 15 maja 2012
Przynależność polityczna	UMP
Poprzednik	Michel Barnier
Następca	Stéphane Le Foll
	Minister gospodarki i finansów Francji
Okres	od 17 maja 2017; do 21 września 2024
Przynależność polityczna	En Marche!
Poprzednik	Michel Sapin
Następca	Antoine Armand
	Multimedia w Wikimedia Commons

Bruno Le Maire (ur. 15 kwietnia 1969 w Neuilly-sur-Seine) – francuski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 2009–2012 minister rolnictwa, od 2017 do 2024 minister gospodarki i finansów.

Życiorys

Pochodzenie i wykształcenie

Syn Viviane Fradin de Belâbre, arystokratki z południowo-zachodniej Francji, dyrektor prestiżowej prywatnej szkoły Lycée Saint-Louis-de-Gonzague w 16. dzielnicy Paryża, oraz Maurice'a Le Maire, menedżera w koncernie Total^[2].

Absolwent francuskich uczelni: École normale supérieure (gdzie obronił pracę nt. twórczości Marcela Prousta), Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu i École nationale d'administration.

Działalność zawodowa i polityczna

Pracę zawodową rozpoczął w administracji rządowej, początkowo w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Później blisko współpracował z Dominique'em de Villepinem, gdy ten pełnił funkcję sekretarza generalnego prezydenta Jacques'a Chiraca, ministra i premiera. W 2005 Bruno Le Maire został dyrektorem gabinetu francuskiego premiera.

W wyborach parlamentarnych w 2007 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego z departamentu Eure. Kandydował z okręgu, z którego dotąd przez kilka kadencji posłował Jean-Louis Debré.

W 2008 został radnym miejskim w Évreux. W grudniu tego samego roku powołano go w skład drugiego rządu François Fillona na stanowisko sekretarza stanu ds. stosunków europejskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (zastąpił Jean-Pierre'a Jouyeta). 23 czerwca 2009 został ministrem gospodarki żywnościowej, rolnictwa i rybołówstwa, zastępując Michela Barniera^[3]. 14 listopada 2010 został ministrem rolnictwa, żywności, rybołówstwa, wsi i planowania regionalnego w kolejnym gabinecie tego samego premiera^[4]. Urząd ten sprawował do 15 maja 2012. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku uzyskał poselską reelekcję^[5]. W 2014 Bruno Le Maire ubiegał się o przywództwo w UMP, przegrywając jednak z Nicolasem Sarkozym^[6].

W 2016 wystartował w prawyborach prezydenckich prawicy i centrum przed wyborami prezydenckimi zaplanowanymi na 2017. W głosowaniu z 20 listopada 2016 uzyskał 2,4% głosów^[7]. W drugiej turze prawyborów poparł kandydaturę François Fillona.

17 maja 2017 objął urząd ministra gospodarki w nowo powołanym gabinecie Édouarda Philippe’a^[8]. W tym samym dniu został wykluczony z partii Republikanie^[9].

Dołączył następnie do En Marche! prezydenta Emmanuela Macrona. Z ramienia tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych w 2017 ponownie został wybrany do niższej izby francuskiego parlamentu^[10]. W czerwcu 2017 powołany na ministra gospodarki i finansów w drugim rządzie dotychczasowego premiera^[11]. W lipcu 2020 został ministrem gospodarki, finansów i odnowy gospodarczej w gabinecie Jeana Castex^[12]. W maju 2022 objął urząd ministra gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej w rządzie Élisabeth Borne^[13]. Utrzymał tę funkcję także przy rekonstrukcji gabinetu z lipca 2022^[14]. Pozostał na tym stanowisku również w styczniu 2024, gdy powołano rząd Gabriela Attala^[15]. Zakończył urzędowanie we wrześniu 2024.

Przypisy

↑ Do czerwca 2017 jako minister gospodarki, od lipca 2020 do maja 2022 jako minister gospodarki, finansów i odnowy gospodarczej, a od maja 2022 do września 2024 jako minister gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej.
↑ Florent Marchet: Bruno Le Maire par Florent Marchet. liberation.fr, 14 listopada 2016. [dostęp 2019-07-28]. (fr.).
↑ Décret du 23 juin 2009 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 24 czerwca 2009. [dostęp 2010-07-28]. (fr.).
↑ Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2010-11-14]. (fr.).
↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-18]. (fr.).
↑ Nicolas Sarkozy wins French opposition UMP party vote. bbc.com, 29 listopada 2014. [dostęp 2014-11-30]. (ang.).
↑ Primaire à droite: les résultats définitifs du premier tour enfin connus. lci.fr, 23 listopada 2016. [dostęp 2017-01-21]. (fr.).
↑ Gouvernement Édouard Philippe: qui sont les ministres de Macron. lefigaro.fr, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
↑ Accoyer: les membres des Républicains nommés au gouvernement ne font plus partie de LR. bfmtv.com, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).
↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18]. (fr.).
↑ Remaniement: Nicole Belloubet garde des Sceaux, Florence Parly ministre des Armées. lefigaro.fr, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).
↑ Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).
↑ Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-20]. (fr.).
↑ La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).
↑ La nomination du Gouvernement de Gabriel Attal. gouvernement.fr, 11 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-11]. (fr.).

Bibliografia

Bruno Le Maire na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2010-07-28]. (fr.).
Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2010-11-14]. (fr.).

[1] Do czerwca 2017 jako minister gospodarki, od lipca 2020 do maja 2022 jako minister gospodarki, finansów i odnowy gospodarczej, a od maja 2022 do września 2024 jako minister gospodarki, finansów, suwerenności przemysłowej i cyfrowej.

[liberation-2] Florent Marchet: Bruno Le Maire par Florent Marchet. liberation.fr, 14 listopada 2016. [dostęp 2019-07-28]. (fr.).

[3] Décret du 23 juin 2009 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 24 czerwca 2009. [dostęp 2010-07-28]. (fr.).

[4] Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2010-11-14]. (fr.).

[5] Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-18]. (fr.).

[6] Nicolas Sarkozy wins French opposition UMP party vote. bbc.com, 29 listopada 2014. [dostęp 2014-11-30]. (ang.).

[7] Primaire à droite: les résultats définitifs du premier tour enfin connus. lci.fr, 23 listopada 2016. [dostęp 2017-01-21]. (fr.).

[8] Gouvernement Édouard Philippe: qui sont les ministres de Macron. lefigaro.fr, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).

[9] Accoyer: les membres des Républicains nommés au gouvernement ne font plus partie de LR. bfmtv.com, 17 maja 2017. [dostęp 2017-05-17]. (fr.).

[10] Elections législatives 2017: Résultats 2d tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18]. (fr.).

[11] Remaniement: Nicole Belloubet garde des Sceaux, Florence Parly ministre des Armées. lefigaro.fr, 21 czerwca 2017. [dostęp 2017-06-21]. (fr.).

[12] Remaniement: qui sont les ministres du gouvernement Castex. lefigaro.fr, 6 lipca 2020. [dostęp 2020-07-06]. (fr.).

[13] Annonce de la composition du Gouvernement. elysee.fr, 20 maja 2022. [dostęp 2022-05-20]. (fr.).

[14] La nomination du Gouvernement d’Élisabeth Borne. gouvernement.fr, 4 lipca 2022. [dostęp 2022-07-04]. (fr.).

[15] La nomination du Gouvernement de Gabriel Attal. gouvernement.fr, 11 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-11]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

W dniu powstania	Gabriel Attal Bruno Le Maire Gérald Darmanin Catherine Vautrin Amélie Oudéa-Castéra Marc Fesneau Rachida Dati Sébastien Lecornu Éric Dupond-Moretti Stéphane Séjourné Christophe Béchu Sylvie Retailleau
Późniejsi członkowie rządu	Nicole Belloubet Stanislas Guerini

W dniu powstania	Élisabeth Borne Bruno Le Maire Gérald Darmanin Catherine Colonna Éric Dupond-Moretti Amélie de Montchalin Pap Ndiaye Sébastien Lecornu Brigitte Bourguignon Olivier Dussopt Damien Abad Sylvie Retailleau Marc Fesneau Stanislas Guerini Yaël Braun-Pivet Rima Abdul-Malak Agnès Pannier-Runacher Amélie Oudéa-Castéra
Późniejsi członkowie rządu	Christophe Béchu François Braun Jean-Christophe Combe Gabriel Attal Aurélien Rousseau Aurore Bergé Agnès Firmin Le Bodo

W dniu powstania	Jean Castex Jean-Yves Le Drian Barbara Pompili Jean-Michel Blanquer Bruno Le Maire Florence Parly Gérald Darmanin Élisabeth Borne Sébastien Lecornu Jacqueline Gourault Éric Dupond-Moretti Roselyne Bachelot Olivier Véran Annick Girardin Frédérique Vidal Julien Denormandie Amélie de Montchalin
Późniejsi członkowie rządu	Joël Giraud

W dniu powstania	Édouard Philippe Gérard Collomb Nicolas Hulot Nicole Belloubet Jean-Yves Le Drian Florence Parly Jacques Mézard Agnès Buzyn Bruno Le Maire Françoise Nyssen Muriel Pénicaud Jean-Michel Blanquer Stéphane Travert Gérald Darmanin Frédérique Vidal Annick Girardin Laura Flessel
Późniejsi członkowie rządu	François de Rugy Roxana Maracineanu Christophe Castaner Franck Riester Didier Guillaume Jacqueline Gourault Élisabeth Borne Olivier Véran

W dniu powstania	François Fillon Michèle Alliot-Marie Roselyne Bachelot François Baroin Xavier Bertrand Luc Chatel Brice Hortefeux Chantal Jouanno Alain Juppé Nathalie Kosciusko-Morizet Christine Lagarde Maurice Leroy Bruno Le Maire Michel Mercier Frédéric Mitterrand Valérie Pécresse
Późniejsi członkowie rządu	David Douillet Claude Guéant Gérard Longuet François Sauvadet Laurent Wauquiez