Carlo Furno

Carlo Furno

Kardynał prezbiter
Ardere et lucere Zapalać się i świecić
Kraj działania	Watykan
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1921 Bairo
Data i miejsce śmierci	9 grudnia 2015 Rzym
Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie
Okres sprawowania	1995–2007
Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej
Okres sprawowania	1997–2004
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 czerwca 1944
Nominacja biskupia	1 sierpnia 1973
Sakra biskupia	16 września 1973
Kreacja kardynalska	26 listopada 1994 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Cuore di Cristo Re S. Onofrio

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	16 września 1973
Konsekrator	Paolo Bertoli
Współkonsekratorzy	Agostino Casaroli Luigi Bettazzi
Konsekrowani biskupi Juan José Larrañeta Olleta 20 czerwca 1976 Lorenzo Miccheli Filippetti 19 września 1976 Augusto Vargas Alzamora 15 sierpnia 1978 Aloísio Roque Oppermann 21 kwietnia 1983 Pedro Fré 5 stycznia 1986 José Alves da Costa 25 lutego 1986 Girônimo Zanandréa 17 stycznia 1988 Giovanni Risatti 21 lutego 1988 João Evangelista Martins Terra 20 listopada 1988 Hilário Moser 20 listopada 1988 Paulo Sérgio Machado 24 września 1989 Paulo Antonino Mascarenhas Roxo 28 stycznia 1990 Waldemar Chaves de Araújo 3 lutego 1990 Pedro Ercílio Simon 30 grudnia 1990 Marcelino Correr 21 kwietnia 1991 José Nelson Westrupp 20 lipca 1991
Współkonsekrowani biskupi Eduardo Davino 9 października 1993

Carlo Furno (ur. 2 grudnia 1921 w Bairo, zm. 9 grudnia 2015 w Rzymie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, dyplomata watykański, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie w latach 1995–2007, archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej w latach 1997–2004, kardynał.

Życiorys

Studiował w seminarium w Ivrea, przyjął tamże święcenia kapłańskie 25 czerwca 1944. Kontynuował naukę na Wydziale Teologicznym Salezjańskiego Athenaeum Crocetto w Turynie oraz w Papieskim Seminarium w Rzymie (obronił doktorat obojga praw) i na Papieskiej Akademii Duchownej w Rzymie (szkole dyplomacji Stolicy Apostolskiej). Bezpośrednio po święceniach kapłańskich pracował jako duszpasterz w diecezji Ivrea, w 1947 wyjechał na dalsze studia do Turynu i Rzymu. Od 1953 pracował w dyplomacji watykańskiej; był attaché i sekretarzem nuncjatury w Kolumbii (1953–1957) i w Ekwadorze (1954–1957), następnie sekretarzem delegatury apostolskiej w Jerozolimie (1957–1962). Otrzymał tytuły nadzwyczajnego tajnego szambelana papieskiego (24 czerwca 1954) i prałata honorowego Jego Świątobliwości (29 czerwca 1966). Od 1962 pracował w sekcji pierwszej Sekretariatu Stanu, prowadził także zajęcia w Papieskiej Akademii Duchownej.

1 sierpnia 1973 został mianowany nuncjuszem w Peru i arcybiskupem tytularnym Abari, odebrał sakrę biskupią 16 września 1973 z rąk kardynała Paolo Bertoliego. W listopadzie 1978 został przeniesiony na funkcję nuncjusza w Libanie, w sierpniu 1982 na nuncjusza w Brazylii. W latach 1992–1994 był nuncjuszem we Włoszech.

26 listopada 1994 Jan Paweł II mianował go kardynałem, nadając diakonię Sacro Cuore di Cristo Re. Kardynał Furno pełnił kilka funkcji honorowych – Wielkiego Mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie (od grudnia 1995 do czerwca 2007), delegata papieskiego przy patriarchalnej bazylice św. Franciszka w Asyżu (1996–1998), archiprezbitera patriarchalnej bazyliki S. Maria Maggiore w Rzymie (1997–2004), z racji ten ostatniej funkcji był legatem papieskim na zamknięcie Świętych Drzwi w bazylice na koniec obchodów Roku Jubileuszowego 2000 (styczeń 2001). Ponadto reprezentował Jana Pawła II jako specjalny wysłannik m.in. na obchodach 100-lecia ewangelizacji Republiki Środkowoafrykańskiej w styczniu 1995 oraz na XIII Narodowym Kongresie Eucharystycznym Brazylii w Vitoria (luty 1996).

W grudniu 2001 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w konklawe. W lutym 2005 został promowany do rangi kardynała prezbitera, zachował diakonię Sacro Cuore di Cristo Re jako tytuł prezbiterski na zasadzie pro hac vice. W maju 2006 otrzymał nowy tytuł kardynalski prezbitera Sant’Onofrio (poprzednio należący do samoańskiego kardynała Pio Taofinuʻu).

Zmarł 9 grudnia 2015 w Rzymie.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Carlo Furno [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-25]  (ang.).