Charles Maurras
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Charles Marie Maurras (ur. 20 kwietnia 1868 w Martigues, zm. 16 listopada 1952 w Saint-Symphorien-lès-Tours[1]) – francuski myśliciel polityczny i filozof, monarchista, rzecznik autorytaryzmu, krytyk rządów demokratycznych i dyktatury plebiscytarnej. Redaktor monarchistycznej La Gazette de France; zwolennik rządów Francisco Franco i António de Oliveira Salazara. Przedstawiał alternatywną koncepcję tzw. nacjonalizmu integralnego. Jeden z przywódców Akcji Francuskiej, założonej przez przeciwników rewizji procesu Dreyfusa.
Życie i poglądy
[edytuj | edytuj kod]W 1926 roku został ekskomunikowany przez papieża Piusa XI[2], a pisma Maurrasa i Akcji Francuskiej trafiły na Indeks ksiąg zakazanych Kościoła katolickiego. Zdaniem Maurrasa ekskomunika nie miała jednak uzasadnienia doktrynalnego – wskazywał, że jej powodem mogły być przesłanki polityczne. Za pontyfikatu Piusa XII, dekretem wydanym przez Św. Oficjum z dnia 5 lipca 1939, zdjęte zostały wszystkie sankcje skierowane przeciwko Akcji Francuskiej, bez domagania się odwołania jakichkolwiek tez, co potwierdzało przypuszczenie, że potępienie miało charakter dyscyplinarny a nie doktrynalny[3].
W latach 30. uwięziony przez władze republikańskie za grożenie śmiercią premierowi Léonowi Blumowi[4] . Natomiast 14 lipca 1936 roku rząd wydał dekret delegalizujący Akcję Francuską. Maurras w okresie Vichy gorąco popierał politykę marszałka Pétaina. We wrześniu 1944 został ponownie uwięziony pod zarzutem kolaboracji, a 17 stycznia 1945 skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności (wyszedł jednak z więzienia w 1952 ze względu na sędziwy wiek)[2]. Stracił także miejsce w Akademii Francuskiej.
Mimo że był agnostykiem, akcentował silną pozycję Kościoła katolickiego w społeczeństwie i jako instytucji nierozerwalnie złączonej z monarchą, a protestantyzm oskarżał o rozbicie jedności chrześcijańskiej Europy. Określał czterech ewangelistów mianem „czterech ciemnych Żydów”[5]. Tuż przed śmiercią przyjął sakramenty[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maurras Charles, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-05-20] .
- ↑ a b Józef Majka: Katolicka nauka społeczna. Studium historyczno-doktrynalne. Rzym: Polski Instytut Kultury Chrześcijańskiej, 1986, s. 275-276.
- ↑ Jacek Bartyzel , Charles Maurras i jego dzieło [online], Legitymizm.org [dostęp 2024-05-08] (pol.).
- ↑ Chiron 2000 ↓.
- ↑ Jacek Bartyzel, Umierać, ale powoli! O monarchistycznej i katolickiej kontrrewolucji w krajach romańskich 1815-2000, Kraków 2006.
- ↑ Organizacja Monarchistów Polskich » Charles Maurras – niewierzący obrońca Wiary [online], www.legitymizm.org [dostęp 2023-04-25] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Yves Chiron: Charles Maurras. Action Francaise, 2000. (fr.).
- ISNI: 0000000121171552
- VIAF: 14654
- LCCN: n80008730
- GND: 118782673
- NDL: 00449204
- LIBRIS: 75kmnglr4wkkzzd
- BnF: 11915277d
- SUDOC: 027019195
- SBN: RAVV012015
- NLA: 35335826
- NKC: mzk2003202437
- BNE: XX849840
- NTA: 068909896
- BIBSYS: 90102630
- CiNii: DA02203610
- Open Library: OL118590A
- PLWABN: 9810561165205606
- NUKAT: n93126927
- J9U: 987007279136405171
- PTBNP: 36264
- CANTIC: a10863990
- LNB: 000073081
- NSK: 000492329
- CONOR: 27065187
- ΕΒΕ: 61001
- BLBNB: 000292098
- LIH: LNB:QWJ;=BO