Przejdź do zawartości

Christian Slater

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christian Slater
Ilustracja
Christian Slater na 64. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie (2014)
Imię i nazwisko

Christian Michael Leonard Hawkins

Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1969
Nowy Jork

Zawód

aktor, producent filmowy, reżyser

Współmałżonek

Ryan Haddon
(2000–2006; rozwód)
Brittany Lopez
(od 2013)

Lata aktywności

od 1981

Multimedia w Wikimedia Commons

Christian Slater, właśc. Christian Michael Leonard Slater[1] (ur. 18 sierpnia 1969 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, okazjonalnie producent filmowy i reżyser.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Nowym Jorku jako syn Mary Jo Slater (z domu Lawton), odpowiedzialnej za dobór obsady w castingach, i Michaela Hawkinsa (z domu Thomas Knight Slater), aktora występującego jako Michael Gainsborough[2]. Jego rodzina miała korzenie niemieckie, irlandzkie, angielskie i walijskie[3]. Dorastał na nowojorskim Manhattanie.

W 1976 roku jego rodzice rozwiedli się. Ma przyrodniego brata Ryana (ur. 19 kwietnia 1983) z drugiego małżeństwa matki. Uczęszczał do Dalton School, Professional Children’s School oraz Fiorello H. LaGuardia High School[4]. Ukończył High School of Performing Arts w Nowym Jorku[4].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Mając siedem lat pojawił się po raz pierwszy na szklanym ekranie w operze mydlanej ABC Tylko jedno życie (One Life to Live, 1976)[5].

W 1980 zadebiutował na Broadwayu jako Winthrop Paroo w komedii Muzyk (The Music Man)[6] u boku Dicka Van Dyke’a. Rok później zagrał w telewizyjnej adaptacji powieści Arthura Conana Doyle HBO Sherlock Holmes (1981) u boku Franka Langelli i Stephena Collinsa. W operze mydlanej ABC Ryan’s Hope (1985) pojawił się jako D.J. LaSalle. Po udziale w debiutanckim filmie kinowym Legenda o Billie Jean (The Legend of Billie Jean, 1985), zwrócił na siebie uwagę krytyków i widzów rolą nowicjusza franciszkańskiego Adso z Melku w dramacie kryminalnym Imię róży (Der Name der Rose, 1986)[7].

W 1987 przeniósł się do Los Angeles. W dniu 29 grudnia 1989 roku, po pościgu policyjnym, został aresztowany w West Hollywood; został oskarżony za ucieczkę policji, prowadzenie samochodu pod wpływem alkoholu, napad z bronią i prowadzenie samochodu bez ważnego prawa jazdy. Karierę ekranową kontynuował w filmach: Mistrz deskorolki (Gleaming the Cube, 1988) i czarnej komedii Śmiertelne zauroczenie (Heathers, 1989) w roli nastoletniego zabójcy. Jako zbuntowany nastolatek, który zakłada własną radiostację w garażu w komediodramacie Więcej Czadu (Pump Up the Volume, 1990) za najlepszą główną rolę męską zdobył nominację do Independent Spirit Awards[8]. Za rolę Willa Scarletta w obrazie Robin Hood: Książę złodziei (Robin Hood: Prince of Thieves, 1991) i postać młodego kryminalisty w dramacie kryminalnym Gangsterzy (Mobsters, 1991) był nominowany do Złotej Maliny jako najgorszy aktor drugoplanowy[8]. Za rolę nieśmiałego kelnera Adama, który potajemnie ją kocha koleżankę z pracy w melodramacie Skryta namiętność (Untamed Heart, 1993) otrzymał MTV Movie Award jako najbardziej pożądany aktor[9] i najlepszy pocałunek z Marisą Tomei[8].

W 1992 zadebiutował jako reżyser dziecięcego musicalu Śmiech epidemiczny (The Laughter Epidemic) dla Fundacji Pediatrycznej AIDS. Rola samotnika zafascynowanego światem kina i komiksów kierowanego duchem Elvisa Presleya w dramacie kryminalnym Prawdziwy romans (True Romance, 1993) przyniosła mu nominację do nagrody Saturna. W 1994 roku został aresztowany za wniesienie broni na pokład samolotu. W 1996 wyreżyserował film krótkometrażowy Muzeum miłości (Museum of Love) z Sandrą Bernhard. W 1997 został ponownie aresztowany, a w czasie zatrzymania ranił policjanta i wyrokiem sądu został skazany na 90 dni więzienia, z czego odsiedział dwa miesiące; w trakcie procesu przyznał się do zażywania heroiny i kokainy i został zmuszony do leczenia odwykowego.

Powrócił na scenę Broadwayu w 1998 w sztuce Side Man jako narrator Clifford[10]. Za postać Roberta Boyda w czarnej komedii Gorzej być nie może (Very Bad Things, 1998) otrzymał nagrodę Złotego Łupka. W filmie Ukryta prawda (The Contender, 2000) wcielił się w młodego senatora. W 2004 pojawił się na deskach londyńskiego West Endu w sztuce Lot nad kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo’s Nest) jako Randle Patrick McMurphy. W 2005 wystąpił w dwóch spektaklach Tennessee Williamsa; Słodki ptak młodości (Sweet Bird of Youth) na West Endzie jako żigolak i hollywoodzki aktorzyna Chance Wayne oraz Szklana menażeria (The Glass Menagerie) na Broadwayu w roli narratora Toma. Laureat Złotego Globu w kategorii aktor drugoplanowy w serialu, za tytułową rolę w Mr. Robot (2015)[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Spotykał się z Kim Walker (1986-1988), Winoną Ryder (1988), Samanthą Mathis (1989–1990), modelką Niną Huang (1990-1995), Patricią Arquette (1993), Christy Turlington (1993), Christiną Applegate (1996) i edytorką mody Michelle Jonas (1996–1997). W latach 1998−2000 spotkał się z Ryan Haddon (ur. 1971), a w dniu 12 lutego 2000 roku wzięli ślub. Mają syna Jadena Zacha Christophera (ur. 6 kwietnia 1999) i córkę Elianę Sophię (ur. 15 sierpnia 2001). W 2005 roku doszło do separacji jego związku małżeńskiego, a w 2006 do rozwodu. Spotykał się z Sharon Stone (2006) i Tamarą Mellon (2007). W 2013 Slater poślubił młodszą o 18 lat Brittany Lopez, z którą się spotykał wcześniej przez trzy lata[11].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Christian Slater. Listal. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  2. ↑ Christian Slater Biography (1969-). Film Reference. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  3. ↑ Christian Slater – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  4. ↑ a b Christian Slater Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  5. ↑ Sandra Brennan: Christian Slater Biography. AllMovie. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  6. ↑ Christian Slater. Internet Broadway Database. [dostęp 2021-08-01]. (ang.).
  7. ↑ Christian Slater (18 de Agosto de 1969). Filmow.com. [dostęp 2015-02-08]. (port.).
  8. ↑ a b c d Christian Slater Awards. FamousFix. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  9. ↑ Christian Slater Awards. AllMovie. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  10. ↑ Christian Slater. Internet Broadway Database. [dostęp 2022-10-23]. (ang.).
  11. ↑ Christian Slater Marries Brittany Lopez. „People”. [dostęp 2015-02-08]. (ang.).
  12. ↑ The High School Wolfman's Musical Lament!. Frank Welker, Grey Griffin, Matthew Lillard, Kate Micucci Warner Bros. Animation. 2020-05-01. [dostęp 2020-12-03].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najbardziej pożądany aktor
Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepszy filmowy pocałunek
1990–1999
2000–2009
2010–2019
od 2020
Złoty Glob dla najlepszego aktora drugoplanowego w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym
1970–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christian_Slater&oldid=73985741”