Czarne Brygady
| Belli come la vita, neri come la morte | |
 Członkowie Czarnych Brygad, 1944 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
30 lipca 1944 |
| Rozformowanie |
25 kwietnia 1945 |
| Komendanci | |
| Pierwszy | |
| Konflikty zbrojne | |
| II wojna światowa: | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
lądowe |
| Formacja | |
Czarne Brygady (wł. Brigate Nere) – faszystowskie grupy paramilitarne działające we Włoskiej Republice Socjalnej (w dzisiejszych północnych Włoszech) w ostatnich latach II wojny światowej, po kapitulacji Włoch w 1943 roku.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Benito Mussolini został zaaresztowany po tym, jak Wielka Rada Faszystowska, ze wsparciem ze strony króla Wiktora Emanuela III, odsunęła go od władzy i rozpoczęła negocjacje z aliantami na temat zakończenia udziału Włoch w wojnie. Mussolini został jednak uratowany przez niemieckich komandosów pod dowództwem Otto Skorzeny'ego i mianowany prezydentem Włoskiej Republiki Socjalnej – marionetkowego państwa północnowłoskiego, w rzeczywistości okupowanego i zarządzanego przez wojska niemieckie[1].
Po tym, jak rozwiązano Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale (MVSN, znane także jako Czarne Koszule), 8 grudnia 1943 roku powołano do życia nową organizację paramilitarną, Guardia Nazionale Repubblicana. Składała się ona z karabinierów, byłych żołnierzy i innych osób wciąż lojalnych względem sprawy faszystowskiej[2].
Czarne Brygady zostały utworzone na jej bazie przez członków Faszystowskiej Partii Republikańskiej 30 czerwca 1944 roku[3]. Walczyły one nie tylko z aliantami i włoskimi partyzantami, ale także przeciwko politycznym wrogom lub takim osobom, których poparcie dla faszyzmu było wątpliwe[3].
Czarne Brygady nie były tak naprawdę oddziałami wielkości brygady, ale raczej słabego batalionu lub mocnej kompanii liczących po 200–300 osób. Istniało 41 takich oddziałów (ponumerowanych kolejno) i 8 oddziałów zmotoryzowanych (ponumerowanych 1–7 plus Druga Brygada Arditi). Ich członkowie nosili standardowe mundury armii włoskiej, choć często także ubierali się w czarne swetry oraz szarozielone spodnie i nosili insygnia w kształcie trupiej główki[3]. Niejednokrotnie ich członkowie działali także w ubraniach cywilnych.
Czarne Brygady miały pełnić głównie funkcje żandarmerii wojskowej: strzec porządku publicznego i zwalczać partyzantów. W praktyce niski stopień dyscypliny oraz rekrutowanie nowych członków z marginesu społecznego doprowadziły do przekształcenia się wielu oddziałów w grupy przestępcze, które były znienawidzone nawet przez Niemców; gen. Fridolin von Senger und Etterlin nazwał Czarne Brygady „prawdziwą plagą”[4].
Stopnie
[edytuj | edytuj kod]W Czarnych Brygadach nie było stopni wojskowych w ścisłym tego słowa znaczeniu, a jedynie oznaczenia, jakim oddziałem dowodzi dany żołnierz w formie kolorowych sznurków noszonych na prawym ramieniu[5]:
Dowódca Brygady (Comandante di Brigata)
Dowódca Batalionu i Zastępca Dowódcy Brygady (Comandante di Battaglione o Vice-Comandante di Brigata)
Dowódca Kompanii (Comandante di Compagnia)
Dowódca Plutonu (Comandante di Plotone)
Dowódca Drużyny (Comandante di Squadra)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Anna Kosiarska w rozmowie z Marco Patricellim: Niemcy ratują Mussoliniego. Kulisy spektakularnej operacji „Dąb”. Do Rzeczy, 11.06.2019. [dostęp 2021-05-09].
- ↑ Palazzo Rangoni. Comando provinciale della Guardia Nazionale Repubblicana. Resistenza mAPPe, Istituti Storici dell'Emilia-Romagna. [dostęp 2021-05-09]. (wł.).
- ↑ a b c Brigate nere 1944 - 1945. Istituzione Bologna Musei. [dostęp 2021-04-30]. (wł.).
- ↑ Le Brigate Nere. Istituzione Bologna Musei. [dostęp 2021-05-09]. (wł.).
- ↑ P. Marzetti, Uniformi e Distintivi dell'Esercito Italiano 1943-1945, Ermanno Albertelli Editore, Parma 1981