Czesław Cywiński
podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | |
Odznaczenia | |
Czesław Justyn Cywiński (ur. 10 marca 1926 w Wilnie, zm. 10 kwietnia 2010 w Smoleńsku) – kombatant, żołnierz AK, podpułkownik WP (pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika)[1], inżynier, prezes Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy AK, współinicjator wielu akcji upamiętniających działalność AK w całym kraju.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Działalność konspiracyjną rozpoczął jako uczeń gimnazjum wstępując do Związku Wolnych Polaków, gdzie pełnił funkcje wywiadowcze. Jesienią 1942 roku rozpoczął działalność Armii Krajowej w dzielnicy „B” Garnizonu w Wilnie biorąc udział w zdobywaniu i gromadzeniu broni oraz amunicji. Z początkiem 1944 został wcielony do 1. plutonu 1. Brygady Juranda AK w Wilnie, a następnie do plutonu szturmowego ppor. Romana Żebryka ps. „Korab”. W oddziale partyzanckim brał udział w wielu akcjach dywersyjnych[2].
Uczestniczył w operacji Ostra Brama. 18 lipca 1944 wraz z 1 Brygadą został okrążony i rozbrojony przez oddziały NKWD. Z obozu NKWD w Miednikach został wywieziony do Kaługi, bowiem odmówił wraz kolegami złożenia przysięgi i wstąpienia do Armii Czerwonej[2].
W 1946 powrócił z zesłania w ZSRR do Polski[2]. Studiował na Politechnice Warszawskiej, w 1952 r. uzyskał na niej tytuł magistra inżyniera budownictwa. Pracował w biurach projektowych oraz na budowach krajowych i zagranicznych, w jednostkach badawczych oraz instytucjach centralnych. Wykładał na Politechnice Warszawskiej i w innych centrach edukacyjnych. Społecznie udzielał się w związkach sportowych. Był instruktorem – trenerem Polskiego Związku Narciarskiego[2].
Był Honorowym Obywatelem miasta stołecznego Warszawy oraz członkiem Rady Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.
Zginął w katastrofie lotniczej w Smoleńsku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej[3].
Decyzją Ministra ON Nr 353/KADR z dnia 15 kwietnia 2010 został pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika[1].
Został pochowany 27 kwietnia na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[4] (kwatera 18D-P01-3)[5].
Odznaczenia i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (postanowieniem z 16 kwietnia 2010 marszałka Sejmu Bronisława Komorowskiego wykonującego obowiązki prezydenta RP – na wniosek Kapituły Orderu Odrodzenia Polski „za wybitne zasługi w służbie państwu i społeczeństwu”)[6][7]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2009)[8][9]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006)[10]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2004)[11]
- Krzyż Walecznych
- Srebrny Krzyż Zasługi (1972)
- Krzyż Partyzancki (1994)
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (2006)
- Medal „Pro Memoria”[12]
- Odznaka Honorowa imienia gen. Stefana Roweckiego „Grota” (2011, pośmiertnie – odznakę odebrała córka Anna Cywińska-Kowalewska 6 maja 2011).
- Złota odznaka honorowa „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”
- Nagroda Pierwszego Stopnia Ministra Budownictwa za wybitne osiągnięcia w projektowaniu (czterokrotnie)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Pośmiertne awanse i odznaczenia dla ofiar katastrofy pod Smoleńskiem. wp.mil.pl, 15 kwietnia 2010.
- ↑ a b c d Ministerstwo Obrony Narodowej , PREZES ŚWIATOWEGO ZWIĄZKU ŻOŁNIERZY ARMII KRAJOWEJ śp. płk Czesław Justyn CYWIŃSKI [online], archiwum2019.mon.gov.pl [dostęp 2020-05-04] (pol.).
- ↑ Lista pasażerów i załogi samolotu TU-154 [online], Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji, 10 kwietnia 2010 .
- ↑ „Dzięki takim ludziom Polska jest wolna” – pogrzeb Czesława Cywińskiego [online], Gazeta.pl, 27 kwietnia 2010 [dostęp 2010-04-27] [zarchiwizowane z adresu 2010-05-01] .
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 587.
- ↑ Komunikat Nr 163/VI kad.. Biuro Prasowe Kancelarii Sejmu, 16 kwietnia 2010.
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 23, poz. 216 – pkt 20.
- ↑ Lista kombatantów odznaczonych przez Prezydenta RP. prezydent.pl, 2 września 2009. [dostęp 2009-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-11)].
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 43, poz. 460 – pkt 29.
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 8, poz. 127 – pkt 44.
- ↑ „Kombatant. Biuletyn Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych”, nr 10 (177), 2005, s. 8.
- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Członkowie Światowej Rady Badań nad Polonią
- Honorowi obywatele miasta stołecznego Warszawy
- Ludzie urodzeni w Wilnie
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pro Memoria
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Odznaką Honorową imienia gen. Stefana Roweckiego „Grota”
- Ofiary katastrofy polskiego Tu-154 w Smoleńsku
- Pochowani na Powązkach-Cmentarzu Wojskowym w Warszawie
- Polscy zesłańcy w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich
- Polskie ofiary represji stalinowskich
- Uczestnicy operacji „Ostra Brama”
- Więźniowie radzieckich łagrów
- Żołnierze 1 Wileńskiej Brygady Armii Krajowej
- Odznaczeni odznaką honorową „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”
- Urodzeni w 1926
- Zmarli w 2010