Darrell Porter
| |||||||||||
| łapacz | |||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Darrell Ray Porter | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 stycznia 1952 | ||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 2002 | ||||||||||
| Odbijał |
lewą | ||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||
| Debiut |
2 września 1971 | ||||||||||
| Ostatni występ |
4 października 1987 | ||||||||||
| Statystyki | |||||||||||
| Średnia uderzeń |
0,247 | ||||||||||
| Home runy |
188 | ||||||||||
| Uderzenia |
1369 | ||||||||||
| RBI |
826 | ||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
Darrell Ray Porter (ur. 17 stycznia 1952, zm. 5 sierpnia 2002) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza. Był jednym z pierwszych zawodowych sportowców, którzy przyznali się publicznie do uzależnienia od alkoholu i narkotyków[1].
Po ukończeniu szkoły średniej, w czerwcu 1970 został wybrany w 1. rundzie draftu z numerem czwartym przez Milwaukee Brewers i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Danville Warriors, reprezentującym poziom Class-A[2][3]. W Major League Baseball zadebiutował 2 września 1971 w meczu przeciwko Kansas City Royals w wieku 19 lat[2]. W 1973, swoim pierwszym pełnym sezonie, w głosowaniu do nagrody AL Rookie of the Year Award zajął 3. miejsce, zaś rok później po raz pierwszy otrzymał powołanie do AL All-Star Team[2].
W grudniu 1976 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Kansas City Royals[2]. W 1979 został szóstym łapaczem w historii MLB, którzy osiągnęli pułap 100 runów i 100 RBI w sezonie zasadniczym[4]. Pod koniec 1979 roku poddał się leczeniu odwykowemu, a do zespołu powrócił pod koniec kwietnia 1980[5]. W grudniu 1980 jako wolny agent podpisał kontrakt z St. Louis Cardinals[2].
W 1982 został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem National League Championship Series, prowadząc Cardinals do zwycięstwa nad Atlanta Braves[6]. W World Series Cardinals pokonali Milwaukee Brewers w siedmiu meczach i zdobyli dziesiąty w historii klubu tytuł mistrzowski; Porter wystąpił we wszystkich spotkaniach i został wybrany World Series MVP[7]. W grudniu 1986 przeszedł do Texas Rangers, w którym zakończył karierę[2].
Walczący z uzależnieniem Porter został znaleziony martwy 5 sierpnia 2002 obok swojego samochodu w Sugar Creek. Przyczyną jego śmierci było zatrzymanie akcji serca[8].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 4× All-Star | 1974, 1978, 1979, 1980 | [2] |
| Zwycięzca w World Series | 1982 | [7] |
| World Series MVP | 1982 | [5] |
| NLCS MVP | 1982 | [6] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Sara Gilbert: The Story of the Kansas City Royals. Mankato: Creative Education, 2008, s. 12. ISBN 978-1-58341-490-3. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Darrell Porter Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ Darrell Porter Minor League Statisics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2012-11-02]. (ang.).
- ↑ Darrell Porter Stats. baseball-almanac.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ a b Darrell Porter, 50, the Catcher Who Was Series M.V.P. in '82. nytimes.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ a b 1982 NLCS. baseball-reference.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ a b 1982 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
- ↑ Doctor says Porter did not die of an overdose. espn.com. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).