Demokracja sterowana

Demokracja sterowana – system polityczny w Indonezji od 1957 do powstania Nowego Porządku (indonez. Orde Baru) – w 1966 roku według koncepcji pierwszego prezydenta Indonezji – Sukarno, która wyrażała się poprzez próbę utworzenia stabilności politycznej. Sukarno wierzył, że demokracja w stylu zachodnim była nieodpowiednia dla sytuacji w kraju. Szukał systemu opartego na tradycyjnym systemie dyskusji i konsensusu. Demokracja sterowana była opisywana przez trzy elementy: nasionalisme („nacjonalizm”), agama („religia”) i komunisme („komunizm”), które miały za zadanie uspokojenie trzech głównych frakcji w indonezyjskiej polityce – armię, stowarzyszenia muzułmańskie i komunistów. Sukarno ogłosił w lutym 1957 roku swój system. Demokracja parlamentarna została wznowiona w 1999 roku podczas tzw. Reformasi (m.in. zmiany w instytucjach rządowych, reformy po rządach Suharto).

Jednym ze współczesnych przykładów demokracji sterowanej (imitacyjnej) jest putinowska Rosja^[1]^[2]^[3]^[4]^[5].

Zobacz też

Przypisy

↑ Arsienij Rogiński, Tłum. Anna Wylegała: Prawo do samookreślenia: obrońcy praw człowieka i władza we współczesnej Rosji. W: Imperium Putina. Redakcja: Wojciech Konończuk. Warszawa: Fundacja im. Stefana Batorego, 2007, s. 85–102, 92. ISBN 978-83-89406-76-7. [dostęp 2014-11-04]. (pol.).
↑ Фурман Д. Е.(inne języki) Движение по спирали: Политическая система России в ряду других систем. М.: Весь мир, 2010.
↑ Wiktor Ross: Zmiany systemu społecznego i politycznego po roku 2000. Rosja Putina. [w:] Polityka Rosji na obszarze postsowieckim [on-line]. Zakres tematów [dostęp 2014-11-04]. Cytat: Budowa „wertykalu” władzy politycznej w FR. „Suwerenna demokracja” jako forma demokracji imitacyjnej (pol.).
↑ Olga Nadskakuła: Rosyjska scena polityczna. Korespondent Wschodni. [dostęp 2014-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (pol.).
↑ Filip Memches, Siergiej Markow(inne języki): Polska tylko przeszkadza. Dziennik.pl, 2007-11-05 12:11 | Aktualizacja: 20:47. [dostęp 2014-11-04]. Cytat: Czy demokracja w Rosji zasługuje na miano „wirtualnej”? Bardziej adekwatny jest termin „demokracja imitacyjna”. (pol.).

[1] Arsienij Rogiński, Tłum. Anna Wylegała: Prawo do samookreślenia: obrońcy praw człowieka i władza we współczesnej Rosji. W: Imperium Putina. Redakcja: Wojciech Konończuk. Warszawa: Fundacja im. Stefana Batorego, 2007, s. 85–102, 92. ISBN 978-83-89406-76-7. [dostęp 2014-11-04]. (pol.).

[2] Фурман Д. Е.(inne języki) Движение по спирали: Политическая система России в ряду других систем. М.: Весь мир, 2010.

[3] Wiktor Ross: Zmiany systemu społecznego i politycznego po roku 2000. Rosja Putina. [w:] Polityka Rosji na obszarze postsowieckim [on-line]. Zakres tematów [dostęp 2014-11-04]. Cytat: Budowa „wertykalu” władzy politycznej w FR. „Suwerenna demokracja” jako forma demokracji imitacyjnej (pol.).

[4] Olga Nadskakuła: Rosyjska scena polityczna. Korespondent Wschodni. [dostęp 2014-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-29)]. (pol.).

[5] Filip Memches, Siergiej Markow(inne języki): Polska tylko przeszkadza. Dziennik.pl, 2007-11-05 12:11 | Aktualizacja: 20:47. [dostęp 2014-11-04]. Cytat: Czy demokracja w Rosji zasługuje na miano „wirtualnej”? Bardziej adekwatny jest termin „demokracja imitacyjna”. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]