Przejdź do zawartości

Dong Biwu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dong Biwu
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1886
Huanggang

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1975
Pekin

Pełniący obowiązki Przewodniczącego Chińskiej Republiki Ludowej[1]
Okres

od 31 października 1968
do 17 stycznia 1975

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Liu Shaoqi

Następca

Zhu De[2]

Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 27 kwietnia 1959
do 17 stycznia 1975

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Zhu De

Następca

Ulanhu (od 1983)

Przewodniczący Najwyższego Sądu Ludowego
Okres

od 27 września 1954
do 27 kwietnia 1959

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Shen Junru

Następca

Xie Juezai

Dong Biwu
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

董必武

Pismo tradycyjne

董必武

Hanyu pinyin

Dǒng Bìwǔ

Wade-Giles

Tung Pi-wu

Dong Biwu (ur. 5 marca 1886, zm. 2 kwietnia 1975) – chiński polityk i działacz komunistyczny w czasach Mao Zedonga.

W młodości był członkiem Ligi Związkowej i Kuomintangu. W 1921 roku był jednym ze współzałożycieli Komunistycznej Partii Chin. Uczestnik Długiego Marszu.

Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej organizator systemu sądownictwa. W latach 19541959 był przewodniczącym Najwyższego Sądu Ludowego. Był także członkiem kierownictwa KPCh i państwa: od 1945 roku członkiem KC i Biura Politycznego (od 1973 jego Stałego Komitetu), a od 1959 roku wiceprzewodniczącym ChRL.

Po odsunięciu przewodniczącego ChRL Liu Shaoqi w październiku 1968 roku Dong jako wiceprzewodniczący przejął jego obowiązki (wspólnie z drugą wiceprzewodniczącą, Song Qingling). Od 1972 roku oficjalnie pełnił obowiązki przewodniczącego jako tymczasowa głowa państwa. W styczniu 1975 roku stanowisko przewodniczącego Chińskiej Republiki Ludowej zniesiono, a obowiązki głowy państwa przejął przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych (był nim wówczas marszałek Zhu De).

Dong Biwu zmarł w kwietniu 1975 roku w wieku 89 lat. W krótkim czasie po jego śmierci zmarli kolejni liderzy chińscy tego pokolenia – Zhou Enlai, Zhu De, Mao Zedong.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Do 24 lutego 1972 wraz z Song Qingling
  2. Jako Przewodniczący Stałego Komitetu Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004. ISBN 83-88542-68-0.