Ecchi
Ecchi (jap. エッチ etchi; H) – slangowy termin używany w języku japońskim jako eufemistyczne określenie stosunku płciowego, fantazji erotycznych i podtekstów seksualnych. Jako przymiotnik ma znaczenie „lubieżny”, „nieprzyzwoity”, „frywolny”, jako rzeczownik używany jest do określenia osób o takich cechach, a jako czasownik oznacza także „uprawiać seks” (jap. エッチする etchi suru). Słowo to pochodzi od pierwszej litery określenia hentai, nie ma jednak jego negatywnego wydźwięku.
Termin ecchi stosowany jest również na całym świecie przez fandom mangi i anime jako określenie wizualnej estetyki lub stylu artystycznego, w którym treści seksualne są przedstawione w sposób niebezpośredni pod postacią erotycznego humoru lub fanserwisu[1]. Używa się go głównie do podziału między pornografią (hentai) i erotyką (ecchi)[2][3]. Choć styl ten cechuje się nagością i sugestywnymi scenami, nie ukazuje się w nim otwarcie stosunków seksualnych[1].
Etymologia i znaczenie w Japonii
[edytuj | edytuj kod]Japońskie słowo エッチ w transkrypcji Hepburna zapisywane jest jako etchi, a jego pochodzenie jest ściśle związane ze słowem hentai (jap. 変態).
W okresie Meiji termin hentai w nauce i psychologii oznaczał „zmianę postaci” lub „przemianę”. W tym kontekście był używany w odniesieniu do zaburzeń takich jak histeria lub do opisania zjawisk paranormalnych takich jak hipnoza i telepatia[4][5]. Rozpowszechnienie się terminu doprowadziło do powstania niestandardowych konotacji. Na początku XX wieku był używany w seksuologii w wyrażeniu hentai seiyoku (jap. 変態性欲; „dewiacja seksualna”)[6] i został spopularyzowany dzięki książce Hentai seiyoku ron (jap. 変態性欲論; „Teorie dewiacji seksualnych”), opublikowanej w 1915 roku przez seksuologów Eijiego Habuto i Jun′ichirō Sawadę[7][8][9]. W latach 20. publikacje poruszające temat perwersyjnych zachowań seksualnych, w tym związane z ero-guro, zaczęły zyskiwać popularność wśród szerokiej publiczności. Goichi Matsuzawa nazwał ten okres „boom na hentai”[10]. W latach 30. takie treści zaczęły być stopniowo cenzurowane, a pod koniec dekady zakazano ich publikowania[11].
Po wojnie nowe czasopisma wróciły do terminu hentai. Był on niekiedy zapisywany w rōmaji i z czasem jego pierwsza litera H (zapisywana w katakanie jako エッチ, od angielskiej wymowy /ˈeɪtʃ/) stała się jego synonimem[12]. W 1952 roku w czasopiśmie „Shukan Asahi” znalazła się relacja kobiety, która była obmacywana w kinie przez nieznajomą osobę i zawołała ara etchi yo („hej, to nieprzyzwoite”)[4]. W tym kontekście etchi jest synonimem słów iyarashii (jap. 嫌らしい; „obsceniczny”, „sprośny”) i sukebei (jap. すけべい; „zbereźnik”). Od tego czasu znaczenia wyrażeń hentai i etchi zmieniały się niezależnie. W latach 60. etchi zaczęło być wykorzystywane przez młodzież w odniesieniu do seksu. W 1965 roku w jednej z gazet znalazła się informacja, że w tym kontekście jest ono używane przez uczniów szkół podstawowych. W latach 80. termin ten został spopularyzowany jako eufemistyczne określenie stosunku seksualnego, jak w wyrażeniu etchi suru (jap. エッチする; „uprawiać seks”)[4][12].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Josef Steiff, Tristan D. Tamplin, Anime and Philosophy: Wide Eyed Wonder, Popular Culture and Philosophy (47), Chicago: Open Court Publishing, 2010, ISBN 978-0-8126-9670-7 (ang.).
- ↑ Luc Reid: Talk the Talk: The Slang of 65 American Subcultures. Cincinnati, Ohio: Writer’s Digest Books, 2006, s. 18. ISBN 978-1-582-97423-1. (ang.).
- ↑ Sebastian Keller: Der Manga und seine Szene in Deutschland von den Anfängen in den 1980er Jahren bis zur Gegenwart: Manga- mehr als nur große Augen. GRIN Verlag, 2008, s. 127. ISBN 978-3-638-94029-0. (niem.).
- ↑ a b c Saitō Hikaru: Hentai-H. Wyd. Kansai seiyoku kenkyūkai. Kōdansha gendaishinsho, 2004, s. 45–58, seria: Sei no yōgoshū. (jap.).
- ↑ Tomasz Burdzik. Hentai – erotyka z mangi i anime. „Kultura i Edukacja”. 3, s. 345, 2014. DOI: 10.6084/m9.figshare.1335808. ISSN 1230-266X. (pol.).
- ↑ Jennifer Robertson. Theatrical Resistance, Theatres of Restraint: The Takarazuka Revue and the „State Theatre” Movement in Japan. „Anthropological Quarterly”. 64 (4), s. 165–177, październik 1991. The George Washington University Institute for Ethnographic Research. (ang.).
- ↑ Jennifer Robertson. Dying to Tell: Sexuality and Suicide in Imperial Japan. „Signs”. 25 (1), s. 21, 1999. The University of Chicago Press. (ang.).
- ↑ Jim Reichert. Deviance and Social Darwinism in Edogawa Ranpo’s Erotic-Grotesque Thriller „Kotō no oni”. „Journal of Japanese Studies”. 27 (1), s. 128, 2001. The Society for Japanese Studies. (ang.).
- ↑ Michiko Suzuki: Becoming Modern Women: Love and Female Identity in Prewar Japanese Literature and Culture. Stanford University Press, 2009, s. 164. ISBN 978-0804761970. (ang.).
- ↑ Goichi Matsuzawa: Meiji, Taishō, Shōwa, kindai fūzoku shuppan no rekishi. Tokio: Wani no ana, 1997, s. 55, seria: Ero no hon. (jap.).
- ↑ Sabine Frühstück: Colonizing sex: sexology and social control in modern Japan. Berkeley, Kalifornia: University of California Press, 2003, s. 15. ISBN 0-520-23548-7. (ang.).
- ↑ a b Mark McLelland. A Short History of ‘Hentai’. „Intersections: Gender, History and Culture in the Asian Context”. 12, 2006. (ang.).