Elyas M’Barek
 Elyas M’Barek (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1982 |
|---|---|
| Zawód |
aktor |
| Współmałżonek |
Jessica Riso |
| Lata aktywności |
od 2001 |
Elyas M’Barek (ur. 29 maja 1982 w Monachium) – austriacki aktor pochodzenia tunezyjskiego[1]. Odtwórca roli Zekiego Müllera w serii filmów Szkolna imprezka[2].
Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się i dorastał w Monachium[3][4]. Jego ojciec pochodzi z Tunezji, jego matka jest Austriaczką[1]. Ma dwóch braci[5]. Jego młodszy brat Joseph (ur. 28 maja 1986)[6] został również aktorem i wraz z nim grał w filmie Fala.
W wieku 13 lat Elyas uczęszczał do szkoły katolickiej szkoły z internatem w Metten[7] i zakończył naukę maturą w gimnazjum w Monachium[8].
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Karierę aktorską rozpoczął mając zaledwie 12 lat od niewielkiej roli członka zespołu muzycznego w komedii Dennisa Gansela Dziewczyny, dziewczyny (Mädchen, Mädchen, 2001). W następnym roku zagrał postać Jochena Epsteina w wieku 19 lat w dramacie Noc Epsteina (Epsteins Nacht, 2002)[9] u boku Mario Adorfa. Rozpoznawalność i sławę w Niemczech zapewniła mu kreacja Cemila „Cema“ Öztürka w serialu ARD Turecki dla początkujących (Türkisch für Anfänger, 2006–2008)[10]. Dzięki tej roli zdobył kilka niemieckich nagród telewizyjnych, w tym Deutschen Fernsehpreis dla najlepszego aktora w serialu, ale także za „najlepszy serial”[11].
Pierwszą główną rolę artysty Elyasa zajmującego się street artem zagrał w wielokrotnie nagradzanym dramacie Graficiarze (Wholetrain, 2006). W dramacie Dennisa Gansela Fala (Die Welle, 2008) został obsadzony w roli Sinana. Od 3 sierpnia 2009 do 17 lutego 2011 grał rolę doktora Maurice’a Knechtlsdorfera w serialu medycznym RTL Z pamiętnika lekarki (Doctor’s Diary)[12] stworzonym przez Borę Dağtekin. Największym niemieckim sukcesem kasowym roku 2013 okazała się komedia Bory Dağtekin Szkolna imprezka (Fack ju Göhte, 2013), gdzie wcielił się w postać bezczelnego, prostackiego i agresywnego Zekiego Müllera, który dostaje pracę w szkole w charakterze nauczyciela na zastępstwo, a poprzez dość kontrowersyjne metody udaje mu się jako pierwszemu zapanować nad najgorszą klasą w szkole[13]. Wystąpił w teledysku do piosenki Leny Meyer-Landrut „Wild and Free” (2015)[14] i wideoklipie do utworu Marka Forstera „Chöre” (2016).
Był na okładkach „GQ”[15], „Men’s Health”[15], „Glamour”[16], „Popcorn”[15] i „Bravo”[15].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Zamieszkał ponownie w Monachium[17][18], gdzie od października 2015 prowadził bar wraz z dwoma partnerami biznesowymi[19].
We wrześniu 2022 zawarł związek małżeński z modelką i aktorką Jessicą Riso[20], a wiosną 2023 przeprowadził się z żoną do Nowego Jorku.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 2001: Dziewczyny, dziewczyny (Mädchen, Mädchen) jako Blaubart
- 2001: Weihnachtsbier (krótkometrażowy) jako narrator
- 2002: Noc Epsteina (Epsteins Nacht) jako Jochen Epstein (19 lat)
- 2006: Graficiarze (Wholetrain) jako Elyas
- 2008: Fala (Die Welle) jako Sinan
- 2008: Morgen, ihr Luschen! Der Ausbilder-Schmidt-Film jako KSKler 2
- 2009: Miłość z przedszkola 2 (Zweiohrküken) jako Samy
- 2009: Faceci w wielkim mieście (Männerherzen) jako członek Aggro Berlin
- 2010: Piekielna jedenastka (Teufelskicker) jako Flo
- 2010: Electro Ghetto – czas nas odmienia (Zeiten ändern Dich) jako młody Bushido
- 2011: What a Man jako Okke
- 2011: Wickie auf großer Fahrt jako strażnik więzienny
- 2012: Offroad jako Salim
- 2012: Turecki dla początkujących (Türkisch für Anfänger) jako Cem Öztürk
- 2012: Piątka przyjaciół (Fünf Freunde) jako Vince, twórca filmów przyrodniczych
- 2012: Heiter bis wolkig jako Can
- 2013: Dary anioła: Miasto kości (The Mortal Instruments: City of Bones) jako przywódca wampirów
- 2013: Szkolna imprezka (Fack ju Göhte) jako Zeki Müller
- 2013: Medicus jako Karim
- 2014: Who Am I. Możesz być kim chcesz (Who Am I - Kein System ist sicher) jako Max
- 2014: Męska jaskinia (Männerhort) jako Eroll
- 2015: Traumfrauen jako Joseph
- 2015: Szkolna imprezka 2 (Fack ju Göhte 2) jako Zeki Müller
- 2016: Witamy u Hartmannów (Willkommen bei den Hartmanns) jako dr Tarek Bergerdas
- 2017: Bullyparade: Der Film jako Indianin
- 2017: Przyjaciel od serca (Dieses bescheuerte Herz) jako Lennard „Lenny“ Reinhard
- 2017: Szkolna imprezka 3 (Fack ju Göhte 3) jako Zeki Müller
- 2019: Das perfekte Geheimnis jako Leo
- 2019: Sprawa Colliniego (Der Fall Collini) jako Caspar Leinen
- 2020: Nocne życie (Nightlife) jako Milo
- 2020: Czego naprawdę chcemy (Was wir wollten) jako Niklas
- 2022: Liebesdings jako Marvin Bosch
- 2022: Tausend Zeilen jako Romero
- 2024: Chantal im Märchenland jako Zeki Müller
Filmy telewizyjne
[edytuj | edytuj kod]- 2001: Riekes Liebe jako Oliver
- 2002: Ich schenk dir einen Seitensprung jako sprzedawca róż
- 2003: Die Stimmen
- 2006: Deutschmänner jako Machmuts Kumpel
- 2010: Tajna miłość (Undercover Love) jako Sam McPhearson
- 2011: Rottmann schlägt zurück jako Deniz Öktay
- 2011: Biss zur großen Pause – Das Highschool Vampir Grusical
Seriale TV
[edytuj | edytuj kod]- 2002: Verdammt verliebt – odc. „Jule im Abseits” jako Mike Berger
- 2002: Samt und Seide
- 2002: Tatort: „Totentanz” jako gość w K2
- 2003: Forsthaus Falkenau – odc. „Vertrauen” jako Steven
- 2004: Uczennica (Schulmädchen) jako Ali Can
- 2005: Kobra – oddział specjalny – odc. „Zeugenschutz” jako Erhan Ükül
- 2006: Abschnitt 40 – odc. „Dienstwaffen” jako Rajel Kalifeh
- 2006–2008: Turecki dla początkujących (Türkisch für Anfänger) jako Cem Öztürk
- 2007–2008: KDD – Kriminaldauerdienst jako Timur
- 2008: Großstadtrevier – odc. „Das Geheimnis des Hafenpastors” jako Sven Klawitter
- 2008: Im Namen des Gesetzes – odc. „Schulzeit” jako Mehmet Karan
- 2009: Rosa Roth – odc. „Das Mädchen aus Sumy” jako Nejo Gül
- 2009: Tatort: Familienaufstellung jako Ferhat Korkmaz
- 2009: Nachtschicht – odc. „Wir sind die Polizei” jako asystent Izby Handlowej
- 2009: Notruf Hafenkante – odc. „Knock Out” jako Hassan Demir
- 2009–2011: Z pamiętnika lekarki (Doctor’s Diary – Männer sind die beste Medizin) jako dr Maurice Knechtlsdorfer
- 2009: Kobra – oddział specjalny – odc. „Geliebter Feind” jako Tim Bazman
- 2010: Danni Lowinski jako Rasoul Abbassi
- 2011: SOKO 5113 – odc. „Zimmer 105” jako Mesut Wenz
- 2011: FunnyMovie – odc. „Biss zur großen Pause – Das Highschool Vampir Grusical” jako Günni Wolfenstein
- 2012: The Mortal Instruments: City of Bones (Die ProSieben Märchenstunde) – odc. „Kalif Storch” jako Harun
- 2013: Bully macht Buddy – odc. „Der Müslimann”
Dubbing
[edytuj | edytuj kod]- 2012: Hotel Transylwania – Jonathan (Andy Samberg)
- 2012–2013, 2016: Dawno, dawno temu – Billy
- 2013: Uniwersytet potworny – Art (Charlie Day)
- 2014: Paddington – Paddington (Ben Whishaw)
- 2017: Paddington 2 – Paddington (Ben Whishaw)
- 2023: Wyfrunięci (Migration) – Mack (Kumail Nanjiani)
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- 2012: Bambi za rolę Cema Öztürka w serialu Turecki dla początkujących (Türkisch für Anfänger)[21]
- 2013: Jupiter-Filmpreis - najlepszy niemiecki aktor za rolę Cana w komediodramacie Heiter bis wolkig
- 2013: Stern des Jahres - Gwiazdor Roku Monachium Wieczór w kategorii kino jako Zeki Müller w komedii Szkolna imprezka (Fack ju Göhte) w reż. Bory Dagtekina
- 2014: Romy - najlepszy aktor jako Zeki Müller w komedii Szkolna imprezka (Fack ju Göhte)
- 2014: Medal za zasługi dla Bawarii w Zjednoczonej Europie
- 2014: GQ – Mężczyzna Roku - film narodowy
- 2015: Internationale Trickfilm-Festival Stuttgart – Festival of Animated Film (ITFS) – nominacja do niemieckiej nagrody animacyjnej za tytułową rolę w Paddingtonie
- 2015: Bravo Otto dla najlepszej gwiazdy kina, nagroda dwutygodnika dla młodzieży „Bravo”[22]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Elyas M’Barek. World of Games. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-27)]. (niem.).
- ↑ Elyas M’Barek. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-08-21]. (ang.).
- ↑ Elyas M’Barek. Agentur Die Agenten. [dostęp 2017-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-30)]. (niem.).
- ↑ Elyas M’Barek. filmmakers.de. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-27)]. (niem.).
- ↑ Moritz von Uslar: Elyas M’Barek: 99 Fragen. Die Zeit, 2015-09-14. [dostęp 2017-07-15]. (niem.).
- ↑ Joseph M'Barek w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Viktoria Großmann: Man muss seine Schublade auch bedienen. Wywiad w „Süddeutsche Zeitung”, wydanie 71/2012, s. 13 z 24 marca 2012
- ↑ Schauspiel-Newcomer M’Barek: Einmal Tunesier, immer Türke?. „Der Spiegel”. [dostęp 2017-07-15]. (niem.).
- ↑ Elyas M’Barek. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-08-21]. (ang.).
- ↑ Elyas M’Barek will keinen deutschen Pass. InTouch, 24 października 2012. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-27)]. (niem.).
- ↑ Preisträger 2006: Deutscher Fernsehpreis 2017. Deutscher-Fernsehpreis.de. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (niem.).
- ↑ Portrait: Elyas M’Barek (* 1982). Crew-United. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-27)]. (niem.).
- ↑ Elyas M’Barek: Nauczyciel na „Szkolnej imprezce”. interia.pl, 12 sierpnia 2015. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (pol.).
- ↑ Elyas M’Barek tanzt sich durch Lenas Video. „Stern”. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (niem.).
- ↑ a b c d Elyas M’Barek Magazines. FamousFix. [dostęp 2024-04-27]. (ang.).
- ↑ Elyas M’Barek ist der erste Mann auf dem „Glamour”-Cover. Yahoo!. [dostęp 2024-04-27]. (niem.).
- ↑ Elyas M’Barek – Biographie. Munzinger-Archiv GmbH. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (niem.).
- ↑ Kimberly Hoppe: Der Star aus Türkisch für Anfänger: Elyas M’Barek: „München ist meine Stadt!”. Abendzeitung München, 18 sierpnia 2012. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-15)]. (niem.).
- ↑ Laura Kaufmann, Wo Elyas am eigenen Tresen lehnt [online], 23 października 2015 [dostęp 2017-07-15] (niem.).
- ↑ »It’s official. I love you«. „Der Spiegel”, 11 września 2022. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (niem.).
- ↑ Elyas M’Barek. Filmmakers. [dostęp 2024-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-04-27)]. (ang.).
- ↑ Die Otto sieger 2015. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-04-27]. (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Elyas M’Barek w bazie IMDb (ang.)
- Elyas M’Barek w bazie Filmweb
- Elyas M’Barek w bazie Discogs.com (ang.)