Przejdź do zawartości

Gęś domowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gęś domowa
Anser anser f. domestica
Anser cygnoides f. domestica
Branta canadensis
Ilustracja
Białe upierzenie, pomarańczowy dziób, nogi bladoróżowe
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

blaszkodziobe

Rodzina

kaczkowate

Gatunek

gęś domowa

Gęś domowa (Anser domesticus) – ptak wodny, użytkowy, będący udomowioną formą gęsi gęgawy (Anser anser) i gęsi łabędzionosej (Anser cygnoides), rzadziej gęsi białoczelnej (Anser albifrons) oraz bernikli kanadyjskiej (Branta canadensis).

Gatunki

[edytuj | edytuj kod]
  • gęś gęgawa Anser anser, gęś szara – przodek europejskiej gęsi domowej. Domestykacja nastąpiła ok. 3000 lat temu w różnych miejscach, m.in.: Rzymie, Grecji, Egipcie, Babilonii. Udomowiona forma krzyżuje się z rasami gęsi domowych pochodzących od gęsi łabędzionosej, dając płodne mieszańce.
  • gęś łabędzionosa Anser cygnoides (Cygnopsis cygnoides), gęś łabędziowa, gęś garbonosa, gęś chińska, gęś gwinejska – przodek azjatyckiej gęsi domowej. Udomowiona ok. 3000 lat temu w Chinach. Hodowana w Europie Wschodniej, głównie w Rosji od XVIII wieku. Przypuszcza się, że do Europy Wschodniej dotarła z Azji wraz z Tatarami. Udomowiona forma krzyżuje się z rasami gęsi domowych pochodzących od gęsi gęgawy, dając płodne mieszańce.
  • gęś białoczelna Anser albifrons, gęś białoczółka, gęś białolica – przodek gęsi pskowskiej łysej (łysa – od białej plamy na czole i głowie). Udomowiona w XIX wieku w płn.-zach. Rosji. Dzikie gęsi białoczelne, gnieżdżące się w dolinie jeziora Ilmien i krzyżowane z miejscowymi gęsiami domowymi dały początek tej rasie. Krzyżuje się z rasami gęsi domowych pochodzących od gęsi gęgawy i gęsi łabędzionosej, dając płodne mieszańce.
  • bernikla kanadyjska Branta canadensis, gęś kanadyjska, gęś czarna – przodek gęsi kanadyjskiej czarnej. Częściowo udomowiona w XVIII wieku w Ameryce Północnej. Nie ma znaczenia gospodarczego. Hodowana w parkach wielkomiejskich na Wyspach Brytyjskich, itd. Możliwe krzyżówki z rasami gęsi hodowlanych.

Typ gęsi gęgawy Anser anser:

  • gęś włoska biała, ogólnoużytkowa, wysoka nieśność jaj, hodowana, m.in. do produkcji salami gęsiego z Mortary; jej polska odmiana: gęś kołudzka biała z Kołudy Wielkiej, wyhodowana w wyniku prac selekcyjnych gęsi włoskiej białej, stanowiąca 90% krajowego pogłowia gęsi[1][2]. Masa dorosłego gąsiora wynosi 6,5–7,5 kg, gęsi 5–5,5 kg.
  • gęś zatorska, ogólnoużytkowa, wyhodowana przez krzyżowanie czterech polskich, lokalnych odmian gęsi: pomorskiej, suwalskiej, podkarpackiej, garbonosej.
  • gęś reńska biała, ogólnoużytkowa, wysoka nieśność jaj.
  • gęś emdeńska (gęś bremeńska).
  • gęś tuluska; jej lżejsza odmiana: gęś tuluska gospodarcza, hodowana, m.in. na foie gras.
  • gęś landes, hodowana, m.in. na foie gras.
  • gęś duża szara; jej rosyjska odmiana: gęś duża szara tambowska.
  • gęś kałuska (gęś tulska), hodowana, m.in. do bezkrwawych walk gąsiorów.
  • gęś sewastopolska (gęś astrachańska), hodowana, m.in. dla fryzowanych, długich piór na tułowiu.

Typ gęsi łabędzionosej Anser cygnoides:

  • gęś chińska, wysoka nieśność jaj; jej ciężka odmiana: gęś afrykańska; istnieją jej mieszańce, np. gęś garbonosa.
  • gęś chołmogorska.
  • gęś perejasławska, wysoka nieśność jaj.
  • gęś gorkowska (gęś lindowska).
  • gęś kubańska, wysoka nieśność jaj.

Żywienie

[edytuj | edytuj kod]

Gęś domowa ma niskie wymagania pokarmowe i może spożywać mniej wartościowe pasze, dlatego jest przydatna dla gospodarstw o gorszych warunkach glebowych. W cyklu hodowlanym jako pasze w większej ilości podaje się owies, a od 12 do 15 tygodnia podstawowym składnikiem żywienia są zielonki z minimalnym dodatkiem pasz treściwych (owies i ziarna zbóż)[3].

Choroby

[edytuj | edytuj kod]

Gęsi są bardzo odporne na choroby i mało wymagające w hodowli. Sporadycznie na choroby zapadają pisklęta gęsi domowej. Za mającą największe znaczenie dla hodowli jest uznawana choroba Derzsyego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]