GNU/Linux

GNU/Linux – tym mianem określa się często uniksopodobny system GNU z jądrem Linux. Korzysta on z jądra Linux, gdyż jądro GNU Hurd tworzone przez GNU jest wciąż w fazie rozwojowej. Zazwyczaj jednak, w mowie fachowej i potocznej, wspomniany system jest określany tylko jednym wyrazem – Linux.

Kontrowersje związane z nazwą systemu operacyjnego opartego na jądrze Linux i m.in. oprogramowaniu GNU powstały, gdy Richard Stallman, założyciel Free Software Foundation i projektu GNU, zaczął promować nazwę „GNU/Linux”. Podkreśla ona duży wkład projektu GNU dla większości istniejących systemów z Linuksem (np. kompilatory, biblioteki, parsery).

Z kolei przeciwnicy tego podejścia przypominają, że w przeciętnej dystrybucji jest też wiele oprogramowania powstałego w innych, niezależnych od FSF, projektach (np. środowisko graficzne KDE). Proponują oni aby kompletny system operacyjny nazywać po prostu „Linux”, choć samego Linuksa w takiej dystrybucji jest jeszcze mniej niż pakietów GNU^[1].

W odpowiedzi na powyższe Stallman wyjaśnia, że FSF zasługuje na wyróżnienie za powołanie do życia systemu operacyjnego GNU jako całości, nie zaś za każdy program z osobna będący jego częścią. Przypomina, że system operacyjny GNU powstał w roku 1984, na lata przed początkami Linuksa^[2].

Dystrybucje GNU/Linuksa

Nie istnieje jedna oficjalna wersja GNU/Linuksa, wydana np. dzięki porozumieniu członków projektu GNU oraz programistów Linuksa.

Istnieje wielu niezależnych producentów, którzy do wydanego jądra Linux dodają oprogramowanie GNU oraz inne programy (np. serwer Apache, przeglądarka Firefox). Takie połączenie bibliotek i programów nazwane jest dystrybucją GNU/Linuksa.

Poszczególne dystrybucje są w bardzo różnym stopniu zgodne z założeniami projektu GNU oraz FSF. Oficjalnie aprobowanych przez FSF jest 9 dystrybucji: Dragora, Dyne:bolic, gNewSense, Guix System Distribution, Musix, Parabola GNU/Linux, PureOS, Trisquel oraz Ututo^[3].

Zobacz też: Dystrybucje Linuksa zatwierdzone przez Free Software Foundation.

Jądro Linux bez GNU

Możliwe jest wydanie systemu operacyjnego używającego jądra Linux bez użycia komponentów systemu GNU. Bibliotekę C glibc można zastąpić inną – np. uClibc, a zamiast standardowych programów GNU (Coreutils) zastosować program BusyBox. Powstają w ten sposób zazwyczaj małe wbudowane systemy przeznaczone na firewalle i do innych zastosowań. Wszyscy – włącznie z FSF – zgadzają się, że nazwa „GNU/Linux” nie ma dla nich zastosowania. Prawie wszystkie systemy biurkowe i serwerowe używają jednak składników GNU, zwłaszcza glibc, coreutils i GCC.

Zobacz też

Przypisy

↑ Richard Stallman: GNU Linux FAQ. GNU. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).
↑ Richard Stallman: GNU Linux FAQ. GNU. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).
↑ Wolne dystrybucje GNU/Linuksa. GNU. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Linux i GNU
Dlaczego GNU/Linux?
The Making of Linux: The World's First Open-Source Operating System w serwisie YouTube
The Making of GNU: The World's First Open-Source Software w serwisie YouTube

[1] Richard Stallman: GNU Linux FAQ. GNU. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).

[2] Richard Stallman: GNU Linux FAQ. GNU. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).

[3] Wolne dystrybucje GNU/Linuksa. GNU. [dostęp 2018-08-13]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

Historia	Manifest GNU Free Software Foundation Historia wolnego oprogramowania
Licencje	GNU General Public License GNU Lesser General Public License Affero General Public License GNU Free Documentation License
Programy	GNU (warianty) GNU/Linux GNU/Windows Hurd GNOME Bash Emacs GCC GNU C Library GNU Coreutils Autotools (GNU build system) GNU Debugger GNU Binutils GNU Scientific Library GRUB Gnash IceCat
Postacie	Robert J. Chassell Loïc Dachary Ricardo Galli Georg C. F. Greve Federico Heinz Benjamin Mako Hill Bradley M. Kuhn Eben Moglen Richard Stallman John Sullivan Leonard H. Tower Jr.