GeoEye-1

GeoEye-1

Inne nazwy	OrbView-5, S33331
Indeks COSPAR	2008-042A
Zaangażowani	GeoEye, General Dynamics, ITT
Rakieta nośna	Delta II (7420-10C)
Miejsce startu	Vandenberg, USA
Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	677 km
Apogeum	684 km
Okres obiegu	98 min
Nachylenie	98,12°
Czas trwania
Początek misji	6 września 2008 18:50:57,502 UTC
Wymiary
Wymiary	4,35 m × 2,7 m
Masa całkowita	1955 kg

GeoEye-1 – sztuczny satelita optycznej obserwacji Ziemi; własność spółki GeoEye, dawniej Orbimage, która dysponuje dodatkowo satelitami IKONOS i OrbView-2. Umieszczony na orbicie okołobiegunowej 6 września 2008.

Działanie

Misję satelity przewidziano na ponad 10 lat. Jej całość (projekty, statek i urządzenia optyczne, start, obsługa, ubezpieczenie, wynajem stacji naziemnych) szacowana jest na 502 mln USD.

Satelita porusza się po orbicie heliosynchronicznej, co pozwala na pozyskiwanie zdjęć w powtarzalnych warunkach oświetleniowych. Satelita GeoEye będzie dopełnieniem satelitów IKONOS i będzie zbierał dane około 40% szybciej w systemie panchromatycznym (ok. 700 000 km²/dobę) i około 25% szybciej przy obrazach kolorowych.

Budowa i wyposażenie

Głównym wykonawcą i integratorem satelity jest General Dynamics Advanced Information Systems, na mocy kontraktu zawartego w grudniu 2004. Detektory optyczne dostarczyło ITT, które produkuje je również dla amerykańskich satelitów wywiadowczych. Statek został zbudowany na platformie SA-200HP.

Satelita dysponuje sprzętem obserwacyjnym zapewniającym najwyższą rozdzielczość obrazu wśród satelitów komercyjnych. Będzie dostarczał materiał zdjęciowy czarno-biały o rozdzielczości do 41 cm i kolorowy o rozdzielczości do 165 cm (oba w nadirze). Z powodu obostrzeń prawnych, fotografie o rozdzielczości poniżej 50 cm będą do dyspozycji rządu USA i wyznaczonych przez niego podmiotów. Satelita umożliwi też geolokalizację obiektów na powierzchni Ziemi z dokładnością 3 m (bez naziemnych punktów odniesienia).

Satelita będzie obserwował Ziemię w 5 pasmach fal elektromagnetycznych z głębią 11 bitów/piksel:

• panchromatycznym, 450–800 nm
• niebieskim, 450–510 nm
• zielonym, 510–580 nm
• czerwonym, 655–690 nm
• podczerwonym, 780–920 nm

Szerokość fotografowanego obszaru wynosi 15,2 km.

Dane są gromadzone w rejestratorze o pojemności 1,2 Tb. Transfer na Ziemię odbywa się w paśmie X z prędkością 150 lub 740 Mbps. Głównym procesorem satelity jest RAD750 z automatycznie uruchamianym zespołem zapasowym. Wszystkie urządzenia połączone są szyną danych MIL-STD-1553B.

Zasilanie jest czerpane z 7 rozkładanych paneli ogniw słonecznych na arsenku galu, o mocy 3862 W (przy końcu misji). Energia jest gromadzona w akumulatorze NiH2 o pojemności 160 Ah.

Kontrola

Do kontroli i sterowania położeniem satelita posiada m.in.:

• stabilizację trójosiową
• 8 kół reakcyjnych
• 8 silniczków do kierowania położeniem o ciągu 22,2 N, z zapasem 144,5 kg paliwa
• 2 odbiorniki GPS
• dwugłowicowy szukacz gwiazd
• bezwładnościową jednostkę odniesienia
• czujnik Słońca

Rozdzielczość ustawiania położenia wynosi 75 sekund łuku, z dokładnością 0,4 sekundy łuku.

Centrum kontroli misji znajduje się w siedzibie firmy, w Dulles, w USA, w stanie Virginia. Centrum wspomagają stacje naziemne w Barrow (Alaska), Tromsø (Norwegia) i przy stacji antarktycznej Troll. Zapasową stacją naziemną jest Thornton.

Bibliografia

• GeoEye. launch.geoeye.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-03-18)]. (ang.)
• eoPortal (ang.)
• SatImagingCorp. satimagingcorp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-09)]. (ang.)

Linki zewnętrzne

• Satelita Google wystartował w kosmos. gazeta.pl, 2008-09-07. [dostęp 2013-10-20]. (pol.).