Ghislaine Dupont
| |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci |
zamordowana |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka |
| Narodowość |
Francuska |
| Alma Mater | |
| Pracodawca | |
Ghislaine Dupont (wym. /ʒislɛn dypõ/; ur. 13 stycznia 1956 r., zm. 2 listopada 2013 w Mali) – francuska dziennikarka specjalizująca się w Afryce.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ghislaine Dupont mieszkała w dzieciństwie w Afryce. Ukończyła École supérieure de journalisme de Paris. Rozpoczęła swoją karierę w prasie – w Ouest-France i w Témoignage Chrétien – ale przekwalifikowała się następnie na dziennikarkę radiową, pracując dla niezależnych stacji, takich jak Radio Gilda la Radiopolitaine w Paryżu. Nawiązała następnie współpracę z lokalną stacją Radio France Belfort i z RFI w 1986, po czym wyjechała do Tangeru (Maroko) jako dziennikarka Radio Méditerranée Internationale[1].
W 1990 wróciła do RFI, gdzie zajmowała się Afryką:[2] W Angoli śledziła działania rebeliantów z UNITA, była świadkiem zbrodni Revolutionary United Front w Sierra Leone, informowała o wydarzeniach w Dżibuti, Rwandzie, Sudanie, Algierii i podczas konfliktu w Erytrei oraz w Wybrzeżu Kości Słoniowej, gdzie odkryła grób zbiorowy.
Całą dekadę (1997-2007) swojej kariery poświęciła Demokratycznej Republice Konga[3]. W 2003 Ghislaine Dupont była jedną z założycielek Radia Okapi w DR Konga. „Głos pokoju” powstał z inicjatywy Fondation Hirondelle, szwajcarskiej organizacji pozarządowej, która wspiera media w kryzysowych sytuacjach, z udziałem Misji Narodów Zjednoczonych w DR Konga (MONUC). Wykształciła w nim młodych dziennikarzy, którzy uczynili z Radia Okapi jednym z głównych mediów w kraju.
W 2006 wydalona z Kinszasy przez rząd Kabili między obiema turami wyborów prezydenckich, za niezależność.
Była ceniona jako reporterka i dziennikarka śledcza, m.in. za dokładność i finezję swoich analiz politycznych. Dzięki temu stała się doradcą wydawniczym redakcji.
Ghislaine Dupont została zamordowana 2 listopada 2013 w okolicach miasta Kidal, w północno-wschodnim Mali po tym, jak niezidentyfikowani napastnicy ją uprowadzili[4]. Towarzyszył jej montażysta Claude Verlon, który również padł ich ofiarą[5].
Francuski wywiad ustalił tożsamość trzech z czterech porywaczy, którzy należą do Al-Ka’idy Islamskiego Maghrebu (AQIM). 6 listopada AQIM oficjalnie przyznała się do tej napaści[6].
Prezydent Republiki Mali Ibrahim Boubacar Keïta odznaczył ją pośmiertnie Narodową Odznaką Mali.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ La journaliste française tuée au Mali avait travaillé à Médi 1.
- ↑ Ghislaine Dupont, Claude Verlon: deux professionnels passionnés du terrain
- ↑ Journalistes tués au Mali : qui étaient Claude Verlon et Ghislaine Dupont?. [dostęp 2013-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)].
- ↑ Śmierć dwojga francuskich dziennikarzy w Afryce. Przeprowadzili wywiad, chwilę później zostali zastrzeleni. [dostęp 2013-11-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)].
- ↑ Brutalne zabójstwo porwanych dziennikarzy. „Nikczemny mord”
- ↑ Filia Al-Kaidy przyznaje się do zamordowania francuskich dziennikarzy